Z poleceniem Olafa Esmond nie zamierzał dyskutować. Co prawda uważał, że Olaf i Kargul powinni byli wrócić z nimi do obozu, ale Olaf wyglądał na bardzo upartego.

- Przekażemy komu trzeba co trzeba - odparł.

Przekazał pod opiekę sir Erskine'a kolejne trofea, a sam wziął na ręce śnieżnego leoparda, którego przed momentem szkieletowaty rycerz uwolnił ze szklanej pułapki. Biedny zwierzak był zagłodzony i ważył tyle, co przerośnięty kociak.

- Do zobaczenia w obozie - powiedział, kierując się w stronę wyjścia z więzienia.

Olaf Feilan obserwował odchodzących towarzyszy wynoszących ze sobą odnalezione ciała kapłanów ze splądrowanej świątyni w dzielnicy Bram. Gdy odgłosy kroków towarzyszy umilkły spojrzał w kierunków schodów na niższy poziom. Zacisnął w dłoni mocniej rękojeść topora i zaczął schodzić po wyrzeźbionych kamiennych schodach. Co jakiś czas coś na ścianie pobłyskiwało, ledwo widoczne światełka, które gasły, gdy demonolog próbował im się przyjrzeć. Gdzieś z dalekiej otchłani pod nim dobiegło ciche, stłumione wycie. Krasnolud uśmiechnął się cierpko znikając w mrocznych katakumbach.

(Pierwszy rozdział zakończony, przygodę można dodać do archiwum)