Kayas
Podjeżdżasz samochodem i słyszysz z wnętrza bunkru jakieś strzały, wysiadasz i przyglądasz się z daleka w głąb tunelu czy coś widać. W głębi widać jakieś trzy pochodnie, po czym pobiegają cię kolejne strzały ze znajomej ci broni. Wbiegasz do środka mało myśląc, mijasz pokój w którym pali się światło. Zbliżasz się do trzech pochodni gdy nagle jedna z nich znika. Słyszysz przeraźliwy krzyk czegoś dziwnego przypominającego człowieka. Całkiem możliwe że to ktoś z twojej drużyny, przecież jesteś w bunkrze z metalowymi ścianami a echo jest tu nie ziemskie.

RESZTA
Wy natomiast słyszycie dodatkowo jak ktoś biegnie w waszą stronę od lewej strony gdzie było wyjście na zewnątrz. Labalve strzela na oślep, kilka z jego kul poszło rykoszetem po ścianach, jedna w coś trafiła. Czerwony punkty dalej się zbliżają, po trafieniu Labalve na chwilkę się tylko zatrzymały, po chwili jednak zbliżają się dalej. Harry strzela w kuszy w jeden z czerwonych punktów. Przez cały korytarz słychać przeraźliwy krzyk czegoś człowieko-podobnego. Jasny czerwony punkt zniknął, jednak dalej się do was zbliża, jest już bardzo blisko jeszcze trochę i będzie parę metrów przed wami. A wy nadal nie wiecie kto biegnie w waszą stronę od wejścia.

Karl wyjął bron i odbezpieczył, poczym z głosnym przkeleństwem ruszył w strone sylwetek.

Charlie
Rzucam pochodnią w kierunku czerwonych punktów z całej siły z nadzieją, że trochę się rozświetli.
Trzeba było wziąć tą kamizelkę co była na picupie. - nachodzą mnie myśli.
Po rzucie kucam i celuję broń w głąb korytarza mając nadzieję na rozświetlenie sytuacji z nadzieją, że na podłodze nie było łatwopalnych bądź wybuchowych substancji.

Harry
Stój, kto idzie - Krzyknąłem, by zatrzymać tego kogoś, kto biegł do nas, lub oznajmić, że żyję. Ponownie wychylam się zza Labalvego i wystrzelam, po czym wyciągam katanę będąc gotowym na pociachanie robota na kawałki, po tym, jak ten rozprawi się z ruskiem. Ponownie uśmiecham się, tym razem trochę mniej kretyńsko wyobrażając sobie, jak robot(prawdopodobnie) pada z Labalvem na kolcach i ten sie drze. Całe szczęście, że jest ciemno, bo ktoś mógłby zobaczyć moje kretyńskie uśmiechy.

- To ja, popaprańce!- zawołałem- Proponuję zwiewac.

-Wycofajmy się! *Krzyczę do reszty nie przerywając ostrzału*
-Harry, dlaczego tak dziwnie się uśmiechasz?! Spierdzielajmy z tąd niż to coś nas dorwie! *Wybiegam i w biegu zmieniam magazynek*

Charlie
Ostatni raz spoglądam się za siebie i uciekam jak najszybciej do wyjścia.
Wiedziałam, że to się tak skończy. Chociaż nie myślałam, że nas zabiją. Dalej uciekam. Chociaż znając to zasrane życie to jeszcze wszystko jest możliwe.

O kurwa jestem ostatni, no dobre zpieprzam. Odwracam się i uciekam najszybciej jak potrafię, o ile to jest możliwe wyprzedzam Charlie. Kurde, tak to już jest, jak się pędzi na ratunek nieznajomym. Następnym razem możemy ewentualnie pędzić bimber. Jak najszybciej biegnę do auta przy wymijaniu Karla chwytam go za rękę i wyciągam z tego przeklętego bunkra.

*Otwieram drzwi Charlie, sam wskakuję na pakę, wraz z Kiryłem i mierzę w drzwi bunkra z SKS'u.*
-Niech no tylko to coś wystawi łeb to na Boga odpierdzielę mu go jednym strzałem! Karl! Odpalaj gruchota, bo Ciebie też zastrzelę!