| Tobias ciężko oddychał, rana piekła ale było to tylko draśnięcie. Ciemnoczerwona posoka ściekała po stali kiedy wyciągał miecz z ciała zwierzoczłeka, musiał przy tym przytrzymać nogą ciało bestii chaosu, a jej mętniejący wzrok patrzył na zwiadowcę z wyrzutem. Nie było w nim już wściekłości i szału, tylko ból i zdziwienie. Ludzie wokół krzyczeli jedni na drugich, biegli do siebie, wszędzie było pełno krwi żołnierzy i ich wrogów. Po chwili Tobias oprzytomniał, wychodząc z szału bitwy i zaczął rozglądać się wokół. Karl stał nieopodal trzymając się za podbrzusze, skąd ściekała mu krew. Milczał kiedy myśliwy do niego podchodził, milczał z bólu, zaciskając zęby.
- Tutaj. Żołnierz potrzebuje pomocy! wykrzyczał Tobias odwracając się do ludzi na trakcie. I wtedy zobaczył Johana leżącego twarzą do ziemi. Doskoczył do niego i ostrożnie przewrócił go na plecy. Oczy były bez życia, szeroko otwarte, z ust płynęła wciąż krew. Poniżej Tobias dostrzegł pękniętą włócznie wystającą tuż poniżej klatki piersiowej mężczyzny. Śmierć przyszła po niego szybko, nie czuł bólu długo, za co podziękował w myślach Bogom. Zamknął Johanowi oczy i poświęcił chwilę na modlitwę do Taala i Mora.
Słyszał jak ktoś podbiega do Johana, klnie szpetnie i się nim zajmuje. -Zrobimy co możemy żołnierzu, wszystko będzie dobrze..- usłyszał ale w głosie było słyszalne zwątpienie.
Wstał i rozejrzał się po bojowisku. Stracili kilku ludzi, kilku było poważnie rannych i Tobias zastanawiał się czy można było tego uniknąć. Oczywiście że można, Zwiadowca po raz kolejny przeklinał dowództwo za błędy, niekompetencje, przeklinał też siebie, wszak nie pierwszy raz stykał się ze zwierzoludźmi i powinien był to przewidzieć. Czy dalsza podróż do miasta miała sens? Wiedzieli już że po drodze czeka na nich wróg, niewiadomą tylko jest w jakiej liczbie. A siły zwiadowców malały, czy wystarczy by dotrzeć do Wendorfu? A jeśli tak, to czy będzie komu wrócić i przekazać wieści. Wściekł się na siebie za czarnowidztwo, ale nie dostrzegał w tym momencie jasnych punktów w zastałej sytuacji.
I wtedy wrócili konni Łowcy Czarownic, i Tobias przeklął po raz kolejny. |