Herr McArthur, radzę zainwestować w gadżet "binokle" Wszakże wszystko zostało wytłuszczone na stronie 144, pod ramką "Moc nexusa" i w ramce w rogu na tej samej stronie.

W skrócie - po rzucie odzyskuje się tam liczbę mocy i zaklęć równą mocy nexusa (przy przesileniu, mocy z modyfikatorem przesilenia). Każde dodatkowe przebicie również pozwala odzyskać jedną moc/zaklęcie.

Niektóre potężne rytuały wymagają też obecności nexusa, by w ogóle mogły się odbyć (przykłady nie zawarte zostały w książce).

Panie Gerhardzie, dziękuję za zwrócenie uwagi mej skromnej osoby na właściwy fragment tekstu. Zmuszony jestem jednak zwrócić uwagę Waszmości na błąd w Pańskim rozumowaniu, otóż nie odzyskujemy punktów mocy równej poziomowi Nexusa, ale 1 punkt mocy + 1 za każde przebicie, ale nie więcej niż poziom mocy nexusa.

Muszę szybciej zorganizować drużynę bo już nie mogę siędoczekać sesji wolsunga :P

Prawda. Wyjątek stanowi oczywiście przesilenie, gdy moc nexusa wzrasta o odpowiedni modyfikator. Widać, że sam powinienem zaopatrzyć się w odpowiedni sprzęt optyczny.

Jeśli zaś chodzi o sesję, to mam nadzieję, że merill szybko upora się ze swoją wersją Quatermaina. Przyda się ktoś, kto użyczy nam, molom książkowym, silnego, zaprawionego w boju ramienia :>

Najlepiej silnego, zaprawionego w boju golemicznego ramienia.

Prowadził już ktoś może? Zastanawia mnie co lepiej się sprawdza w praktyce: turlanie konfrontacji w trakcie opisywania czy przed opisem?

Prowadził. Turlasz po swoim opisie i deklaracjach graczy. I tak co turę konfrontacji.

opis > deklaracje/stawka > mechanika > opis > deklaracje > mechanika.

Oczywiście opis może następować po rzutach każdego gracza albo wszystkich - jak Ci akurat wygodnie.

Ja sobie tego przynajmniej inaczej nie wyobrażam.

Jeśli Twój golem ma pulę 1k10, to wolę Quatermaina :P

A to Quatermain golemicznego ramienia mieć nie może :P?

Fakt. Może. Myślałem, że miałeś na myśli wytwór swojej specjalizacji.

Im więcej obcuję z systemem, tym bardziej podoba mi się ta mechanika. A to już coś znaczy. Zazwyczaj mechanikę olewam albo używam jej badzo szczątkowo.

Fajnie sobie to Garnki z luckami wykoncypowali :>

Mechanika jest fajna bo jest prosta i po stworzeniu postaci wystarczą karty, bo zawsze rzucasz k10. Cokolwiek by się działo k10.

No i podobają mi się podejście twórców do tego aby być pro-graczowym, nie trzeba być księgowym, i liczyć każdej sztuki amunicji, albo pisać co gracze biorą, co mają. System pozwala się skupić na fabule.

Zgadzam się z Tobą deMaus, autorzy podeszli do Wolsunga bardzo oryginalnie i co najważniejsze z daleko idącym sukcesem. Z podręcznika wylewają się tony pomysłów na przygody, łatwa mechanika i szybkie tworzenie postaci(brak losowania atrybutów poprzez rzut kością itp.). Sam osobiście nie spodziewałem się po Wolsungu wiele, kupiłem go w chwili premiery i po przeczytaniu odstawiłem na półkę, jednakże parę miesięcy temu zdecydowałem się z kumplem na rozegranie sesji - dla próby. Wolsung okazał się niezwykle intuicyjny, a sesja sama w sobie (chociaż wymyślona w biegu na 5 minut przed rozpoczęciem sesji) okazała się niezwykle ciekawa dzięki milionom pomysłów, którymi aż ocieka podręcznik do Wolsunga.

Ale w Wolsungu nie ma ani krzty oryginalności przecież ;)

Garnek i lucek powybierali z różnych źródeł wszystko co najfajniejsze, wymieszali i stworzyli świetny system. Wolsung jest super ale nie ma w nim nic oryginalnego.