Zwłaszcza sam główny bohater, który jest wiecznie znudzony i gagi sytuacyjne :D

Gagi były w wielu manggach i anime.
Motyw z szukaniem przeciwnika też oklepany.
Niech zgadne, główny bohater albo jego towarzysz strasznie lubi zjeść i pochłania potworne ilości jedzenia? :p

Pudło. Jak już to maniaczą w gry wideo :D Do tego Saitama chce być uznawany za bohatera ale że pokonuje każdego na hita to mają go za oszusta i takie tam. Jak dla mnie One Punch Man mimo że wykorzystuje oklepane tematy robi to w taki sposób że jest to jedna z lepszych pozycji

A żeby nie było spamowania. Zagram wracającym z wyprawy wikingiem.

Zgłaszam się!

Levi seems le git. Fakt badass w cholerę a gdyby takich było dziesięciu, to wszyscy by uciekali w popłochu. Oczywiście najpierw sprzątając po sobie :D

To ja zagram kimś z One Piece, Luffy albo mistrz miecza ;)

Zgłaszam się :D Postać podrzucę jutro, bo mi teraz do głowy nic nie przychodzi.

Ehh, nie mam pojęcia, jakim cudem to tak nagle przyszło mi do głowy i chyba nie chce wiedzieć, ale niech już będzie:

Wobbuffet



Jedne z pokemonów Jessie z zespołu R. Często, w najmniej odpowiednich momentach ucieka z Poké Balla. W czasie drogi do A-city nauczył się mówić.

To dopiero taki wstępny pomysł na wypadek jakbym na nic lepszego nie wpadł. :D

Bolec nieaktualny, wiążąca KP na kolejnej stronie rekrutki.

Ja kce spróbować! Dawać mi miejsce!

Bolec
Syn bosa warszawskiej mafii, prawdziwy twardziel, miłośnik amerykańskiego kina akcji, amerykańskich murzynów i Mieczysława Fogga.

PS: wiem, ten opis spłyca jego istotę, postaram się go lepiej odegrać. Serio.

Jeżeli w danej fazie nocy Sonic zabije Saitamę, po niej (w fazie dnia) ogłaszane jest, że Saitama został zabity przez SK - wtedy SK wygrywa grę i następuje game over.


Ciekawostka: Genos jest w stanie pochłonąć więcej jedzenia niż Saitama.

Mnie się podoba podejście do tematu przepakowania głównego bohatera i przedstawienie przepakowanego protagonisty. Przeważnie jest tak, że protagonista rośnie z czasem w siłę do nieraz niebotycznych rozmiarów - takie oklepane "from zero to hero". W OPM protagonista już na dzień dobry jest tak przepakowany, że powala każdego przeciwnika jednym ciosem, co okazuje się później jego nieszczęściem, za szybko rozprawia się z wrogami. Pomijając to, że nie ma żadnej radochy z walki, bo i tak on tę walkę wygra, to nie ma wielbicieli, mimo że przez trzy lata harował więcej niż jeden bohater - stąd to znudzenie u protagonisty i takie sceptyczne podejście do wszystkiego, że już bony na zakupy czy promocje w supermarkecie bardziej go interesują niż kolejni oponenci.

Nic dodać, nic ująć. Często ważniejsze jest to, jak co się wykorzystuje i przedstawia niż to, co się ma. :P