~tak jak myślałem. To jakiś duch. Ale dość realistyczny.... Czy ja wiem coś o takich przeciwnikach [turlu, turlu o ile można]? Skoro nic mu nie zrobię to się odsunę....~

Beriand szybko odszedł na jakieś 10 metrów od rycerza, jeśli mógł. Potem rozejrzał sie i zauważył konia. Dla próby strzelił w niego magicznym pociskiem. Potem spojrzał na jeźdźca. Jeśli zbliży się, elf rzuci na siebie niewidzialność i przed nim umyka.

Eh, ciekawe czy ten miecz może nas zranić. Chyba tak... W takim razie trzeba się tego rycerz pozbyć.... ale jak?

Ha ha, nieźle sobie poradził z tą strzałą! Kawał cwaniaka. Ale może to da naszym magom czas na jakieś zaklęcie, co by go z powrotem bo piekła wysłało! - szybkim ruchem chwycił za zwisający z plecaka kawałek łańcucha i wyciągnął go. Łańcuch miał ok. 3m długości i w najlepszym razie mógł całkowicie unieruchomić jeźdźca. O ile działały na niego bronie materialne. Przełożył go do lewej ręki, a prawą zaczął kręcić łańcuchem. Nie robił tego zbyt często, ale już kilka razy w życiu i nieźle mu szło. Ale teraz było zimno i trudno było się skoncentrować, nie mówiąc już o precyzyjnym władaniu czymkolwiek. Nie wiedział, jak może zrobić to Beriand, który właśnie raził konia magicznym pociskiem. Ale nie miał czasu czekać na efekty. Wypuścił łańcuch, po czym dobył topora i skoczył na mrocznego...

Karris Quint
Karris popatrzył jak Khelgar wyjmuje swoją broń i rusza do walki. Zanim krasnolud się zerwał i ruszył na mrocznego, Karris niby przyjacielsko klepnął go w ramię.
~Masz. Przyda Ci się. Skop mu tyłek ode mnie.~
Kapłan odsunął się konentrując teraz swoją uwagę na tym jak może przeszkodzić samemu mrocznemu. Poczekał jednak ze swoją akcją na to, jak zareaguje istota na atak Khelgara.

//Khelgar dostaje Byczą Siłę (+4 do siły)

Zaskoczony i lekko oszołomiony chwile leżał patrząc na jeźdźca stojącego nad nim z mieczem w ręce. Nie wiedział do końca co sie stało, w swoim życiu raczej nie spotykał tak niewiarygodnych istot, jeżeli mógł go tak określić. Jednak nie przejął sie słowami jeźdźca, momentalnie chwycił za topór i tarcze. Od turlał sie kawałek, szybko wstał, wręczy wyskoczył z ziemi. Spojrzał na wroga zauważył tylko lecący łańcuch i biegnącego krasnoluda. Nie czekał ani chwili rzucił sie w wir walki... słychać było tylko okrzyk:
- Aaaaaa...!!!!

Chenlin patrzył na Jeźdźca, a gdy strzała wystrzelona przez Tribiana trafiła Jeźdźca w ramię i poleciała dalej, przelatując przez niego bez szkody, uniósł brew.
Za chwilę przeciwnik zmienił się w malutkie, czarne kawałeczki, które spadły na śnieg.
Nagle odezwał się głos:
-Nie zaznasz zimna śniegu...
Pani, znasz mnie lepiej niż ja znam samego siebie...
-...Nie zaznasz gorąca ognia...
...ty wiesz najlepiej, co jest dla mnie dobre...
-...Nie zaznasz pustki samotności...
...wiem, że mnie nigdy nie opuścisz...
-...Nie zaznasz rozkoszy towarzystwa...
...nawet, gdy pozornie tak właśnie będzie...
-...Nie zaznasz sytości...
...i jeżeli taka jest Twoja wola...
-...Nie zaznasz ugaszenia pragnienia...
...to mi pomóż, a jeżeli nie...
-...Nie zaznasz spoczynku...
...przyjmę ją z nie mniejszą radością...
-...Nie zaznasz ukojenia bólu...
...i pokorą.
-Raz. Dwa-Chenlin wykonał po dwa młynki na każdą rękę i ponownie pojawił się Jeździec, który ciął Tribiana w szyję, a ten upadł przed wykonaniem cięcia, co uratowało mu życie.
Mnich natychmiast skoczył do przodu, ale nie tak, by dostać się w zasięg miecza, po czym chciał wykonać przewrót w przód z jednoczesnym atakiem, czyli pchnięciem w klatkę piersiową.
Cios ten miałby więcej siły, ponieważ do siły mięśni, doszłoby włożenie w uderzenie całej swojej masy oraz pędu, jaki uzyskał, podczas doskoku połączonego z przewrotem.
Nie mniej jednak był gotowy wykonać unik, a także przewrót w tył i odskoczenie, by zwiększyć odległość między nim, a Jeźdźcem.

Beriand

Próbowałeś sobie coś przypomnieć o istotach takich jak ten Jeździec, lecz nie wyciągnąłeś wiele z własnej pamięci.
Wiedziałeś jedynie że jest to w pewien sposób przeklęta dusza, której po śmierci odmówiono odejścia do zaświatów.

Wszyscy

Pierwszy z was wszystkich zareagował Chenlin. Mnich skoczył do przodu, wykonał przewród i uderzył Jeźdźca w klatkę piersiową.
Ten, jak się okazało, w ogóle nie zrobił uniku. Niemniej jednak upadł pod ciosem mnicha na plecy. Miecz miał nadal w ręce.
Zapadła chwilowa i przysłowiowa grobowa cisza. Wiatr zawył przeciągle.

Kiedy nieumarły zaczął wstawać, w jego stronę poleciał łańcuch Khelgara, który prawie idealnie oplutł się w okół klatki piersiowej wstającego Jeźdźca związując go.
Jak się okazało potem, prawie idealnie to za mało.
Jeździec bowiem zaczął drgać, co zapewne było efektem napinania mięśni, i już po chwili łańcuch pękł.

Do tego czasu Beriand zaczął się już oddalać od was, a Tribian stał na nogach z toporem i tarczą w rękach. Stał bardzo blisko nieumarłego, który po wyzwoleniu się z łańcucha znów starał się wstać.
Barbarzyńca wziął potężny zamach i trafił Jeźdźca w prawe ramię, którym nieumarły nadal trzymał miecz i go nie puścił po uderzeniu.

W międzyczasie Karris obdażył Khelgara nadludzką siłą. Nagle jego wielki krasnoludzki topór wydał się krasnoludowi bardzo lekki, toteż Khelgar zaczął biec na Jeźdźca, któremu nadal w prawym ramieniu tkwił topór Tribiana.

- Na nic wasze wysiłki! - wrzasnął Jeździec kiedy tylko wstał. Spojrzał na szarżującego Khelgara i mimo iż nie widzieliście jego oczu, byliście pewni że wzrok ten pełen jest niewzruszenia. - Nie rozumiecie głupcy że drugi raz nie zginę?! Ale śmiało, próbujcie dalej.

Wtedy do Jeźdźca dobiegł Khelgar. Krasnolud zawczasu wziął zamach swoim krasnoludzkim toporem i ciął celując w szyję nieumarłego.
Trafił, lecz ku zaskoczeniu wszystkich was głowa nie odpadła. Ostrze topora utknęło w połowie szyi.

- HAHAHA!! NAIWNI GŁUPCY! CO WYŚCIE SOBIE MYŚLELI?! - Śmiech Jeźdźca pełen był teraz pogardy i pewności siebie. Jednak wtedy zrobił coś nieoczekiwanego. Zatrząsł się. - Co ja... NIE!... Ja nie... ZAMKNIJ SIĘ!

Wydawał się mówić sam do siebie, lecz nie widzieliście jego twarzy, toteż nie mogliście być pewni.
- Teraz wszystkich was pozabijam! Wszystkich!

Beriand patrzył zaskoczony, jak jego towarzysze poważnie ranią jeźdźca. Ciekaw był, czy te rany rzeczywiście są tak poważne. Wyjął z kieszeni kawałek futra i mały szklany pręt, po czym wycelował w przeciwnika. Na opuszkach palców elfa tańczyły malutkie wyładowania elektryczne. Zaczekał, aż towarzysze odsuną się wystarczająco, po czym strzelił w jeźdźca błyskawicą. Miał nadzieję że zaklęcie odniesie skutek.

Chenlin skoczył do przodu, wykonał przewrót i korzystając z własnego pędu, masy oraz siły uderzył drągiem w Jeźdźca, który upadł na plecy, zaś Mnich w tym samym czasie wykonał przewrót w tył zakończony zgrabnym powstaniem, skąd widział dokładnie jak Khelgar oplótł przeciwnika łańcuchem, Tribian uderzył toporem, po czym Khelgar do połowy uciął głowę zjawie.
-HAHAHA!! NAIWNI GŁUPCY! CO WYŚCIE SOBIE MYŚLELI?! Co ja... NIE!... Ja nie... ZAMKNIJ SIĘ!-zatrząsł się, mówiąc do samego siebie.
Nie wie, że wola bogów jest silniejsza od niego-pomyślał.
-Teraz wszystkich was pozabijam! Wszystkich!-powiedział.
-Nie ma problemu-mruknął, a następnie natychmiast ruszył biegiem do przodu.
Miał zamiar tuż przed Jeźdźcem postawić koniec drągu na ziemi, odbić się od niej nogami, po czym trzymając drąg rękami i wspierając się na nim, lecieć równolegle do ziemi ze skulonymi nogami, które w odpowiednim momencie chciał wyprostować je, trafiając przeciwnika w głowę.
Cios miałby siłę pędu, masy oraz siły nóg mocniejszej niż rąk.
W racie chybienia lub ataku Jeźdźca chciał odskoczyć, wykonać unik lub obie czynności na raz.

Karris Quint

~ Nie martw się, umrzesz i drugi raz, a jak trzeba będzie i trzeci i czwarty i ... Co ja mówię?~
Karris odrzucił natrętne myśli i zaczął się zastanawiac jak jeszcze można pomóc. Jeździec niewątpliwie był do zranienia. Ba, może nawet do zabicia. Tylko odpowiednie zaklęcie.
Kapłan wzniósł w obu rękach swój kostur z ciemnodrzewu w stronę nieba i krzyknął:
- Mystro, ześlij moc swojemu słudzie
Ciało kapłana nagle zwiększyło dwukrotnie swoje rozmiary a sam Karris poczuł jak zwykle jak wypełnia go siła. Siła zdolna przynieść śmierć jego wrogom.
Kapłan rozejrzał się gdzie teraz jest jeździec i poszedł w jegio stronę.

//Rzucam czar Słuszna Potęga

Tribiana nie interesowało teraz zupełnie nic co mówił jeździec był całkowicie pochłonięty walką i swoim udziałem w niej. Gdy jego topór utkwił w ramieniu przez chwile nie pojął dlaczego wróg z bólu nie padł na ziemie, a gdy w drugi topór utkwił w karku nie rozumiał już nic. Jednak nie przejął się tym za bardzo przyblokował jeźdźca tarczą i z całych sil pociągnął topór by wyjąć go z miejsca w którym utkwił i oddać kolejny potężny cios.