Wmaszerowali do wielkiego ogrodu, tych kilku ogrodników, którzy tu pracowali unikało przyglądania się zgrai, która tu wkroczyła… Potem zbliżyli się do dwupiętrowej posiadłości. Nad dachem wisiały proporce rodziny Sato. Przed domem widzieliście jakąś dziewczynę zbierającą kwiaty. Między drzewami stał posąg czającego się smoka… Bardzo realistyczny, wyglądał, jakby się wpatrywał w dziewczynę.

W pociągu

- No rozumiem Panie Daichi wy macie cudowne dzieciaki i odpowiedzialność z tym związaną... Ja pomogłem złączyć się dwóm szalonym duchom więc moja odpowiedzialność to powstrzymać ich przed ogromną zbrodnią - Resztę podróży Migmar spędził w milczeniu, układając kolejne szalone plany, bo w tej kwestii nic się w nim nie zmieniło.

Posiadłość

- Pani ogrodniczko uważajcie! Smok chce was zjeść! Na Wichry Przodków wiem, że Szefowa jest bogata, ale nie spodziewałem się, że ma prawdziwego smoka jako stróża wilii! - Krzyknął i podbiegł, żeby stanąć pomiędzy kobietą a smokiem.

W pociągu
- Na serio, skupmy się na razie na urządzaniu życia doczesnego i obecnego, żeby mieć jak myśleć o duchach i ratowaniu świata

Posiadłość Satou
- Dzień dobry, my do pani Satou. Kaburagi Daichi z rodziną

Aiko westchnęła... ah ten Migmar, jak zwykle w gorącej wodzie kąpany. Pokręciła glową, ale na jej usta wypłynął malutki uśmieszek.

Zamaskowane plany i przemyślenia

Pan Daichi mógł sobie mówić co chciał, muzyk zazdrościł mu, że jest taki "uziemiony" może to zasługa ich Tkania ? Jedno Migmar wiedział na pewno! Był za słaby na ciele i umyślę i potrzebował tej Maski! A dokładniej rzecz biorąc potrzebował fizycznie dostać się do świata duchów oraz słowiko - sikorki...

Dziewczyna nie reagowała, jakby nie słyszała Kaburagiego. Smok skoczył pomiędzy nich i ryknął gotów do ataku.

Aiko zaczęła powoli tkać wodę ze swoich bukłaków, okrążając smoka w bezpiecznej odległości. Coś jej tu nie pasowało, nie wiedziała tylko co, wolała jednak być uprzedzona – tym bardziej, że była jedyną, która mogła leczyć oparzenia, chciała więc pozostać bezpieczna tak długo, jak to tylko możliwe, by w razie czego uleczyć resztę. Woda, którą tkała, zamieniła się w macki, którymi starała się zniwelować potencjalne ogniste oddechy bestii.

Evade and Observe, Harmony +2

Daichi szykując się na nadejście ataku zaczął zbierać wokół siebie materiał na kamienną zbroję. Cholerstwo może i było specjalnością klanu Zheng, ale zawsze zajmowało czas, a wykonanie zawsze było zależne od materiału na jaki miałeś szczęście trafić.
-Chować się za mną polecił.
Ruszył naprzeciwko smokowi. Jego zbroja powinna wytrzymać jakiś czas pod naporem kłów i pazurów.

Smok wzbił w powietrze i wysunął się naprzód. Ogonem wyraźnie starał się zasłaniać dziewczynę. Aiko zachwiała się zdezorientowana, a Daichi wezwał zbroje. W końcu dziewczyna odwróciła się w ich stronę, warknęła i poczerwieniała na twarzy. Gestem rozkazała im się poddać.

Aiko uniosła ręce do góry, dając znać, że nie chce walczyć. Coś jej tu nie pasowało i zdawało się jej, że nie ma dobrego obrazu całości. Wydawało jej się - choć nie było to szczególnie logiczne - że dziewczynie nic nie grozi, nie chciała więc stawiać oporu.