Caelan, który zapoznał się ze znaleziskami z komnaty herszta (wszystkie trafiły do jego plecaka), powrócił do kompanów ze średnio zadowoloną miną.

- Nie sądzę, by ten mag był aż taki potężny, jak to przedstawiają ci przemytnicy, ale jeśli ta banda wróci zbyt szybko, to narobią nam niemało kłopotu - powiedział.

Powiadano co prawda, że mag bez swej księgi jest mniej groźny, niż chłop z widłami, ale chwilowo wolał tego nie sprawdzać. Co innego za dzień lub dwa.

- Proponowałbym wrócić do miasta - mówil dalej - i zdać relację z efektu naszych poszukiwań. Mamy kogoś - spojrzał na jeńców - kto poniesie ciało młodego Sterna.
- Co jest za tamtymi drzwiami, coście je tak zastawili? - spytał.

Schwytany opryszek prychnął na słowa Caelana na temat niesienia ciała do Słonego Bagna.

-Przecież radni każą nas powiesić. Co za różnica zginąć tutaj czy zostać powieszonym w mieście?

Natomiast na pytanie o "niebezpieczne" drzwi uśmiechnął się prezentując niepełne uzębienie.

-Za tymi drzwiami są pierwsi mieszkańcy tego domu. Sześć szkieletów. Według Sanbaleta to nieszczęśnicy na których szalony alchemik prowadził eksperymenty.

Uderzony opryszek stracił przytomność, ale na pozostałych dwóch to podziałało.

-Zaniesiemy ciało do miasta jeśli takie macie życzenie.

- No to zbierajmy się - powiedział Caelan. - Zabierzemy wszystkie cenne znaleziska - zaproponował - i ruszamy. - A w mieście... Wiemy już, co na nas tu czeka, przygotujemy się na spotkanie z bandą przemytników i szkieletami...

Przerwał na moment.

- Może zostawimy tu informację? - powiedział. - Coś w stylu "wszystko się wydało, uciekajcie". Może by posłuchali i się stąd wynieśli? Ułatwiliby nam życie - dodał.

Lua uważnie słuchała wszystkiego co zostało powiedziane. Zaskakiwała ją wiedza Neda i jego stanowisko. Odniosła nawet wrażenie, że mógłby on być jednym z przemytników, który czymś im podpadł i przez to został związany. Oczywiście, nie wpłynęło to na jej postrzeganie mężczyzny - przemytnik czy nie, kapłan czy złodziej - profesja nie miała dla goblinki żadnego znaczenia, a liczyło się tylko to jaki kto był i jakie miał intencje.

- Zostawmy im list! - Lua poparła propozycję. - Mieli tu kryjówkę pod przykrywką straszydeł alchemika. Dajmy im uczciwie znać, że tę pokrywkę stracili i że już po ptokach. Niech się przeniosą z interesami gdzieś indziej i tyle. Uczciwie tak.
Jej zdaniem było to najrozsądniejsze rozwiązanie.

- Ale zanim ujdziemy, to ja jeszcze jedno. Thorug, chodź ze mną. Tam pająki były, a ja dla nich za mała, zaś tak ty zaraz je przegonisz - zwróciła się do kolegi.
Nie chciała mówić wszystkiego przy zakładnikach, ale zaraz po wyjściu z pomieszczenia gotowa była napomknąć cicho, że widziała na górze coś błyszczącego.
Cokolwiek było skarbem w kominku, jeśli teraz po to nie pójdzie, to nigdy nie będzie jej dane. A jej ciekawość silniejsza była nawet od chęci zysku.