Fafik zaczal rozgladac sie po strychu i obwachiwac nowe rzeczy (pomimo iz w sumie nie wiedzial czy zapachy ktore czuje sa prawdziwe czy tylko musie wydaje ze cos czuje bo jest zabawka-pieskiem). Pierw podbiegl do pianina obszedl je i zauwazyl ze Marybeth cos znalazla. Podbiegl do niej i po tym jak ujrzal zmasakrowana barbie zaczal gwaltownie krecic glowa tak ze oczy zaczely mu latac na wszystkie strony. Kto to zrobil i dlaczego teraz, moze ten ktos albo COS! tu jeszcze jest, moze nie przypadkiem byla zostawiona szpara w szafie. Fafik usiadl lekko skolowany i przestraszony tym co zobaczyl i pomyslal -skad dobiega dzwiek tej pozytywki. Zaczal nasluchiwac.

Sigma energicznie wstała w brudnej podłowi i otrzepała futerko z kurzu. Zaczęła skakać po struchy w poszukiwaniu...sama nie wiedziała czego. Po prostu skakała i skakała ciesząc się radośnie, dopóki w całym tym zawirowniu nie walnęła pyszczkiem w okno. Przez sekunde zawisła na nim po czym zsunęła się na pianino. Wytarła swoim różowym futerkiem znaczną część okna. Zaczęła podskakiwać do niego by zobaczyć to co kiedyś...ulice miasta.

Marybeth istotnie była przerażona tym, co zobaczyła. Nie mieściło jej się w głowie, że dziewczynka byłaby zdolna do czegoś takiego. Wydała z siebie głuchy szloch, gdzieś w duchu. Było jej strasznie żal lalki Barbie, postanowiła jednak wyminąć zwłoki nieszczęsnej lalki i pójść kawałek przed siebie...