Hazardowi dziękuję za szczerą rozmowę i życiowe rady. Moderację przepraszam za post pod postem. Graczy też przepraszam. Ardela, Clutterbane’a, Dnc i Hazarda za drugą z kolei porzuconą (czy też może zamkniętą sesję), a Komtura za to i dodatkowo jeszcze raz za Sylvanię. Jesteś, nosicielu salady, najbardziej przeze mnie pokrzywdzonym graczem na foro, jak widać na załączonym przykładzie. Przepraszam wszystkich.

W żołądku mnie ssie, gdy piszę te słowa, ale zamykam sesję.

Poniżej powody, rozpoczynając od tych najistotniejszych:

1. Brak czasu
   Najważniejszy i najbardziej prozaiczny, jak sądzę. Koniec wakacji oznacza w moim przypadku, że nie udźwignę dwóch sesji, a “Między Wódkę a Zakąskę” ma u mnie priorytet. Prosta eliminacja.
   
2. Mierzenie siły na zamiary
   Czyli to, co powinienem wydedukować po “Sylvani” lub “Łotrowskich Porachunkach”. Prowadzenie sesji sandboxowych lub quasi-sandboxowych w pojedynkę to ponad moje siły. Brak mi na to charakteru, wiedzy i niekończących się pokładów zapału.
   
3. Nietrafiony pomysł na sesję
   Czyli idealnie to samo, co w “Łotrowskich Porachunkach”. Jadąc na hajpie powodowanym do niedawnego powrotu do hobby (czyt.: grania w figurkowe Mordheim) powstała ta sesja. Morał, że trzeba wszystko dwa razy przemyśleć, nim się coś uczyni. Jak widać Mordheim jako sesja w RPG to nie to samo, co granie w figurkowe Mordheim przy piwie z kumplami.
   
4. Klimat
   Takie Jesienne smęcenie, a więc klimat jaki nadałem sesji, to jest coś, w co mogę zagrać, ale czego nie jestem w stanie poprowadzić. Zbyt pozytywnie do życia nastawiony jestem.
   
5. Konieczność zmuszania się do pisania
   Co wynika z powyższych punktów.
   
6. Beznadziejność
   Jestem beznadziejny. Mówię o tym otwarcie, mam wśród ludzi poparcie.

Dziękuję Wam za to, co ugraliśmy, przepraszam raz jeszcze i do następnego. Hazardowi dziękuję za wcielenie się w psychoanalityka. Rachunek możesz mi przesłać na PW.

Trochę szkoda, ale nie ma problemu. Jak się masz zmuszać, to po co się męczyć? Miło się grało, choć krótko. Ale przynajmniej postać Haralda zapamiętam. Uśmiechniętego snajpera.

Chyba wszyscy czuli w kościach upadek tej sesji, ale nie martw się Fyrskar nie wszystko w życiu musi się udać. Człowiek się uczy na błędach i może ten błąd cię czegoś nauczy. Ja osobiście nie poprowadziłbym sandboxowego scenariusza, takie cuda to tylko Clutterbane potrafi, więc rozumiem cię dobrze. Dzięki wszystkim za sesję, a Fyrskarowi dodatkowo za punkty reputacji (ja mało ich rozdaję, więc na razie nie mogę się jeszcze odwdzięczyć).

Rachunek możesz mi przesłać na PW.