Podróż powozem zajęła więcej czasu niż Vincenzo mógłby przypuszczać. Mogło to oczywiście być spowodowane jego zdenerwowaniem i chęcią rozwiązania problemu już tu i teraz. Czas miał taką nieznośną manierę na przyciąganie, jeżeli zależało ci na czymś bardziej. W sumie Czy vincenzo naprawdę zależało żeby zobaczyć jego brata? Nie potrafił określić. Do dziś nie mógł zrozumieć jak Jego młodszy brat, wiecznie w niego zapatrzony, wręcz nim onieśmielony mógł dokonać takiego okropnego czynu. Mimo ostrzeżeń Glorii nie mógł do tej pory zrozumieć co się stało. Jak jego córka... ze swoim wujem...

Vincenzo poczuł ból głowy jakby w tym momencie został napadnięty. Tak naprawdę ten ból spowodowany był ciągły stresem. Przyłapał się, że w tym momencie pomyślał o Alessi. Jej delikatnym dotyku i młodym ciele...

Nie! Musiał odrzucić to!

***

- Czemu mi to zrobiłeś?

Ostatnie czego spodziewał się to obecność własnej żony prezydencji brata. Przybyła tu szukając pocieszenia u Lucii, żony Fabrizzo.

- Czemu Vincenzo!

Mężczyzna został zaatakowany od progu przez zakwaszoną kobietę, którą miał opiekować się w zdrowie i chorobie. Widział też piorunującą go wzrokiem Lucję, jaka spodziewałaby się takiego wydarzenia ze strony swojego męża, ale nie ze strony starszego Albertinazzi.

- Czego ci ze mną brakowało?! Czy to plan tej dziwki z ulicy?! Czy to ona cię oczarowała? Czy to twoja wina?!

Z krzyków uczepionej kołnierza kobiety, zdołał dowiedzieć się, iż mleko wylało się o jego stosunku z Alessią dzięki gadatliwości służby... A przynajmniej tyle zgadywał. ciężko było zrozumieć więcej ze słów zdruzgotanej kobiety pełnej żalu i zrozpaczenia.