| Lot, przerwany przez burzę - zmusiło to skrzydlatych do odpoczynku w jaskini. Szczęście, że się rozpogodziło i mogli kontynuować podróż do smoczego leża. Jak żart brzmiała myśl, że trafili do smoczej kryjówki, przed smokiem. Kruczyn od razu okazał chęć walki "Mam nadzieję, że zdołasz go zająć kuzynie, abym mógł go później zaskoczyć" - pomyślał Rufio, ścisnął swą lancę i zaczął szukać fiolki z jadem, aby nanieść truciznę na grot. Trucizna mogła działąć na różne sposoby, od spowodowania śmierci, dla niewielkich, czy mało odpornych istot, przez silne osłabienie i chorobę, po utratę koncentracji. W wypadku smoka napewno nie można było liczyć na śmierć, ale zawsze zatruty gad, to słabszy gad. W tym czasie serafin podleciał do kruczyna, zatrzymał go i zagadał do smoka, chyląc głowę w pokłonie:
-O witaj chwalebny smoku, istoto, której stworzenia zazdroszczą mądrości zdobytej przez wieki… jakże możesz nas posądzać o chciwość? Czyż kiedykolwiek w swoim życiu spotkałeś się z podobnym zdarzeniem? Wszakże wiesz, że nasze rasy pałają do siebie nienawiścią. Przybyliśmy tu, aby zadać Ci jedynie parę pytań, i nie pragniemy z Tobą walczyć. Czy zgodzisz się udzielić nam odpowiedzi na dręczące nas kwestię?
"Chwała! Ktoś wśród nas ma łeb na karku. Nie ukrywając przed samym sobą, że sam bym raczej na to nie wpadł, mam nadzieję, że to nie jest jedyny raz, gdy on ratuje nas z kłopotów. O ile oczywiście plan, przypuszczając - dobry, zadziała" - pomyślał Rufio, dalej, na wszelki wypadek, zatruwając grot lancy, starając się ukryć przed wzrokiem gada.
__________________
Zasadniczo chciałbym przeprosić za tę manierę, jeśli kogoś ona razi w oczy... ;P |