Rymuj z Liczami v2
 

Jako, że formuła poprzedniego rymowania się chyba wyczerpała, proponuję rymowankę, która będzie trochę jak gra fabularna. Otóż każdy kto ma ochotę i pomysł dopisuje linijkę albo dwie. Z rymem, bo inaczej wierszyk się skopie. No i dobrze byłoby też pilnować rytmu. Zobaczymy jaka nam wyjdzie historyjka. O ile w ogóle będzie odzew...


Pieśń o dzielnym rycerzu Tadeuszu

Rycerz Tadek, chłop wysoki,
poprzysiągł ubijać smoki.
A, że miał też dużo siły,
to się smoki wypłoszyły.

Wypłoszyły się gadziny
Z Tadeusza winy
Nie dlatego że był silny
Lecz za sprawą jego gzdziny

Bo miał tą przypadłość chłop
Że był pierdział wciąż non-stop

Bo miał tą przypadłość chłop
Że był pierdział wciąż non-stop
Kiedyś dostał dar od żony po ciężkiej zupie,
Był to korek, który miał umieścić w dupie.

Niestety, gdy najadł się sarniny - bez kostek,
Tak go wzdęło, aż eksplodował mu wyrostek

Eksplodował mu wyrostek
Gdy Tadeusz był na raucie
Gdy do drinka wrzucał kostek
To akurat schylał się

Bo wysoki był chłopina,
Który lubił puścić gzdzina.


Tak pierdykło niemożliwie
Na nieszczęsnej tej hulance
Że już było i po szkliwie
I po każdej nawet szklance

A chciało się pić każdemu
Ino naczyń nie było ku temu

Więc zaczęli ciągnąć z flachy,
tak jak robią zwykłe łachy.
Gdy już wszyscy się popili
to okrutnie się pobili.
Nos złamany, morda sina,
rycerzowi zrzedła mina.
Przecież smoki miał ubijać,
a nie jak cham się upijać.

Cham i prostak, pijak jakiś,
nie do miecza, a do flachy,
lecz na flachę trza i grosza,
więc w tawernie teraz stoi,
z mieczem, każdy się go boi,
a po pracy w tej niedoli,
to do upadłego doi.

Smoki miał ubijać,
teraz sam jest niczym smok,
oddech ostry, chwiejny krok,
ochroniarzem w podłej knajpie,
życie skończy tutaj marnie.