Mi Raaz

Jeszcze na wozie Mi Raaz siedział obok Achmeda. Przechylił się w jego stronę i wyszeptał:
- Trzeba uważać na tę paladynkę. I na łowcę. Widziałeś co zrobili? We dwoje rozczulali się nad tym szczeniakiem w czasie gdy Gnargo mógł się wykrwawić na śmierć. Mówię Ci, powinniśmy trzymać się razem.
Po tych słowach przesunął się do krasnoluda.
- Jak się czujesz przyjacielu? Możesz nadal nieść śmierć? Cieszę się, że jesteśmy w jednej drużynie.

Gdy powóz dojechał Mi Raaz szybko zeskoczył z dachu. Obserwował w ciszy wymianę zdań między swoim pracodawcą, a gospodarzem. Zanim weszli w głąb budynku Młody mnich wziął Rahuna na stronę.
- Panie, zatrudniłeś mnie, żebym dbał o Twoje bezpieczeństwo, dlatego nie pozwolę Ci odprawić ochrony. Przynajmniej jedno z nas powinno być cały czas przy Tobie. Na początek mogę to być ja. Nie wiadomo, czy Ci, którzy chcą Cię wyeliminować nie dostali się już do domu twojego przyjaciela. Nie możemy podjąć takiego ryzyka. Natomiast jeżeli chcecie ze swoim przyjacielem porozmawiać w cztery oczy, to proszę wybierzcie pomieszczenie z jednym tylko wejściem, wtedy ja poczekam przed tymiże drzwiami a wy w spokoju pokonwersujecie. To samo powinno tyczyć się spoczynku. Przed drzwiami do sypialni stale powinieneś mieć jedno z nas. Oczywiście sam zdecydujesz czy zastosować się do moich rad, tylko wtedy zastrzegam sobie, że nie możesz mieć pretensji do mnie, jeżeli nie zdążę na czas dobiec z pokojów dla służby by wyrwać cię ze szponów potworów podobnych do tych jakie pokonaliśmy po drodze.
W czasie całego wywodu uśmiech z twarzy Mi Raaza nie zniknął nawet na chwilę.