STÓJ krzykną Dracker każdą sytuację można w racjonalny sposób wyjaśnić na pewno.Żaden z królów nie wysyłał by na taką wyprawę złodzieja. Po czym się oddalił i skierował swoje kroki do Daniego swojego giermka I co ty żeś narobił gdzie jest glejt ,ale Dani nie potrafił tego wytłumaczyć wrócił do kompanów i zapytał kapitana. Jak to możliwe że nie na 4 z 6 glejtów 2 osoby weszły a my mamy stać tu na pastwę losu przecież ty możesz potwierdzić nasze przynależności do zakonu i poręczyć że jesteśmy wybrańcami naszych królów Mówił to ze straszną złością i niezbyt wesołą miną czekając na odpowiedz kapitana.

-Interesująca sytuacja... Wydawało mi się jednak, że wszyscy obecni rycerze na statku mieli glejt. Musimy się zatem rozdzielić, dopóki ta sprawa się nie wyjaśni. Pójdę razem z Kharimem do twierdzy Thorfina. Zobaczymy co da się zrobić. Nie wydaje mi się, żeby któryś z rycerzy ukradł glejty pozostałym. To mogła być sprawka albo jednego z giermków na rozkaz swego pana lub mógł to zrobić sam kapitan statku. Jednak gdyby zrobił to kapitan i wyszło by to na jaw, straciłby i statek i głowę... - Rasklanis rozejrzał się po rycerzach, ich zdenerwowanych minach i przestraszonych minach giermków, którzy najwyrazniej zawiedli swych rycerzy.
-Astinosie, weź mój młot bojowy i pilnuj mego rumaka. Chciałbym, żebyś został na statku z pozostałymi. Gdy wrócę zdasz mi raport z tego co działo się tu pod moją nieobecność. - rzekł Rasklanis po czym zwrócił się do Kharima - Myślę, że możemy już ruszać. Musimy jak najszybciej rozwiązać tą sprawę. A ... powiedziałeś, że glejt jest symbolem godności każdego rycerza. Czy jest sposób, aby udowodnili oni swą godność bez glejtu? Czy można wysłać każdego na misję, która udowodniłaby że to prawdziwi rycerze? -wtedy rycerz uświadomił sobie, że Kharim jest tu z polecenia Thorfina i sam żednego polecenia wydać nam nie może. - Trzeba spytać o to Thorfina. Nie traćmy czasu, chodźmy!

Kucając już pośród traw usłyszał -Spójrzmy na to logicznie. Przecież nasze glejty się nie rozpłynęły w powietrzu! Ktoś musiał nam je ukraść. Ktoś- a po chwili jeszcze gdy świsnęło ostrze: DOWIEM SIĘ KTO TO!
*ehh czyli koniec wakacji, a tak chciałem skosztować tych wszystkich napitków*
Wypowiedź Drackera potraktował jak niebyłą. Pogładził się po bliźnie. Poczym wysłuchał wywodu Rasklanisa.
-Szerokiej drogi i wracajcie czym prędzej!! Skoro popijawa nie wchodzi w rachubę...
rzekł do Alemira odnosząc się do jego słów-ja Ci w tym dopomogę i przysięgam na imię mej ukochanej na tym ostrzu, jeśli glejty się nie odnajdą... upuszczę złodziejaszkowi krwi, sporo krwi.
Miał nadzieją, że złodziej jest jeszcze pośród nich a rzucona przez niego groźba odciśnie się zdradliwym wyrazem twarzy. Przygląda się każdemu dyskretnie

Głupi glejt! Zupełnie o nim zapomniał. Spytał jeszcze Berianda, giermka, czy nigdzie go nie widział. Niestety nie. Cóż, najwyraźniej po prostu go nie wziąłem.
"-Spójrzmy na to logicznie. Przecież nasze glejty się nie rozpłynęły w powietrzu!
Nagle ze skupienia wytrącił go głos Alemira:
Ktoś musiał nam je ukraść. Ktoś- a po chwili jeszcze gdy świsnęło ostrze: DOWIEM SIĘ KTO TO!"
Mythir odsłuchał jeszcze wywodów pozostałych rycerzy. W końcu powiedział:
-Mi nie wydaje się żeby ktoś nam te glejty ukradł. Ale jeżeliby to nie musiał tego robić kapitan, tylko np. załoga statku. Ale po co im nasze glejty? Co, nie mają papieru na listy...
-A według Kharima z pewnością zarżnęliśmy jakichś rycerzy z zakonów i ubraliśmy się w ich stroje, a potem podszywając się pod nich przypłynęliśmy tu! Po co nam te glejty...- po tych słowach rycerz pokręcił głową

Drocker wsłuchując się w wypowiedzi reszty rycerzy zaczął się zastanawiać.W jaki sposób glejty zniknął ,kto mógł je ukraść a może giermkowie zapomnieli ich wsiąść z siedzib zakonu.Tysiące myśli kłębiło mu sie w głowie i każda z nich mogła być realna. Panowie zapewne niebawem wszystko się wyjaśni poczekajmy aż Kharim wróci od Thorfina i będziemy wiedzieli jakie Thorfina ma teraz wobec nas plany nie denerwujmy się i nie rzucajmy na siebie pochopnych podejrzeń. Jednak czekał nadal na odpowiedz kapitana.

- Mości towarzysze. - powiedział. - Spójrzmy na to logicznie. Przecież nasze glejty się nie rozpłynęły w powietrzu! Ktoś musiał nam je ukraść. Ktoś - tutaj wyjął miecz z pochwy. - jest parszywym złodziejem. A ja wam mówię: DOWIEM SIĘ KTO TO! - Kharim słysząc wypowiedź sięgającego po miecz Alemira natychmiast chwycił po swój dwuręczny miecz spoczywający do tej pory na plecach i chwyciwszy jego rękojeść oburącz skierował ostrze ku górze, głowę pochylił nieco w dół obserwując nogi Alemira, jego ciało balansowało płynnymi ruchami na lewo i na prawo. Ta pozycja bojowa wprawiła Waszych giermków w osłupienie, a po chwili kilku z nich nawet cofnęło się w przerażeniu. Kharim ściągnął brwi i warknął:
- Schowaj broń, Sir Alemir, gdyż nie przystoi rycerzowi podnosić oręża na kogokolwiek, zanim jeszcze upewni się o jego przewinieniu...- czekał cierpliwie reakcji Alemira gotów interweniować w razie bójki. Następnie schował miecz w przekonaniu o powodzeniu swojego ostrzeżenia.
Kapitan wyszedł z kajuty usłyszawszy kroki na pokładzie:
- Aaach, to ty - rzekł zobaczywszy Drackera, którego mina nie wydawała się przyjemna. Dracker spytał rzeczowo:
-Jak to możliwe że nie ma 4 z 6 glejtów, 2 osoby weszły a my mamy stać tu na pastwę losu, przecież ty możesz potwierdzić nasze przynależności do zakonu i poręczyć że jesteśmy wybrańcami naszych królów!
Kapitan spojrzał zmieszany na brudną podłogę pokładową. Po chwili podniósł niepewnie wzrok, spojrzał Drackerowi prosto w twarz i powiedział:
- Pa...panie, nie wiem o co mnie pytasz...jeśli...jeśli te glejty to coś ważnego, mogę natychmiast kazać swojej załodze przeszukać statek.... Po tych słowach kapitan wzruszył ramionami, po czym ruszył by nakazać załodze przetrząśnięcie statku, nie czekając odpowiedzi Drackera.
Gdy Dracker zszedł ze statku doszły go słowa Rasklanisa:
- Interesująca sytuacja... Wydawało mi się jednak, że wszyscy obecni rycerze na statku mieli glejt. Musimy się zatem rozdzielić, dopóki ta sprawa się nie wyjaśni. Pójdę razem z Kharimem do twierdzy Thorfina. Zobaczymy co da się zrobić. Nie wydaje mi się, żeby któryś z rycerzy ukradł glejty pozostałym. To mogła być sprawka albo jednego z giermków na rozkaz swego pana lub mógł to zrobić sam kapitan statku. Jednak gdyby zrobił to kapitan i wyszło by to na jaw, straciłby i statek i głowę...
Kharim uśmiechnął się paskudnie na ostatnie słowa Rasklanisa, widać w smak mu były tego typu twarde i stanowcze pogróżki.
- Zatem pójdziesz ze mną do twierdzy - rzekł wojownik - twój giermek wraz z rumakiem wedle twego życzenia zostanie na statku, a ja dowiem się co Thorfin postanowi w tej sprawie i wrócę tu by wam to oświadczyć.Wysłuchując dalszych słów Rasklanisa : A ... powiedziałeś, że glejt jest symbolem godności każdego rycerza. Czy jest sposób, aby udowodnili oni swą godność bez glejtu? Czy można wysłać każdego na misję, która udowodniłaby że to prawdziwi rycerze? -wtedy rycerz uświadomił sobie, że Kharim jest tu z polecenia Thorfina i sam żednego polecenia wydać nam nie może. - Trzeba spytać o to Thorfina. Nie traćmy czasu, chodźmy! Kharim doszedł do wniosku, że pomysł ten może spodobać się Thorfinowi:
- Całkiem dobry to sposób na udowodnienie waszej przynależności do waszych zakonów - spojrzał na poddenerwowaną czwórkę - zaczekajcie więc tutaj, do mojego powrotu. Po tych słowach spojrzał zniecierpliwiony na Marka i spytał krótko:
- Idziesz ? Ruszyli nie czekając na zamyślonego Marka Silwilina, twierdząc, że jak się obudzi to ich dogoni.
Wśród czterech poddenerwowanych rycerzy atmosfera robiła się coraz gorętsza. Głos Nestora był bardzo przekonujący:
- Szerokiej drogi i wracajcie czym prędzej!! Skoro popijawa nie wchodzi w rachubę...
rzekł do Alemira odnosząc się do jego słów-- ja Ci w tym dopomogę i przysięgam na imię mej ukochanej na tym ostrzu, jeśli glejty się nie odnajdą... upuszczę złodziejaszkowi krwi, sporo krwi.
Miał nadzieję, że złodziej jest jeszcze pośród nich a rzucona przez niego groźba odciśnie się zdradliwym wyrazem twarzy. Przygląda się każdemu dyskretnie. Dostrzegł trzy równie zdeterminowane twarze co jego własna, której niestety zobaczyć nie mógł. Mythir zdawał się być szczególnie zamyślony. Odsłuchał jeszcze wywodów pozostałych rycerzy. W końcu powiedział:
- Mi nie wydaje się żeby ktoś nam te glejty ukradł. Ale jeżeliby to nie musiał tego robić kapitan, tylko np. załoga statku. Ale po co im nasze glejty? Co, nie mają papieru na listy...
-A według Kharima z pewnością zarżnęliśmy jakichś rycerzy z zakonów i ubraliśmy się w ich stroje, a potem podszywając się pod nich przypłynęliśmy tu! Po co nam te glejty...- po tych słowach rycerz pokręcił głową.
Kapitan wrócił z kajuty i kulawym krokiem zbliżył się do Drackera:
- Pa...panie - zaczął przestraszonym tonem, którym jeszcze nigdy nie zwracał się do nikogo. Najwyraźniej pierwszy raz pojął jak potężni są ludzie, z którymi ma do czynienia - Moja załoga przetrząsnęła cały statek i nigdzie nie znaleziono żadnych zapieczętowanych pergaminów ani pism...jeśli mi nie wierzysz, panie, możesz wraz z kompanami sam przeszukać statek...Po tych słowach kapitan zwiesił głowę i wpatrywał się w piasek o pięknym, jasnym kolorze.
Rasklanis był już w drodze na wielką piaskowcową górę, właśnie pokonywali drugi zakręt, gdy Kharim nagle zatrzymał się:
- Byłbym zapomniał, Sir Rasklanis, weź to - tu wyjął zza pasa przewiązanego przez tors pomięty zwój i wręczył go rycerzowi - to plan wnętrza twierdzy. Pozwoli wam - tobie i Markowi lepiej orientować się wewnątrz budowli.

Ruszyli dalej, a Mark wraz z rumakiem i Bartkiem - swym giermkiem właśnie ich doganiali. Droga była długa i męcząca dla Rasklanisa Marka i Bartka. Nie spodziewali się, że wdrapanie się na tą górę może trwać tak długo. Ale o wiele bardziej zmęczeni byli chyba Dracker, Mythir, Nestor Undersky i Alemir przez całe to czekanie. Kapitan rozpalił przed przystanią ognisko i wyjął ze spiżarki dwie sztuki 20 kilowe mięsa z dzika, które poczęliście w czwórkę opiekać nad ogniem i dzielić się. Powoli zapadała noc. Krzyki mew ucichły, a zastąpiły je cykady świerszczy.
Rasklanis wraz z Markiem podążali za Kharimem, gdy w końcu dotarli pod bramę twierdzy.
- Otwierać, Kharim wrócił z...dwoma rycerzami! - rozległ się krzyk jednego ze strażników bramy, która była teraz zamknięta. Po chwili dało się słyszeć obracanie kołowrota i kraty bramy uniosły się do góry, otwierając przed przybyłymi wejście na dziedziniec. Dziedziniec był niewielki, na nim duża twierdza, której tylnia ściana zbudowana była na samym brzegu przepaści, za którą góra piaskowcowa spadała stromo do morza. Przed murami kilka piaszczystych przecinających się dróg. Na skrzyżowaniach tych dróg i wzdłuż nich stało kilka domków mieszkalnych postawionych z cegły piaskowcowej, na środku stała niewielka karczma, opatrzona tabliczką: Karczma Thorfina Zarówno Rasklanis jak i Mark stali za plecami Kharima, który rozejrzał się po dziedzińcu, jak gdyby upewniał się, że jego strażnicy pilnują swoich rewirów, po czym obrócił się do nich na pięcie i rzekł:
- Możecie się tutaj rozejrzeć jeśli checie, tam stoi karczma, po lewej jest kilku kowali, ten warsztat kowalski po lewej należy do Uglanda, dobry z niego płatnerz. Ten za nim zaś należy do Varroka - tam nie radziłbym wam iść...Po lewej, tam, za skrzyżowaniem mieszka kilku ciekawych ludzi, którzy mogą wam co nieco opowiedzieć o tym miejscu. Ja ruszam do Thorfina, muszę was tutaj zostawić, póki nie dowiem się co zrobić z resztą tych...rycerzy.
Możliwe, że wstąpiło w Was (Rasklanis, Mark) rozczarowanie, może liczyliście na to, że Kharim pozwoli Wam od razu wkroczyć do twierdzy Thorfina. Sprawy zaczęły się jednak komplikować od samego początku...
Rasklanis, Mark - co robicie ?
Dracker, Mythir, Nestor, Alemir - co robicie ? (poza jedzeniem dziczyzny;P)

Rasklanis rozczarował się bardzo, miał bowiem już plan dzięki któremu pozostali rycerze też by tu dotarli. Dostał chwilowego mętliku w głowie. Postanowił jednak nic nie mówić Kharimowi i rozejrzeć się po okolicy.
-Nie wiem jak ty Mark, ale ja idę do karczmy, zmęczyłem się tym marszem na górę, trzeba było wziąść jednak ze sobą konia.
Długo się nie zastanawiając rycerz udał się do karczmy, miał ochotę na zimne piwo, miał też nadzieję spotkać jakiegoś Barda, który opowiedziałby mu jakąś zmyślną historyjkę. Zdjął swój kruczy hełm i wziął go pod ramię, zapukał trzy razy do drzwi i sprawdził czy są otwarte.

-Taaak, wspaniale. Zadanie godne rycerza- zostań na statku i wcinaj dziczyznę. Mi to nie imponuje.- powiedział Mythir, po czym wziął mięso i zszedł ze statku. Postanowił rozejrzeć się po przystani, ale tylko przy brzegu. Promienie zachodzącego słońca silnie oświetlały wzgórze i zamek.
-Dziwny ten Sir Thorfin... ma takiego wojownika jak Khamir, i innych zapewne także wielu, a każe królom przysłać jakichś adeptów zakonów żeby badać nieznane... dziwne, nie tak wyobrażałem sobie tę wyspę- westchnął Mythir, wracając na statek.

Undersky wziął w swe brudne łapy kawał mięcha, który przeżuwał leniwie. Przez to czekanie strasznie mu się cniło. Wysłuchał celnej uwagi Mythira.
-Ta cała wyprawa zaczyna śmierdzieć, inośmy tu przybyli same problemy-burknął- To nas tu zaproszono, myśmy się nie wpraszali do czorta!! Idę szukać ziół. *najlepiej trujących dodał w myślach*. Wałęsanie zawsze go uspokajało lecz nigdy nie osłabiało czujności. Na wszelki wypadek zabrał ze sobą broń i na odchodne rzucił do Durala swego giermka- zadbaj o mój łuk tak jak cię uczyłem.

Dracker siedział przy ognisku w wcinał strasznie łapczywie mięso pomyślał giermka też trzeba nakarmić Dani choć coś zjedz wstał od ogniska i rzekł Kto ma ochotę na mały sparing znaczy poćwiczyć czekał na odpowiedz innych rycerzy.