| Michał siedział skulony i nawet nie zauważył jak Paweł usiadł koło niego. Był załamany i trudno mu się dziwić. Kiedy usłyszał słowa przyjaciela wyrwał się z zamyślenia i spojrzał na niego. Jego wzrok nie wyrażał żadnych uczuć, ale wiedział, że to Paweł powinien mieć w nim oparcie. Michał już coś takiego przeżył. Nie chciał tego, ale jego psychika stała się silniejsza.
- Na pewno będzie dobrze - poklepał przyjaciela niezdarnie po ramieniu - pytanie tylko co robimy? Wracamy do Polski? - jego głos był pewny, mogłoby się zdawać że nic się nie wydarzyło jednak to były tylko misternie tworzone pozory, które wbrew pozorom wiele go kosztowały. Miał ochotę się od tego wszystkiego wyrwać, zrobić coś żeby zapomnieć o tym wszystkim, miał ochotę teraz zwyczajnie się schlać, bo to jak narazie jedyny sposób na chwilową amnestię jaki mu przyszedł teraz do głowy. Jednak siedział bijąc się z własnymi myślami i czekając na odpowiedź Pawła.
__________________
Irokez lub glaca to powód do dumy... |