| Miranda nie mogła uwierzyć własnym uszom, siedziała sekundę wbita w siedzenie, po czym odezwała się delikatnym tonem
- Przepraszam, czy to piknik? - uśmiechnęła się teatralnie - Jeśli to piknik, to może skoczę po jakieś kiełbaski i zielone piwko? Vadiel, rozumiem, że się cieszysz, ale to nie jest czas aby gadać o mało istotnych sprawach. Przyszłam tu, bo jest to poważna sprawa, proszę więc o konkrety.
Choć słowa same w sobie niosły poważny komunikat, Mira wypowiedziała je delikatnie i spokojnie, co miało nieco złagodzić sytuacje, ale mogło też dać całkiem odwrotny efekt.
No cóż, Vadiel zasłużyła sobie na to. Propozycja zbliżania się do Tremerów była w jej przypadku nie na miejscu, może Vadiel tego nie wiedziała, w każdym razie teraz mogła już się domyślić.
Miranda wzbraniała się przed dodaniem jeszcze czegoś, ale dla jakiejś swojej satysfakcji poruszyła jeszcze jedną kwestię. Słowa skierowała do Paula.
- Pięć, to zwykła liczba. Z liczbami pierwszymi tak to już jest, że na przestrzeni wieków ludzie byli mini zafascynowani i przypisywali im wielką moc. Natomiast najpięknięjszą liczbą, jest liczba e, co powie panu każdy matematyk i ekonomista. To SĄ konktery, ale chyba nie po takie przyszliśmy tutaj...
Po tych słowach, zrozumiała, że to była tylko podpucha zastawiona przez Tremera. Ale nie była pewna, czy zrobił to świadomie, więc rzuciła mu jeszcze delikatne spojrzenie aby ocenić sytuacje. |