Podczas wznowienia eksploracji komnaty, Qara nie mógł się powstrzymać od zerkania co chwila w stronę Yutu. Ta niezręczna chwila po przebudzeniu paliła w głowie i sercu niczym rozgrzane żelazo. Jak to się w ogóle mogło stać?
- Oh Yutu - szepnął pod nosem nie zdając sobie z tego sprawy bo właśnie że smakiem wspominał moment zetknięcia się ich ust.
- Hmm? Coś się dzieje? - aasimarka się zmartwiła widząc zasmuconego towarzysza.
Pandołak zamarł jakby został złapany na gorącym uczynku (bowiem tak się właśnie stało).
- Oh, Yutu… - powtórzył - ...Popatrz na stopy tego golema - rzekł nieco sztywno układając myśli w odpowiedni tok. - Wygląda jakby stał na jakimś mechanizmie. Z pewnością, jak tylko się poruszy to coś uaktywni. Pytanie tylko co? Nie widać tu żadnych pułapek.
Inkwizytorka ponownie popatrzyła na niego uważnie.
- Zapewne, zapewne. Nie ty jesteś od tego aby to sprawdzić? Mistrz nas oboje uczył, ale twoje talenty zawsze były nieco bardziej… przebiegłe, nie… ciche? Specyficzne? - ewidentnie kobieta miała problem ze znalezieniem właściwego słowa coraz bardziej się zakleszczając w plątaninie nieodpowiednich słów.
- Mam nos do zagrożeń - zasugerował Qara. - Ale poza wielkim strażnikiem, nic tu nie wygląda podejrzanie… co samo w sobie jest podejrzane. - pandołak uśmiechnął się. - Ale ty miałaś zawsze lepszy wzrok i… intuicję.
Aasimarka podsunęła się z konspiracyjną miną do pandołaka.
- Po prawdzie to nie uważam, aby moja intuicja była zbyt dobra, ale nikomu nie mów - szepnęła. Kiedy jednak skończyła zrobiła coś czego zapewne nie powinna. Bo dała Qarze szybkiego cmoka prosto w jego włochaty policzek.
Qara złapał się za policzek i spojrzał na Yutu zaskoczony, ale z rosnącym uśmiechem. Po chwili otrząsnął się uświadamiając sobie że przecież są tu jeszcze Lao i Hira.
- No to co robimy z tymi tarczami?
- Mistrz zawsze powtarzał, że jeśli w stresowej sytuacji emocje zaczynają wadzić… znacznie lepiej je zaakceptować niż walczyć - zacytowała aasimarka ni stąd ni zowąd. Chrząknęła.
- Tarcze, jeśli naprawdę chcemy teraz się tym zająć to proponowałabym w nie strzelić równocześnie. Lao? Razem?

- Sprytne... - mruknął Pandołak w podziwie. - Schody zamieniają się w zjeżdżalnię, a golem wita wszystkich na dole. Brakuje tylko zagrożenia dla takich jak my, co pozostali na górze.

Qara rozejrzał się, upewniając się czy właśnie w tym momencie nie leci na nich kawałek sufitu, lub niecnie ukryty żyrandol. Odetchnął z ulgą, gdy nic takiego się nie stało.

- Możemy spróbować ominąć tego golema i pójść dalej korytarzem... - mnich spojrzał w kierunku Yutu. - Albo możemy obezwładnić golema i sprawdzić pomieszczenie. Z pewnością właśnie tam kryje się wiecznopłomień. - dodał z nadzieją w głosie.

Sam nie wiedział czemu tak bardzo chciał eksplorować ten grobowiec, ani czemu chciał zdobyć wiecznopłomień. To z pewnością musiała być jego natura. Cytując zaś Mistrza Dwadzieścia Palcy - "Ryba natury nie oszuka. Nawet gdy wyskoczy z wody nie zacznie chodzić po piasku".

- Sprawdzimy najpierw ten korytarz którego nie strzeże golem - Hira rozejrzał się po pozostałych - Być może znajdziemy tam sposób na ominięcie go, a też zabezpieczymy sobie tyły przed nieumarłymi którzy wciąż mogą tutaj być - uzasadnił i odczekał chwilę dając pozostałym czas na wyrażenie sprzeciwu wobec tej decyzji.

Jako pierwszy ruszył w kierunku niezbadanej części grobowca, licząc na swój pancerz i refleks.

Yutu położyła dłoń na ramieniu Qary. Kiwnęła do niego głową.
- Obejrzymy później. Nie ucieknie, jestem tego pewna. - poklepała go zachęcając aby poszedł za Hirą. Również dołączyła do tego pochodu.

Mnich wskazał serdelkowatym palcem spostrzeżenie.

- Gdzie mechanizm tam... ciasteczka? Nie... ogień? Nie... to było z dymem... - Qara się zadumał próbując wspomnieć słowa mądrości.

Przygryzając pazury oparł przyglądał się korytarzowi, zastanawiając jak ów mechanizm mógł działać. Nie wstępował póki co na posadzkę innego koloru, ale zwrócił większą uwagę na posągi. Oczywistym strzałem byłyby ruszające się ręce, okładające mieczami przechodniów... a skórzane pochwy mogły złagodzić ból u tych nieostrożnych. Powątpiewał by którykolwiek z oręży był naostrzony. Wszak przychodziły tu dzieci...

Pandołak głowiąc się nad słowami mądrości zaczął obstukiwać i obmacywać najbliższy posąg oraz okoliczne ściany w poszukiwaniu wyłącznika, a w najgorszym wypadku próbując odkryć sposób działania pułapki, by znaleźć bezpieczną drogą - nawet jeśli miałoby to być przeczołganie się po korytarzu.

- Mechanizm...gdzie? - Hira zatrzymał się gwałtownie, kiedy usłyszał że towarzysze za coś zauważyli. On sam - ponownie - nie zauważył pułapki, co nie napawało go optymizmem.
- Masz dobre oko, Quara - wojownik cofnął się, robiąc miejsce przy figurze pandołakowi i kucnął przy Dao.
- A może i ty byś nauczył się znajdować takie rzeczy, co? - podrapał wilczura po grzbiecie

Elfka czekała z tyłu w jednej dłoni ściskając łuk, a w drugiej wybraną już strzałę. Informacja o pułapce odrobiną ją zaskoczyła, więc sama jeszcze uważniej przyjrzała się pomieszczeniu, w którym się znaleźli. Zaczynało wyglądać jakby nie ważne gdzie się udali coś na nich czekało… i miała nadzieję, że tym razem będą to jednak przeszkody dla dzieci z wioski.

- Damy radę przejść? - Spytała cicho. - Czy wracamy do golema?

- W podłodze kuzynie. Widzisz, podłogę? Jest nieco innego koloru pomiędzy posągami i wystaje. Pewnie spada na głową nieszczęśnikowi który tego nie zauważył. - Yutu poświęciła chwilę na wytłumaczenie. - Jest mała szansa aby twój pies... wilk mógł to zauważyć.

Inkwizytorka czekała na wynik tego co powie im Qara na temat tych pułapek.