lastinn - [Komentarze] Kłopoty w Prowincji Wschodniej

Ekwipunek wspólny (na wozie):
-6 oszczepów do rzucania,
-duża prostokątna tarcza,
-prowiant na tydzień dla każdego.
-3 zapasowe miecze i 3 sztylety.
-Dwa krótkie łuki (20 strzał), do polowania na zwierzynę.
-Topór aby porąbać drzewo na ognisko lub uciąć komuś głowę
-hubka i krzesiwo
-kociołek
-6 koców
-5 litrów gorzałki (by przekupić lub upić kogoś podczas ewentualnego przesłuchania)
-bicz
-dwie latarnie + olej do nich
-duży namiot
-róg (instrument)
-lina wystarczająca do związania 5 osób
-łopata
-2 worki
-6 kostek mydła

-warząchew (do mieszania w kociołku)
-nóż kuchenny (co by nie kroić warzyw sztyletem)
-stojak do kociołka

***

Witam wszystkich w sesji Kłopoty w Prowincji Wschodniej. Mam nadzieję, że gra będzie przyjemnością zarówno dla was jak i dla mnie. W razie pytań proszę o pisanie na PW lub w komentarzach. Wyjaśnię wszelkie wątpliwości. A tym czasem garść plotek o każdym z was:

Renald Swann: Renald Swann jest postacią intrygującą. Na dworze krążą plotki, że pojawił się pewnego dnia znikąd. Od razu otrzymał najlepsze komnaty na dworze hrabiego i traktowany był przez von Bluchera z wyraźnym szacunkiem. Plotki głoszą, że genealogowie i heroldowie długo głowili się nad pochodzeniem jego rodu, do dnia, w którym w dworskim archiwum, w tajemniczych okolicznościach, odnaleziono stary manuskrypt potwierdzający szlachectwo jego rodu i prawa do odległych ziem. Nieżyczliwi szepcą, że może być bękartem hrabiego, lub zaginionym synem marnotrawnym, który powrócił z tułaczki i przybrał inne imię dla uniknięcia odpowiedzialności za zdradę. Ponoć dobrotliwy hrabia zlitował się nad nim i pozwolił mu żyć obok siebie. Jednak to tylko plotki. Na co dzień Swann stoi bardzo wysoko w hierarchii i cieszy się powszechnym szacunkiem i posłuchem. Często otrzymuje odpowiedzialne zadania od samego hrabiego.

Heinrich von Staden: Heinrich von Staden jest postacią na wpół tragiczną. Kiedyś był szanowanym szlachcicem. Odnosił liczne sukcesy w walce z wrogiem, w dworskich turniejach oraz w pojedynkach o serce damy. Dowodził własnym oddziałem i niejednokrotnie wraz ze swoimi ludźmi dawał popis w boju. Wszystko trwało jednak do czasu. Pewnego dnia zapuścił się z grupą żołnierzy zbyt daleko w lasy. Oddział, którym dowodził Heinrich był zbyt mały, jak na tak daleki wypad. Nikt nie wie, co nim kierowało poza zwykłą arogancją i niedocenieniem przeciwnika, ale fakty są takie, że oddział wyrznięto w pień, a sam Henrich zaginał. Nigdy nie odnaleziono jego ciała. Po roku nieobecności zjawił się nagle na dworze. Plotki głoszą, że jakby odmieniony. Z wyglądu postarzał się nieco i nie był już tak wesoły jak kiedyś. Nigdy nie odzyskał dawnej chwały i żyje do tej pory raczej na uboczu. Złośliwi twierdzą, że Heinrich zbyt przesadnie dba o siebie. Być może to jego taktyka, żeby zostać ponownie zauważonym.

Basillius Alterhofer: Najnowsza plotka, która pojawiła się na dworze zaledwie przed kilkoma dniami mówi o dwójce podróżników, którzy przybyli z odległego Behafen, stolicy całej prowincji Ostermarku. Oboje wyglądają na uczonych. Nikt nie wie jednak, w jakim celu przybyli. Ponoć posiadają glejt i listy uwierzytelniające samego Księcia-Elektora Wolframa Hertwiga. Plotka głosi, że sam hrabia nie jest zadowolony z ich obecności, jednak nic nie może zrobić, ponieważ dokumenty, którymi posługują się przybysze wyglądają na autentyczne. Nieżyczliwi hrabiemu szepczą, że są to książęcy rachmistrzowie, którzy mają sprawdzić, czy aby część daniny należna Księciu-Elektorowi nie wędruje do kieszeni hrabiego.

Urlike: Szlachetnie urodzeni nawet nie zwracają uwagi na Ulrike. Fakt, jest dość ładna, jednak nie jest to w dobrym guście, aby szlachcic interesował się służącymi. Jeśli ktoś zasięgnąłby słuchu o dziewczynie dowiedziałby się, że pojawiła się na dworze dopiero niedawno, gdzie została przyjęta na służbę w kuchni. Podobno nie pochodzi z Ostermarku, lecz przywędrowała tu z daleka. Chodzą plotki, że Ci, którzy ją poznali mówią o niej, jako o nieszkodliwej dziwaczce. Na szczęście jest pracowita.

Martin Brunn: Ludzie pokroju Martina są omijani szerokim łukiem. Żaden porządny człowiek nie chce mieć z nimi do czynienia, jeżeli nie istnieje taka konieczność. Mówi się o nim, jako o legalnym mordercy, który z ramienia prawa ściga i zabija przestępców. Mordowanie ludzi, legalnie czy nie, jest zajęciem niegodnym. W hierarchii społecznej plasuje to Martina na miejscu między czyścicielem latryn a grabarzem. Krążą plotki, że czasem jego ofiarami są przypadkowo napotkani ludzie, za których ciała pobiera nagrodę, oznajmiając, że są to schwytani przestępcy. Nikt nie jest w stanie mu udowodnić niczego niezgodnego z prawem, więc pozostaje na wolności. Niektórzy szacują, że zamordował ponad setkę ludzi.

***

Zbiór praw ziemi von Bluchera

1. Jeśli szlachcic ukradnie rzecz i zostanie mu to udowodnione, zostanie zasądzony na 10 koron.

2. Jeśli człowiek z gminu ukradnie rzecz i zostanie mu to udowodnione, zostanie zasądzony na obcięcie ręki, którą ukradł.

3. Kto ukradnie coś z czyjegoś domu, włamie się przemocą, lub podrobionym kluczem i cokolwiek wykradnie, zostanie skazany na 15 koron- jeśli jet to szlachcic, lub na karę łamania kołem- jeśli jest to człowiek z gminu.

4. Kto rozbije zamek, ale z wnętrz nic nie wyniesie, zostanie skazany na 10 koron.

5. Kto człowieka ograbi w drodze napaści zostanie powieszony.

6. Kto napadnie człowieka w podróży, mającego książęce pisma, lub kto utrudnia mu swobodę w postępowaniu, ten na karę 100 koron będzie zasądzony.

7. Jeśli ktoś pochopnie ciało z grobu wykopie i ograbi, ten pozbawiony będzie pokoju i niech stanie się wyrzutkiem.

8. Kto innego człowieka chce zranić lub zabić, a zamierzy się nieskutecznie, niech zasądzony będzie na 20 koron.

9. Kto innego człowieka chce zranić i zamierzy się skutecznie, niech zraniony będzie tak samo jak innemu uczynił.

10. Kto innego człowieka chce zabić i zamierzy się skutecznie, niech zabity też będzie.

11. Jeśli pan sługę swego okrutnie traktuje, niech sługa odejdzie od niego, a pana na 20 koron niech zasądzą.

12. Kto znieważy szlachetnie urodzonego i sam będzie szlachcicem, ten na wezwanie znieważonego do pojedynku stanąć musi, inaczej na 50 koron zasądzony zostanie.

13. Kto znieważy słowem szlachetnie urodzonego i sam będzie z gminu, temu język utną, tak, że nie będzie mógł mówić.

14. Kto o zbrodnię kogoś pomówi a sam nie będzie mógł tego dowieść, przebity mieczem zostanie.

15. Jeśli chłop ze wsi zbiegnie, należy go pochwycić i na miejsce odprowadzić, gdzie sołtys wypłaci za zbiega nagrodę. Jeśli zaś pochwycony przed powrotem się wzbrania można go zabić.

16. Jeśli zabitego znajdą, a sprawca jest niewiadomy, to właściciel gruntu, na którym znaleziono ciało za śmierć odpowie.

Szlachta może wydawać wyroki w trybie doraźnym, na podstawie obowiązujących praw. Oczywiście nie egzekwują ich własnoręcznie. Pieniądze z kar zobowiązani są dostarczyć hrabiemu, ale mogą zachować dla siebie 10% jako należność za pełnienie funkcji sędziowskiej.

***

Proszę dodać avatara i uzupełnić statystyki w panelu sesji.