Zgodzę się z Kelly'm - wiek nie ma tutaj nic do rzeczy. Ze mną jest bardzo podobnie jak z Odi i NadaLex. Mimo upływu czasu przebywanie w świecie wyobraźni jest dla mnie tak samo magiczne jak dziesięć lat temu, a nawet więcej. Przynajmniej w moim odczuciu tworzenie bohaterów, historii, całych opowieści i przeżywanie ich w głowie, jest bardzo naturalne i całkiem normalne. Nigdy nie myślałam o tym w kategorii grania, to chyba jednak coś nieco innego (no chyba, że wplątujemy w to kości, czy tworzymy własne planszówki). Tak czy inaczej nie widzę w żadnym z tych sposobów bawienia się swoją wyobraźnią nic złego, nienaturalnego, czy nienormalnego. To wręcz bardzo dobrze, że jest tylu ludzi, którzy nie zatracili tej cennej umiejętności posługiwania się wyobraźnią. Wbrew pozorom to bardzo ważne.

Hoho. Nie dość, że istnieją ludzie, którzy zachowali magię, to jeszcze są w przewadze. Mój świat wywraca się do góry nogami. Widzę, że w końcu wyszedł ze mnie stary, zgryźliwy frustrat, hyhy.
Gratuluje wszystkim młodym duchem i zazdroszczę!

Zdarzały się dawnymi czasy, że pojawiła czasem gra RPG sam ze sobą tzw. gra paragrafowa, ale rynek gier komputerowych szybko wyeliminował je z rynku, a szkoda. Ciekawą modyfikacją tych gier był wydany w prehistorii "Labirynt Śmierci", gdzie można było prowadzić samemu całą drużynę, pułapki, potwory, znaleziska i sam labirynt generowało się w trakcie gry metodą losową. Ja choć w marzeniach staczam dziesiątki przygód, to wolę grać z kimś ze względu na element nieprzewidywalności.

no właśnie... Gry komputerowe. Wszyscy moi koledzy pykaję w różne komputerowe erpegi, i nie wiedzą że można grać bez komputera. Cóż zrobić.
W niektórych przypadkach osoby które grają w RPG są osamotnieni ze swoim "hobby". I wtedy zaczyna się samotnośc i gadanie do siebie.

Myślę, że obecnie jest tyle możliwości gry przez internet, że argument "bo nie mam z kim grać" jest już mocno przestarzały.

Nawet jeśli czasem ciężko znaleźć ludzi do gry przy Skype'a czy IRCa, to zawsze znajdą się dziesiątki różnych dobrych sesji PBF.

Oczywiście możliwe, że ktoś po prostu preferuje grę z samym sobą. Ale tutaj ciężko mi się wypowiedzieć, bo nigdy nie miałem takiej potrzeby.

Gram sam ze sobą planując sesję :)

Ja gram sam ze sobą jak mam depresję (czasami się to zdarza), nie mam z kim grać lub wtedy kiedy planuję sesje. Zawsze czuję się jakbym robił opowiadanie, np. Ja jestem Drizzt Do Urden i walcze z lodowym smokiem, Icingdeathem. Oczywiśćie, muszę też odgrywać wroga, więc gra byłaby przewidywalna i generalnie nudna gdyby nie kostki lub karty. Do gry sam ze sobą używam też figurek z Dungeons & Dragons Miniatures. (Tak, sam ze sobą gram tylko w DnD)

Zamiast gg lub skype można użyć programu jak Fantasy Ground czy Open RPG (polecam ten pierwszy). Wcale nie jest trudno je zdobyć a tam jest jakby gg tylko z kostkami, kartami postaci itd itp

W sumie to sie zastanawialem wlasnie czy by nie zorganizowac takiej sesji wlasnie przez FG ale nigdy nie moglem zebrac ludzi, a tez mg by sie przydał bo sesji "w czasie rzeczywistym" jeszcze nie prowadziłem :)

Grałem kiedyś w paragrafówkę i nie powiem, było całkiem sympatycznie. Nie miałem wtedy co robić, nigdzie nie mogłem odpisać, książki mi się skończyły, windows postawiony na nowo, więc z gier jest jedynie pasjans i saper, natomiast w telewizji nic ciekawego, płyt z filmami znaleźć nie mogłem, sam w domu, wszystko przeciwko mnie... Cóż zatem mogłem zrobić?
Uciec się do lokalnego autorytetu w sesjach RPG, który właśnie siedział na gg. Przebłysk nadziei xD
Co prawda był w pracy i nie mógł rozmawiać zbyt długo, ale znalazł mi w internecie grę paragrafową o nazwie... Jakoś chyba na "D", bo nie pamiętam xD
Cóż, wtedy właśnie odkurzyłem kostki, których zazwyczaj nie używam i zagrałem. Siedziałem przy tym, bodajże, przez sześć godzin xD Bardzo pozytywna to sprawa xD

Ba, kiedy byłem na działce, sam stworzyłem sobie grę. Zużyłem wtedy pół zeszytu, a ręce bolały mnie od rzucania kostkami i pisania przez ileśtam czasu bez przerwy. Moja gra tak mnie pochłonęła, że spędziłem przy niej pół dnia, ale ją przeszedłem po licznych zgonach mojej postaci. Ogólnie zachowałem pozytywne wspomnienia i część z tej gry przydaje mi się nawet teraz. Chociażby symbole, które wymyśliłem na jej potrzeby xD

Ja jakiś czas grałem z drużyną przez FG. Stworzyliśmy sobie nawet karty i ruleset do Warhammera. Stwierdziliśmy jednak, że dużo lepszy jest goły IRC bez wodotrysków. Sam mam dużo miłych wspomnień z takich sesji.To po prostu kwestia przyzwyczajenia do nowego medium.

Co do grania samemu, to chyba kiedyś sam grałem w Magie i Miecz. Też całkiem przyjemne ;]

Co do tych zabaw sam ze sobą w wyobraźni to bardzo się ucieszyłem kiedy to przeczytałem...

sam praktycznie codziennie przeżywam nowe historie w ten sposób... i to w różnych światach, mam nawet zapędy związane z technologią, nowe procesory, systemy operacyjne, języki programowania, usługi sieciowe... a oprócz tego różne historie w świecie średniowiecznej japonii, czy dark/heroic fantasy :)

do póki nie przeczytałem tego tematu to cholernie martwiłem się o moje zdrowie psychiczne w tej sprawie xD ale widzę że nie jest ze mną źle. Bardzo żałuję że ja również nie mam z kim pograć w jakiegoś RPG (specjalnie do tego kupiłem sobie podręcznik Wiedźmina za bezcen... i teraz mi się kurzy i marnuje...)