- O żesz... To zaraz wybuchnie! - wrzasnął Michał - Kryć sięęęęę!!!
Była to prawda, mózg potwora zaczął rosnąć kopcić, przygniatając czorta skutecznie do fotelu. Korin wziął nieruchomego Tormoda i wybijając drzwi wyskoczył z Au'tottbusa. Michał zrobił to samo z nieprzytomnym elfem, dalej będącym pod wpływem patelni krasnoluda.
- Matmagajn! Szybko! - wrzasnął Michał - Wyskakuj!

Rechot ustał.
Cóż mu zostało..? Z początku co prawda ruszył ku czartowi, z jakimś niejasnym zamysłem uwalniania, czy tez może wyrywania kończyn (a może niech jedno spowoduje drugie, w dowolnej kolejności?), jednak już po krótkiej chwili (tj. jakieś dwa uderzenia serca) stracił ku temu zapał, czując odpływ weny. Tak więc ruszył szybkim krokiem ku wyjściu, w biegu smakując jedną ciemnych plam, ze smutkiem który zwykle maluje się na twarzy ludzi niedocenionych. I wyskoczył, ubarwiając, jakby od niechcenia, odrobiną kolorowych iskier całe to wydarzenie.

Po tym jak zaraz wyskoczyłeś, potwór zrobił wielkie BUM!

...

Jesteście sami na pustyni...
...bez wody...
...wody...
Na Zawbii jest tak gorąco, że wodę przechowują w butlach gazowych...
A teraz jest południe... letnie...
...woda...
...
- Przestań śpiewać tą durną piosenkę, Leilanei! - wrzasnął Michał przywracając Cię do świata żywych (jeszcze).