Zafrire

Kiedy Veinsteel krzyknął, uwagę zwrócił mu jeszcze Tantalion. Adrila polubiła tego zakonnika, wydawał jej się miły i miał w sobie coś przyjaznego, zdołała się jeszcze do niego blado uśmiechnąć zanim zaczęła powtórnie opowiadać swoją historię. Niedługo po tym Peredhil stwierził, że wychodzą na spacer. Znowu mieliby się znależć sam na sam, co akurat ją cieszył, jeśli można nazwać to uczucie radością, bo teraz nie mogła się pogodzić z tym co się stało. Dziewczyna nie protestowała, kiedy bard ciągnął ją na zewnątrzm wręcz przeciwnie chyba potrzebowała kogoś kto ją zabierze od tego wszystkiego. Kiedy wyszli na zewnątrz było w okół słonecznie i przyjemnie. Objęła ukochanego ręką w pasie i zaczęła iść. Po kilku krokach stanęła i popatrzyła w oczy barda. Wiedziała co chciała zrobić, a nic nie wskazywało na to żeby im miało coś przeszkodzić. Przerzuciła ręcę na szyję mężczyzny i delikatnie przyciągnęła jego głowę do swojej. Kiedy ich usta się połączyły, świat w okół przestał istnieć. Na tą jedną chwilę czas się zatrzymał, przestała myśleć o wszystkich troskach i całowała półelfa.Zaczęła jedną ręką gładzić go po głowie a drugą po plecach. Nie chciała wracać do reszty, miała ochotę uciec stamtąd zabierając tylko Peredhila, jednak wiedziała, że to nierealne, ale teraz było to też nieistotne. Po jakimś czasie oderwała się od mężczyzny i popatrzyła mu w oczy:
- Nie wiem czy sobie wybacze to co zrobiłam i nei zdziwie się jak Ty też tego nie zrobisz - przytuliła się jeszcze do niego, po czym stwierdziła- chodźmy się gdzieś przejść, dobrze nam to zrobi - po tych słowach, znowu objęła go w pasie i zaczęła powoli iść przed siebie

 

__________________
Irokez lub glaca to powód do dumy...