Czarodziej obudził się jako ostatni, kiedy słońce stało już dosyć wysoko. Czarodziej przez chwilę leniwie podziwiał rozproszone przez liście, poranne światła, wsłuchując się w szum drzew, świergot leśnych ptaków i gwar głosów tubylców. Zapach zapalonego ogniska w obozie i blaszany stukot menażek podpowiadał, że towarzysze kończyli już śniadanie. Chrapliwy rechot Kilgora, mruknięcie Reetera....taak, wszystko wyglądało chyba w porządku.

Katon zwlekł się z posłania, przeciągając się i przecierając piekące oczy. Czuł się, jakby miał cegłę w umyśle, przytłoczonym rozmaitymi teoriami. Nadzieja, którą wczoraj udało mu się z siebie wykrzesać, była jednak bardzo odległa. Czarodziej na chłodno kalkulował wszystkie koszty, i nie zapowiadało się, że prędko wzbiją się w powietrze. Chyba.....że zapewnią sobie współpracę miejscowych.

Elf ubrał się, po czym wyszedł przed namiot, taksując otoczenie i podziwiając piękno poranka. Coś jednak psuło ten poranek, jakby pewien element układanki niespecjalnie pasował....lub było go brak.
-Gdzie jest Gurthak? -

Mimo, że z początku poczułem lekki zawód iż nie uzyskałem żadnych informacji to każdy krok w stronę wioski dodawał mi otuchy i nadziei. Może i nie nawiązałem otwartego kontaktu z duchami, jednak teraz byłem już przekonany, że z czasem wszyscy dostaniemy odpowiedzi na dręczące nas pytania. Czułem też, że duchy tych lasów nie są wobec mnie obojętne i mogą mnie w przyszłości potrzebować. "Cierpliwości, kropla drąży skałę". Przypomniałem sobie przysłowie tak często powtarzane mi w gaju druidów. Myśl ta dodała mi pewności siebie.

Po przebudzeniu czułem się naprawdę wypoczęty. Rozejrzałem się widząc, że większość również już się obudziła- poza czarodziejem. Mogłem się jedynie domyślać jak bardzo pochłonęło go studiowanie świątynnych rytów. Skandyk wyjaśnił mi czego dowiedział się na temat grupy, która porwała Bellit.

- Haha! Prawie upiekłeś dwie pieczenie na jednym ogniu. Nie próżnowałeś Oscar! Szkoda, że mi nie poszło tak dobrze. Ale jeśli to prawda co mówiła Ix-Ciuatl to zyskaliśmy cenną informację. Jeżeli o mnie chodzi to z radością wyruszę dzisiaj odbić kapitan. Jak los się do nas uśmiechnie to odzyskamy Bellit i do tego będziemy mieli statek a może nawet jakieś perły się trafią.

Za sprawą zapomnianych zwierzoludów z zarania dziejów twoje podniecenie zeszłej nocy osiągnęło punkt wrzenia, gdy te wielkie, potężnie umięśnione bestie nasiąkły tą samą nieśmiertelną namiętnością, która przetrwała niezmieniona od początku przez wszystkie epoki, okresy i ery czasu, i która trwać będzie dalej aż do nie dającego się przewidzieć końca, a której na imię kobieta - nieprzemijająca alfa i omega życia.

Wszystko zaczęło się od tego, że kiedy jeszcze drżałaś w objęciach Ah-Intiego, wokół was zebrało się kilka muskularnych sylwetek. Twój kochanek natychmiast poderwał się z posłania. Szwargotał coś głośno, zapamiętale gestykulując. Wielu wyrazów nie rozumiałaś, rozbawiona chwyciłaś jednak sens tego, co mówił - a mianowicie, że to on cię znalazł i że należysz do niego, i że przegna każdego, kto zakwestionuje jego prawo własności. Odniosłaś wrażenie, że bierzesz udział w ceremonii zaślubin najprymitywniejszej z możliwych. Zgromadzeni członkowie plemienia patrzyli i słuchali, by za chwilę postawić w wątpliwość roszczenia młodzieńca, który z racji wieku przecież nie mógł uchodzić nawet za doświadczonego wojownika. Poniekąd poczułaś winę - twoje prowokacyjne zachowanie było tylko paliwem dla samczych żądz.

Rozpoczął się taniec: dzicy okrążali się, zadawali ciosy, przyskakiwali do siebie, wywijali bronią nad głowami i wykrzykiwali obelgi. Ręczny bój widziałaś tylko przez mgnienie, bo zanim zdążyłaś zareagować, jeden z nich, mąż klanu Jaguara z kościanymi obręczami spinającymi jego gęste wąsy, wykorzystał okazję i wszedł w ciebie na miejscu tak jak ogier pokrywa klacz. Nie protestowałaś, sama się przecież o to prosiłaś i dawałaś satysfakcję tym brutalom.

Pierwsza fala szalonej radości, jaka się przez ciebie przetoczyła, żywot miała krótki w obliczu wypierającego ją szybko przeświadczenia, że Ah-Intiemu mogło się coś stać. Jak się okazało, nie tylko ty o nim myślałaś. Zbliżających się pospiesznie małpoludów w pierwszej chwili oceniłaś jako kolejnych kochanków, jednak nie byli tobą ani trochę zainteresowani, o czym świadczyła groza wymalowana na twarzach. Nawoływali w swym małpim języku Ah-Intiego, a kiedy twoi niedawni partnerzy zbliżyli się do nich groźnie, aby poskromić ich ewentualne zapędy, w steku słów usłyszałaś “xtabay”. Jeden z nich, z wygoloną i wytatuowaną szczęką wskazał na ciebie. Chyba chciał ostrzec cię przed jakimś nowym i strasznym zagrożeniem.

Zapanowała grobowa atmosfera. Pewna, że z kolejnych miłosnych podbojów dzisiaj nici, pomogłaś odnaleźć poturbowanego Ah-Intiego i korzystając ze swych zdolności przywróciłaś go do życia. Spoglądał na ciebie wzrokiem zbitego psa, gdy ty zaprzęgłaś do pracy swój mózg, aby zrozumieć jak najwięcej z relacji małpiszonów. Dochodzenie wykazało coś strasznego - któryś z twoich kamratów, prawdopodobnie Gurthak albo Kilgore, uwikłał się w jakąś awanturę i napotkał niebezpieczeństwo, które przekraczało wszystko, czemu do tej pory stawialiście czoło - xtabay.

Zniknięcie Gurthaka zaczyna powoli się wyjaśniać. Co robicie? Przydałaby się męska decyzja.

Deadline: 14.09.2016.

Ereszkigal pogłaskała czule tą jedną część ciała swojego kochanka, która najbardziej mogła poprawić mu nastrój i zwiększyć poczucie własnej wartości. Ocierając się o jego ciało głową, niczym łaszący się kot, starała się go skłonić by towarzyszył jej w eksploracji wioski. Eresz nie miała zamiaru podróżować samotnie, jeśli można było podróżować z dorodnym samcem- bądź wręcz większą ich ilością, kobieta rozglądała się za innymi osobami które mogły by im towarzyszyć. Większa ilość osób zwiększała też możliwości osłuchania się lepiej ich wzajemnych interakcji i wyłapania większej ilości słówek wraz z kontekstem.
W co się Gurthak mógł wpakować?

Katon dokończył śniadanie i zwyczajowo powtórzył sobie swoje zaklęcia, układając w umyśle magiczne formuły. Jak co rano zamierzał również sobie powróżyć. Wybór padł na rozrzucone kości ze spreparowanych żądlaków. Ułożone w dziwne wzory, odkrywały przed czarodziejem przyszłość.
Potem próbował jeszcze ogarnąć swój wygląd, ale widząc swoje zmizerowane oblicze w kałuży wody, zrezygnował. Nic by to nie dało. Mając nadzieję, że poranny spacer dobrze zrobi na krążenie udał się w kierunku najbliższej wioski. O ile pamiętał, tam zniknął wczoraj Gurthak, szukając alkoholu. Prosty pirat miał proste potrzeby, a być może zniewolenie przez roślinę zaostrzyło jeszcze jego apetyt.
Katon zanotował sobie w pamięci, aby uwzględnić, być może ten efekt uboczny u ofiar rośliny w trakcie dalszych badań. Zbiegowisko na jednym z placów przykuło jednak jego uwagę. Dostrzegł Ereszkigal w otoczeniu mężczyzn. Spodziewał się znaleźć ją zajętą swoimi obscenicznymi rytuałami, ale ze zdziwieniem zobaczył, że zamieszanie nie było z jej powodu.
-Trzeba z nimi pogadać - Katon ruszył w stronę zbiegowiska, zamierzając dowiedzieć się o co ten cały poranny raban.

W kolejności. Aktualizacja księgi zaklęć i zapamiętanych czarów. Potem portent. Potem w wiosce próba dogadania się z tubylcami. Jeśli Katon nie będzie ich rozumiał, rzuca Comprehend Languages. Można poznać rzuty za portent?