-Misja? Raczej ewakuacja, mały spacerek pod ogniem. Misją to ja bym tego nie nazwał. Mówiąc o Litanii miałem na myśli tą wiązankę słów języka raczej nieliterackiego ktora pod moim adresem wygłosiłaś pod moim adresem

Grant stwierdził że dziewczyna może i jest ładna ale na pewno głupia jak but. Zniechęcił sie do niej całkowicie. Usiadł gdziekolwiek odpalił fajka i zaczął w myślach powtarzać marszrutę swojej grupy. Musiał znać ją na pamięć, na wyrywki potem nie będzie czasu na przypominanie sobie którędy mieli właściwie iść. W sumie mógł zabrać kopię planu ale to wiązało się z niebezpieczeństwem zdekonspirowania wyjść z bunkra... Bezpieczniej było polegać na własnej pamięci...

Grant wybuchnął głośnym śmiechem. Ten laluś chyba dawno nie dostał porządnie po grzbiecie. Wstał i popatrzył na gościa z góry nie wyjmując fajka z ust. Przez chwile patrzył frajerowi w oczy, głęboko. Po czym odezwał się wypranym z emocji głosem:

-Coś mówiłeś koleś? Bo wydawało mi się że coś słyszałem. I nie wymachuj tym scyzorykiem bo jeszcze się skaleczysz.

Grant był wyszkolonym morderca, ten "żołnierz" za dychę i peta mógł mu co najwyżej buty pastować. Miał zamiar tak dla swojej prywatnej satysfakcji dac mu małą lekcję pokory. Powolnym ruchem zdjął z ramienia karabin i oparł go o ścianę nie odrywając oczu od żołnierzyka. Prawą rękę wsunął za plecy gdzie poziomo zamocowany do pasa tkwił jego nóż. Dotknął palcami idealnie wyprofilowanej rękojeści pokrytej antypoślizgowym tworzywem. Zastanawiał się czy tamten będzie tak głupi żeby zacząć z nim zwadę.

Pierwszy dostał łokciem lewej ręki w gardło, drugi zanim zdążył się zorientować zobaczył tylko podeszwę wojskowego buta numer 44 zbliżająca się bardzo szybko po czym zapadł w ciemność. Grant już miał swój nóż w grabie ale póki co nie było potrzeby użycia go. Trzeci dostał głową okrytą hełmem aż zatrzeszczały miażdżone chrząstki nosa... Grant chwycił go lewą ręką i popchnął na resztę. Powinni się skłębić i dać mu chwilę oddechu. Przywarł plecami do ściany i pochylił sie lekko. Nóż trzymał nisko, na wysokości kolan.

-To było na rozgrzewkę. Gracie dalej frajerzy? Macie ochotę zobaczyć jak wyglądają wasze flaki na podłodze?

Grant wyszczerzył zęby w szyderczym uśmiechu.

Grant schował nóż. I szeroko sie uśmiechnął. Idioci, takich jak oni trzeba by z dziesięciu na jednego z Delty.

-Szkoli mnie ponad rok. Wypruwałem sobie flaki biegając codziennie po 20 km. Ćwiczyliśmy tak długo aż rzygaliśmy ze zmęczenia. Instruktor walki wręcz przez cztery godzinny dziennie okładał nas pałką i pięściami do tego co jakiś czas zakładając nam dźwignie i waląc nami o ziemię. Do tego siłownia i ścieżka zdrowia. To najlepsza odpowiedź na twoje pytanie.

Grant nie miał zamiaru czarować młodziakowi. Służba w elitarnej jednostce to nie romantyczna przygoda a cholernie ciężka harówa. On sam przekonał sie o tym w mniej przyjemny sposób.

-Hmm wiesz jak przystało na dupka z elity szukałem zwady z kilkoma dzielnymi bojownikami z waszych szeregów którzy wykazują sie wielka odwagą gdy mają przewagę co najmniej czterech na jednego. A tak w ogóle to Twój facet chyba mnie nie lubi za bardzo. Ale nie martw się najadł się tylko strachu. Za to jego kumple z jego winy skończyli gorzej. Przykro mi ale wytresowali mnie tak że pewne rzeczy mam na poziomie odruchów.

Ostatnie słowa wypowiedział bez cienia ironii i jakby lekkim żalem. Po czym wyjął papierosy, poczęstował dziewczynę po czym sam zapalił. Zadowolenie i adrenalina z walki zniknęły. Został niesmak. Żeby musieć tłuc sojuszników. Grant nie był z siebie specjalnie dumny, nie lubił walczyć ze swoimi.