Ricardo dużo zawdzięczał Margo. Przyjął go do trupy bez zbędnych pytań o przeszłość. Dał schronienia, bezpieczeństwo i jakieś poczucie przynależności.
Szermierz odbył jednak swego czasu parę wypraw z ojcem po świecie, które nauczyły go ostrożności i tego, że są na nim świecie, których nie zrozumie, ale które są niebezpiecznie. Może to i głupie, ale ostrzeganie innych przed niebezpieczeństwem jest obowiązkiem każdego podróżnika.
W dupie miał, że najpewniej źle się to skończy.
Był jednak złodziejskim tchórzem.
Nie chciał występować otwarcie wbrew ustaleniom szefa, więc napisze list. Anonimowy donos do służb od zatroskanego obywatela z dodanym jako dowód kępką dziwnej sierści jednego z psich napastników jakich napotkali na drodze. Jedno krótkie płynne cieńcie i już. Dowód był.
Czy kogoś to ruszy ?
Nie wiedział. Jednak co mógł to zrobi i spać będzie spokojniej.
Jak przybyli do wsi zgłosił się na ochotnika do pilnowania wozu. Warta sprzyjała ukradkowemu sporządzaniu wiadomości. Jednego wartownika łatwiej spławić głupią historyjką niż większą ilość osób, czy samego Margo.
Nie wiedział jednak jak po cichu dostarczyć wiadomość.
Wpadł na pomysł jak spojrzał na niemyte bękarty Strigan.
To jednak był problem na później. Na wieczór. Najpierw niech Szef wróci z wieściami.