Obudziło go słońce palące w kark... podniósł się ciężko z obolałą od ciosu który go zamroczył głową. Pomacał skrzep z tyłu czaszki który zlepił mu włosy. Najwyraźniej wzięli go za martwego, zmówił krótką polową modlitwę dziękczynną do Tempusa. Pan Bitew najwyraźniej postanowił nagrodzić go za odważną choć przegraną walkę i oszczędził mu losu gorszego niż śmierć, niewoli u bezdusznych drowów. Nie było czasu by się wylegiwać, gdzieś w okolicy były na pewno niedobitki jego kompanii, ludzie których trzeba zebrać i zorganizować zanim wstyd związany z ucieczką i pozorny brak perspektyw skierują ich na bandycką ścieżkę.
Ale gdybym jakimś niefartownym zbiegiem okoliczności zamiast na niedobitki swoich natkną się na tylną straż rajdu mrocznych elfów to jakoś przeżyje upokorzenie bycia złapanym ponownie. :P | 
