Kiedy śrut trafił w radiowóz, Mick odruchowo skulił się po drugiej stronie wozu. A co do przestępcy przy rannym policjancie... Nie żył, Mick był tego pewien. Celny, pewny strzał.

Na okrzyk o zakładnikach i większej liczbie przeciwników Mick spojrzał na Francisa. Bez słowa sięgnął do radia w wozie i rzucił w eter:
- [numer identyfikacyjny] sklep na rogu Duncan i 9, czterej przestępców w sklepie wzięło zakładników, potrzebne wsparcie, jeden z tych skurwieli jest na dachu ranny, potrzebne posiłki!

I do Francisa:
-Co robimy? Na razie stoimy na środku drogi...- nie musiał kończyć, sklep miał dwa frontowe okna, przez które z pewnością byli świetnie widoczni.

Francis uśmiechnął się szroko i oczy mu rozbłysły. Dla niego odpowiedź była prosta jak dwa dodać dwa.

-Wjeżdżamy do środka. - Powiedział z absolutną pewnością w głosie.

Radio zachrypiało:
-Posiłki w drodze! Będą za kilka minut!

Dwóch policjantów z autostrady właśnie aresztowało uciekiniera.

Od strony kościoła św. Aloysiusa zbliżała się biegiem uzbrojona grupa ludzi z księdzem ze śrutówką na czele.

Zebrał się spory tłumek gapiów, ciekawość ich pchała niebezpiecznie blisko miejsca akcji.

Robiło się coraz bardziej tłoczno. Niedobrze.
-Bierzesz karabin? - spytał się partnera.

Nie czekając na odpowiedź, zawołał jeszcze do środka sklepu:
-Tu policja! Wychodzić z podniesionymi rękami! Nie pogarszać swojej sytuacji!
Nie sądził, że to coś da, ale nikt mu z "Góry" nie zarzuci, że coś przeoczył.

Potem jeszcze odciągnąć rannego policjanta i wchodzą. Aha, i uważać na tego na dachu. Lepiej żeby nie przeszkadzał. I to ma niby być to całe kierowanie ruchem, jego mać? W Detroit też się strzelali, ale nikt nie nazywał tego kierowaniem ruchem. Ruchem to akurat nikt nie kierował.

Rzut na Perswazję
_: 1D100 = [82] = 82


Oblany

Chase wyszczerzył się do Micka jednym z kolekcji swoich szalonych uśmiechów.

-Czy zupa jest mokra? No jasne brachu! - Był gotów do akcji.

TAK SIĘ ZDOBYWA MEDALE!

-Chcemy negocjować! Podstawcie samochód! Mamy zakładników! - dobiegł krzyk z wnętrza sklepu. Po chwili w okienkach pojawiły się przerażone, kobiece twarze, za nimi niewyraźne sylwetki, zapewne bandytów.

Negocjować to se możecie sztony w Vegas. - nie powiedział tego na głos.
- Powtarzam, wychodzić z podniesionymi rękami! Nie pogarszać swojej sytuacji!
Sięgnął jeszcze do środka wozu (był nadal za nim skryty, żeby nie wystawiać się na strzał) po karabin, podając go Francisowi.
- Jeszcze raz! Wychodzić z podniesionymi rękami! Nie pogarszać swojej sytuacji! Bez broni, koniec zabawy!

Sytuacja już go nudziła. Albo szybko przyjadą posiłki i przejmą negocjacje, albo naprawdę zrobią tam w środku Detroit jakiego jeszcze nikt nie widział.

Perswazja - zawołał dwa razy, dlatego też dwa rzuty.
_: 1D100 = [71] = 71
Nie weszło

_: 1D100 = [9] = 9
weszło

Chase się… nudził… chciał „wjechać” do środka ale został niezrozumiany.

A wydawało mu się że użył właściwych słów.

Przecież gadaniem nie zdobywa się medali.

Przyjął karabin.
-To co na trzy? - zapytał partnera.

Czekał.

Zastraszanie odniosło skutek. Trzech bandytów wychynęło z rękoma do góry.

Mick nadal nie spuszczał ich z muszki. Nie wiadomo, co im jeszcze głupiego do głowy strzeli. I nie będzie to Francis ani on sam.
- Tym razem bez szturmu - rzucił do Francisa i powoli przesunął się zza samochodu.
-Wy tam! Stanąć na jezdni, odwrócić się twarzą do ściany! Na kolana! Położyć, się, ręce na plecy! - Mick lewą ręką sięgał po kajdanki. - Bez numerów! Francis, osłaniaj mnie .- to już było do partnera, o wiele ciszej.

Potem skują drugiego (kajdankami Francisa) i prawdopodobnie trzeciego (o ile ranny policjant też będzie miał przy sobie bransoletki). Na koniec - chwycić za samochodową apteczkę i pomóc rannemu.

I to szybko.

...

Już było po wszystkim. Mick z ulgą zrzucił z siebie cały pancerz, odjęcie tych dodatkowych funtów ciążących mu na barkach naprawdę robiło różnicę. Podobne jak hełm. Policjant był cały mokry od potu, wrzucił ten dodatkowy sprzęt na tył wozu. I odjechali na komendę, przedwcześnie kończąc dzisiejszą zmianę. A mieli tylko kierować ruchem.