Brahma yr Jyhaina el Sawaya yi Valta ("Ludziom imponują długie imiona" ~Brahma), jak zwykła przedstawiać się za pierwszym razem, jest dość niebywałym okazem płci pięknej.
Mosiężna skóra wydająca się skrzyć niczym brokat, włosy w kolorze płynnego złota, białe oczy przypominające rozgrzane węgle, wszystko to zawdzięcza krwi swego ojca, ifryta z planu ognia.
Razem z tymi walorami estetycznymi odziedziczyła też magiczną odporność na ogień jak i możliwość magicznej manipulacji ognia… oraz niechęć do głębokiej wody.
To ostatnie nie jest dobrą cechą do posiadania, kiedy rodzinny interes kręci się wokół żeglugi.

Mimo wszystko młoda Genasi starała się jak najbardziej pomagać na Valcie, statku swojej matki Jyhainy oraz flagowym okręcie floty Sawaya. Już w młodym wieku dziewczyna odkryła w sobie talent do śpiewu i tańca, wymyślając różne szanty ku uciesze załogi. Wraz z wiekiem, kiedy jej ciało wytworzyło odpowiednie krągłości, a Brahma nauczyła się tańca brzucha typowego dla południowych krajów jej repertuar zmienił się.
Dorosłość sprzyjała Genasi, jej ciało przybrało bardzo pochlebne krągłości, których nie wstydziła się pokazywać. Jej zwykłe odzienie stanowił dość skąpy top i spódnica z rozcięciami na poziomie ud. Chociaż do walki zakładała skórzaną zbroję, aby zasłonić to co najcenniejsze. Jej styl walki był jednak dość intrygujący, bardziej przypominający taniec niż jakakolwiek forma czy pozycja, którą znali co do bardziej zaznajomieni z fechtunkiem członkowie drużyny. O ile jej broń zawsze była skierowana w stronę przeciwnika, jej nogi i korpus ruszyały się w rytm jakieś własnej melodii, wijąc się niczym wąż, niemalże uwodząc oponentów z dala od zagrożenia ostrza.

Prywatnie Brahma jest pogodną i zabawową osobą, często flirtując z kim popadnie, niezależnie od płci czy rasy. Uwielbiała plotki i małe gierki w przedrzeźnianie czy rywalizacji. Nie ma jednak złośliwości w jej zachowaniu, a jedynie poszukiwanie rozrywki w nudnych momentach.

Obecnie jechała jako druga w ich niewielkim pochodzie. Nie była najlepszym jeźdźcem, więc nie starała się za bardzo szaleć. Ucieszyła się na wieść o zbliżającym się mieście.
- No nareszcie! Wybaczcie, ale potrzebuję większej widowni niż to co się zmieści do szalupy. - zawołała do towarzyszy, nagły wyskok Thomasa wybił ją z toku myślowego, ale nie mogła odmówić wyzwania i pognała konia z młodzianem. Żałując kiedy po raz pierwszy odbiła się od siodła.
- Auć! Zwycięzca dostaje całusa od przegranych! - zawołała za chłopakiem, mając nadzieję, że hormony spowolnią jego szarżę.