„Szacka na pasku nowej władzy”
„Zamieniła PSY na PISy”
„Czym dzieci nowej premier różnią się od dzieci Wiliama i Kate? Wszystkim! Mają za to wspólną fotografkę…”

Zażenowanie. Lekkie, przemijające, ale dość wyczuwalne.

Rozpoznała to uczucie od razu, choć w dorosłym życiu nieczęsto go doświadczała. Kiedy jeszcze pracowała w modelingu wszyscy chwalili jej otwartość – sesje bez stanika, obłapianie z obcymi facetami i dziewczynami, różne „odważne” (dziś użyłaby słowa „wyzywające”) pozy – wszystko przychodziło jej naturalnie. „To twoje ciało” – Jean – Luc, wtedy jej mentor w świecie fotografii, dziś ikona w środowisku haute couture wiódł pałacami po jej kręgosłupie, schodząc coraz niżej do aż do linii pośladów. – „Najnaturalniejsza rzecz pod słońcem”. Tak, jej ciało było narzędziem. Sprawnym, precyzyjnym, niezawodnym. Lubiła je, ceniła, szanowała dziś – kiedy miała 30 lat – nawet bardziej niż kiedyś, gdy chodziła na wybiegach. Wtedy było tylko smukłym, samobieżnym wieszakiem na ubrania, pozbawiamy doświadczenia i osobowości jego posiadaczki.

Ostatnio jednak częściej zajmowała miejsce po drugiej stronie obiektywu. Rzadko, bardzo rzadko zdarzało się jej pozować, tylko przy szczególnych okazjach. Akcje charytatywne i takie rzeczy.
Po sesji z dziećmi Wiliama i Kate jej notowania wystrzeliły w górę, wiele osób zastawiało się, po co - dlaczego - wróciła do Polski, zamiast rozwijać swoją karierą za jej górnicami.
Decyzji o podjęciu się roli nadwornej fotografki nowej Premier nie rozumiał prawie nikt.



Zażenowanie. Pozwoliła, żeby opłynęło miękko jej ciało, jak fala przypływu opływa leżący w nadbrzeżnym piasku głaz. Była spokojna i pewna siebie, bo przyświecał jej wyższy cel.

Urszula ją zaskoczyła. Sądziła, że będzie podstawioną marionetka, ale szybko okazało się, że ma charakter, wewnętrzną siłę i osobowość. Agnieszka zaczęła ją szanować, były do siebie podobne, realizowały swoje cele nie przebierając w środkach. I nie przejmowały się zewnętrznymi okolicznościami.

Tak, w każdym razie, Szackiej się wydawało...