Conan
 

Dokładnie. Co sądzicie o tej wspaniałej serii książek? Wg mnie jest to szczyt heroic fantasy, o wartkim tempie i specywicznym świecie. Jest to wg. mnie jeden z najlepszych światów fantasy, ponieważ nie ma tam tak wiele magii, a czarodzieje zwykle albo się zajmują swymi badaniami, albo dążą do władzy nad światem i barbarzyńca musi ich pokonać. Ktoś sądzi inaczej?

Szczerze powiedziawszy seria ta zraziła mnie juz dawno.
Przede wszystkim przerażająca jest juz sama objętość
- ok. 200 stron - to pożywka na niecałą godzinę. Poza
tym potwornie razącym elementem jest fabuła - idealnie
liniowa w każdej części, kobieta/dziewica/księżniczka/matrona/dana
do uratowania. Oczywiście, jest to typowy element heroic
fantasy, gdzie bohater przeżyna się przez hordy nieprzyjaciół,
ale cecha ta okropnie spłyca wszystkie wątki. Conan jako
ten najlepszy, najpotężniejszy, najsilniejszy nie ma żadnych
wad, w ostatecznym rozrachunku nie ponosi klęski... Nie
ma na niego mocnych...

To jest cecha heroic fantasy. Ale poza tym, to wspaniała, pisana z polotem książka. A poza tym jest o wiele ciekawsza krwawa opowieść o barbarzyńcy niż podrzędna opowiastka o paladynie bez skazy i zmazy, który samą swą cnotą podbija serca jeszcze bardziej cnotliwych dziewic :P

Heroic fantasy jako taka nastawiona jest na szybką akcję,
wydarzenia, gwałty, modry, spalone wioski, artefakty,
chwałę i gniew. I do tego nie ma się co przyczepiać, bo
to specyfika tego gatunku. Jednakże przeczytanie kilku
pierwszych tomów daje wiedzę jak wyglądać będą następne,
i tak dokładnie jest. Fabuła jest cudownie liniowa, wydarzenia
układają się identycznie, żadnej głebszej myśli. Poza tym
dobijająca jest długośc całej serii. Jeśli się nie mylę, widziałem
już sześćdziesiątą część tej epopei i nie wygląda na to, by
autorzy zamierzali przerwać ten maraton. Dotknęła ich ta
sama gorączka co Rowling i Braci Wachowskich. Gorączka złota... :.

Ja cały czas mówię o opowiadaniach samego Howarda, bo dla mnie dalsze opowiadania to świętokradztwo...

A, to zupełnie co innego :) Wszystkie niekończące
sie opowieści to zwykle jakaś katastrofa. Howard
położył solidny fundament pod porządne heroic
fantasy, a i pierwsze części wcale nie są liniowe.
Dopiero kolejne obnarzają brak pomysłów.

Oryginalne opowiadania Howarda są wyśmienitą lekturą gdy nie ma się sił na nic większego/poważnego. Prostym językiem napisane, łatwe i bardzo przyjemne w odbiorze. Coś jak gruszki w kulinariach ;)
Świat stworzony przez Howarda dał paru angielskim chłopakom asumpt do stworzenia świetnego systemu RPG. To wymierna korzyść z literatury REH-a.

Howard był jednym z prekursorow gatunku.
Dlaczego akurat Conan jest taki, a nie inny ? Być moze odpowiedzią jest sam wygląd autora : był ponoć poężnym, rudym facetem. :)
Co nie zmienia faktu, że jak czytało się jedno , to jakby czytało sie wszystkie.

Conan to zlepek kilkunastu znanych Howardowi postaci, pisał o tym w którymś z listów.
Faktycznie, fabuła jest dość przewidywalna, ale nie umniejsza to mi przyjemności z lektury. Wolę REH-a od Dostojewskiego :)

Wolę wszystko od Dostojewskiego :D

Co do wyglądu Howarda - pewnie masz rację, a to mnie zawiodła pamięć.

Co do przyjemności czytania - sam czytałem kilka, nie mam zamiaru "czepiać" sie Conana, tylko nie róbmy z tego wielkiej literatury.