Poszukiwania trwały trochę, ale trop za którym poszli i który zasugerowała Leah był dobry. Malik miał pewne oskarżenie, a nie tylko tymczasowy areszt, więc teoretycznie nie musieli się nawet spieszyć. Ostatecznie jednak okazało się, ze pośpiech okazał się jednakże dobrym pomysłem.

Odciski palców były i nie były dobrym tropem. Były, ponieważ znaleźli ich w mieszkaniu Groota sporo. Nie były, bo Malik dawno temu pozbył się swoich i jego palce nie pozostawiały żadnych umożliwiających identyfikację śladów. Najlepiej wyszło połączenie identyfikacji wszystkich lokatorów i koszty z elektrowni. Komputery Malika nie zużywały ton energii, wcale nie przewyższały w tym zużycia powodowanego przez automatyczne mieszkania. Udało się natomiast skojarzyć puste mieszkanie czekające już od roku na strasznie przedłużający proces spadkowy oraz fakt, że generowało duże zużycie prądu. Rachunki były opłacane, więc elektrownia nie wnikała.

Tam znaleźli melinę. Komputerowy sprzęt, pełne wygłuszenie, klatki Faradaya, nowoczesne zabezpieczenia, które prawie upiekły dwóch ludzi ze SWAT i Ferro pomagającego w sprawach elektroniki. Do tego najlepszej generacji drukarki 3D, wraz ze sporą ilością rzeczy wykonanych z ich pomocą. W dużej mierze masek, w tym również tą przedstawiającą van Groota. W środku natomiast, w zamkniętym pokoju, znaleźli prawdziwego Groota, ledwo żywego z odwodnienia. Sądząc z przygotowania tego miejsca, to mogła nie być pierwsza ofiara Malika. Skąd bowiem brał inne maski?
Było tam wszystko, co potrzeba do pełnego oskarżenia. Zdjęcia wielu osób. W tym zamordowanej Alexis, Caldwella czy samej Leah.
Złapany przez nich człowiek nie był normalny, jego proces miał ciągnąć się długo i mógł dostarczyć wielu rewelacji.

To jednak już była praca prokuratora. Wierzbovsky dostała wreszcie kilka dni urlopu.
Opieprz z kilku stron.
I premię.
Niestety ciągle była trzydziestolatką, o czym przypomniała jej siostra zapowiadając powtórzenie imprezy.