lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [sesja] [Autorski] Bohaterowie Kontynentu Zagłady III

rasgan · 15-10-2007, 09:59

Jeszcze przed ucztą

Gdy powóz dojechał Mi Raaz szybko zeskoczył z dachu. Obserwował w ciszy wymianę zdań między swoim pracodawcą, a gospodarzem. Zanim weszli w głąb budynku Młody mnich wziął Rahuna na stronę.
- Panie, zatrudniłeś mnie, żebym dbał o Twoje bezpieczeństwo, dlatego nie pozwolę Ci odprawić ochrony. Przynajmniej jedno z nas powinno być cały czas przy Tobie. Na początek mogę to być ja. Nie wiadomo, czy Ci, którzy chcą Cię wyeliminować nie dostali się już do domu twojego przyjaciela. Nie możemy podjąć takiego ryzyka. Natomiast jeżeli chcecie ze swoim przyjacielem porozmawiać w cztery oczy, to proszę wybierzcie pomieszczenie z jednym tylko wejściem, wtedy ja poczekam przed tymi drzwiami, a wy w spokoju pokonwersujecie. To samo powinno tyczyć się spoczynku. Przed drzwiami do sypialni stale powinieneś mieć jedno z nas. Oczywiście sam zdecydujesz czy zastosować się do moich rad, tylko wtedy zastrzegam sobie, że nie możesz mieć pretensji do mnie, jeżeli nie zdążę na czas dobiec z pokojów dla służby by wyrwać cię ze szponów potworów podobnych do tych jakie pokonaliśmy po drodze. - W czasie całego wywodu uśmiech z twarzy Mi Raaza nie zniknął nawet na chwilę.
- Panie, zgadzam się z Mi Raazem Nie powinieneś być sam nawet w domu swojego przyjaciela, wynająłeś nas do ochrony, więc ktoś z nas powinien być cały czas przy tobie. Skoro Mi Raaz zaoferował, że z tobą pójdzie, to nie powinieneś odmawiać. Ja niestety nie mogę ci teraz towarzyszyć, ponieważ chciałbym opatrzyć sobie rękę, którą nadwyrężyłem w czasie walki. Powiedz jeszcze Panie jak długo planujesz tu pozostać. – do waszej konwersacji dołączył się Achmed.
- Ma rację – zaczął Alkus, nim kupiec zdążył się odezwać – Pozwól mi też obejrzeć pomieszczenie gdzie masz spać. Mam pewne doświadczenie z nieprzyjemnymi urządzeniami, które źli ludzie potrafią bardzo przemyślnie ukryć. I z niewidocznymi przejściami, które również bywają niebezpieczne. Jeśli zgodnie ze słowami gospodarza, zawsze odpoczywasz w jednym pokoju, ktoś niepowołany i nieprzyjazny mógł się o tym dowiedzieć. - Widząc reakcję kupca na to ich zrzędzenie o bezpieczeństwie uśmiechnął się szeroko.
- Na razie o nic się nie bój. Myślę, że dziś po kolacji będziemy mogli porozmawiać dłużej na temat ochrony. Na razie jestem z was zadowolony – odpowiedział kupiec głosem typowym dla kupców. Po jego zachowaniu widać było, że odzyskał pewność siebie i znów czysto kalkulował wszystko co tylko dało sie skalkulować. Odesłał was gestem dłoni i udał sie do swojego pokoju.

Pokój Rączki

Gdy tylko Alkus wszedł do pokoju zaraz zaczął przeszukiwać każdy podejrzany kąt. Złodziejaszek sprawdził zakratowane okno, zamki w drzwiach, zawartość szaf, a nawet posilił się na sprawdzenie czy szuflada w komodzie nie ma drugiego dna. Chciał przeszukać jeszcze łóżko, ale dotychczasowe niepowodzenia w wykrywaniu jakiegokolwiek zagrożenia spełzły na niczym.
- Ostatnia rzacz – pomyślał młodzieniec i zaczął opukiwać ściany.

Dokładna inspekcja pokoju przekonała go w jednym – to solidny i bezpieczny budynek, a przynajmniej na taki wyglądał. Jeśli cały parter tak wygląda, to trzeba czegoś więcej niż zwykłego złodziejaszka, żeby włamać sie do takiego domu. Może później będzie okazja sprawdzić piętro.

Pokój Merlisy

Merlisa weszła do pokoju i położyła wilka na łóżku. Przekręciła zamek w drzwiach, który odpowiedział głośnym stuknięciem, a następnie zasłoniła okno. Palladynka zdjęła zbroję, strój podróżny oraz górną część odzienia. Po chwili zastanowienia ściągnęła całe ubranie i zaczęła się myć. Pierwszą rzeczą jaką zauważyła podczas toalety było to, że woda w misie jest ciepła i wcale się nie brudzi.
- Cóż za cudowny pomysł - – pomyślała elfka i zanurzyła twarz w celu jej obmycia. Woda pachniała konwaliami, była cudownie ciepła. Dziewczyna zamarzyła o balii z wodą i gorącej kąpieli. Tak dawno nie miała żadnych wygód.
Rozmarzania o kąpieli, gorącej wodzie, czystych ubraniach przerwało pukanie. Zdezorientowana i odrobinę wystraszona dziewczyna odwróciła się gwałtownie i zasłoniła ciało rękami. Dźwięki dochodziły z sąsiedniego pokoju – ktoś pukał o ścianę. Z tego co dziewczyna zauważyła, w tamtym pokoju był Alkus. Złotowłosa elfka zauważyła również, że wilk wpatruje się w nią bacznie. Ba, można by nawet powiedzieć, że ów wilk pożera ją wzrokiem. Ich spojrzenia zetknęły się na dłuższą chwilę, podczas której elfka była niemal pewna, że w oczach zwierzęcia było widać ponadludzką inteligencję i jakby dwa figlarne ogniki.

Stuk, puk. Podano do stołu

Wasze oczekiwania przerwało stukanie do drzwi, do każdych po kolei, a następnie słowa słóżki
- Podano do stołu. Proszę na śniadanie. - Dziewczyna powtarzała pod każdymi drzwiami, a później wróciła do swoich obowiązków.
Zgłodniali i zmęczeni opuściliście swoje pokoje i udaliście sie według wcześniejszych wskazówek do jadalni. Już z daleka kusił i wabił was zapach pieczonego mięsa, bekonu i świeżego pieczywa.

Pokój miał okno z północnej strony przez co był zaciemniony, ale wcale nie psuło to wrażenia jakie zrobił na was bogato zastawiony stół. Na wielkim na ponad 5 metrów stole, przykrytym niebieskim obrusem rozstawiono przeróżne dania. Krojoną polędwicę, jajka na bekonie, różnego rodzaju owoce. Całości dopełniały ciastka i wino. Cała sala pachniała jedzeniem oraz kwiatami rozstawionymi pomiędzy talerzami z przekąską. Obaj kupcy już siedzieli i czekali na was.
- Proszę, siadajcie i posilcie się – właściciel domu zaprosił was gestem do zajęcia miejsc. Gdy to uczyniliście, znajoma służka zaczęła wnosić talerze z gorącym mięsem.

Pierwsze danie śniadania minęło bez słowa. Nikt się nie odezwał nie chcąc psuć smaku jedzenia, gdyż te było wyborne. Nawet krasnolud pałaszował bez słowa. Podczas wymiany talerzy i wnoszenia pieczonych królików Alkusowi wydawało sie, że spod podłogi słyszał jakiś jęk. Zapobiegliwy złodziejaszek wyczulił tylko swój słuch, ale nie odezwał się i nikomu nic nie powiedział na ten temat. Chyba lepiej będzie jak się wstrzymam do końca posiłku pomyślał.

Tymczasem pomiędzy kupcem, a właścicielem domu nawiązała się rozmowa. W sumie nie tyczyła się ona niczego ciekawego poza grzecznościowymi pytaniami o powodzenie w interesach, o rodzinę i inne tego typu uprzejmości. Dopiero po kilkunastu długich minutach padło sformułowanie, które przykuło uwagę wszystkich zgromadzonych na sali.
- Rachunie, przejdźmy do interesów.
- Tak. W rzeczy samej, najwyższa pora załatwić to co uzgadnialiśmy wcześniej.
- Czy nadal jesteś zainteresowany kupnem posiadłości.
- Oczywiście, że tak. Przystaję również na warunki, jakie uzgodniliśmy wcześniej. Możemy więc iść podpisać dokumenty.
Obaj kupcy wstali i wyszli z jadalni udając się zapewne do gabinetu, by podpisać wszystkie dokumenty i zakończyć transakcję sprzedaży bliżej nieokreślonej posiadłości. Wychodząc Rochun rzucił jeszcze przez ramię
- Macie wolne do obiadu.

15-10-2007, 09:59	#78
rasgan Reputacja: 1	Jeszcze przed ucztą Gdy powóz dojechał Mi Raaz szybko zeskoczył z dachu. Obserwował w ciszy wymianę zdań między swoim pracodawcą, a gospodarzem. Zanim weszli w głąb budynku Młody mnich wziął Rahuna na stronę. - Panie, zatrudniłeś mnie, żebym dbał o Twoje bezpieczeństwo, dlatego nie pozwolę Ci odprawić ochrony. Przynajmniej jedno z nas powinno być cały czas przy Tobie. Na początek mogę to być ja. Nie wiadomo, czy Ci, którzy chcą Cię wyeliminować nie dostali się już do domu twojego przyjaciela. Nie możemy podjąć takiego ryzyka. Natomiast jeżeli chcecie ze swoim przyjacielem porozmawiać w cztery oczy, to proszę wybierzcie pomieszczenie z jednym tylko wejściem, wtedy ja poczekam przed tymi drzwiami, a wy w spokoju pokonwersujecie. To samo powinno tyczyć się spoczynku. Przed drzwiami do sypialni stale powinieneś mieć jedno z nas. Oczywiście sam zdecydujesz czy zastosować się do moich rad, tylko wtedy zastrzegam sobie, że nie możesz mieć pretensji do mnie, jeżeli nie zdążę na czas dobiec z pokojów dla służby by wyrwać cię ze szponów potworów podobnych do tych jakie pokonaliśmy po drodze. - W czasie całego wywodu uśmiech z twarzy Mi Raaza nie zniknął nawet na chwilę. - Panie, zgadzam się z Mi Raazem Nie powinieneś być sam nawet w domu swojego przyjaciela, wynająłeś nas do ochrony, więc ktoś z nas powinien być cały czas przy tobie. Skoro Mi Raaz zaoferował, że z tobą pójdzie, to nie powinieneś odmawiać. Ja niestety nie mogę ci teraz towarzyszyć, ponieważ chciałbym opatrzyć sobie rękę, którą nadwyrężyłem w czasie walki. Powiedz jeszcze Panie jak długo planujesz tu pozostać. – do waszej konwersacji dołączył się Achmed. - Ma rację – zaczął Alkus, nim kupiec zdążył się odezwać – Pozwól mi też obejrzeć pomieszczenie gdzie masz spać. Mam pewne doświadczenie z nieprzyjemnymi urządzeniami, które źli ludzie potrafią bardzo przemyślnie ukryć. I z niewidocznymi przejściami, które również bywają niebezpieczne. Jeśli zgodnie ze słowami gospodarza, zawsze odpoczywasz w jednym pokoju, ktoś niepowołany i nieprzyjazny mógł się o tym dowiedzieć. - Widząc reakcję kupca na to ich zrzędzenie o bezpieczeństwie uśmiechnął się szeroko. - Na razie o nic się nie bój. Myślę, że dziś po kolacji będziemy mogli porozmawiać dłużej na temat ochrony. Na razie jestem z was zadowolony – odpowiedział kupiec głosem typowym dla kupców. Po jego zachowaniu widać było, że odzyskał pewność siebie i znów czysto kalkulował wszystko co tylko dało sie skalkulować. Odesłał was gestem dłoni i udał sie do swojego pokoju. Pokój Rączki Gdy tylko Alkus wszedł do pokoju zaraz zaczął przeszukiwać każdy podejrzany kąt. Złodziejaszek sprawdził zakratowane okno, zamki w drzwiach, zawartość szaf, a nawet posilił się na sprawdzenie czy szuflada w komodzie nie ma drugiego dna. Chciał przeszukać jeszcze łóżko, ale dotychczasowe niepowodzenia w wykrywaniu jakiegokolwiek zagrożenia spełzły na niczym. *- Ostatnia rzacz* – pomyślał młodzieniec i zaczął opukiwać ściany. Dokładna inspekcja pokoju przekonała go w jednym – to solidny i bezpieczny budynek, a przynajmniej na taki wyglądał. Jeśli cały parter tak wygląda, to trzeba czegoś więcej niż zwykłego złodziejaszka, żeby włamać sie do takiego domu. Może później będzie okazja sprawdzić piętro. Pokój Merlisy Merlisa weszła do pokoju i położyła wilka na łóżku. Przekręciła zamek w drzwiach, który odpowiedział głośnym stuknięciem, a następnie zasłoniła okno. Palladynka zdjęła zbroję, strój podróżny oraz górną część odzienia. Po chwili zastanowienia ściągnęła całe ubranie i zaczęła się myć. Pierwszą rzeczą jaką zauważyła podczas toalety było to, że woda w misie jest ciepła i wcale się nie brudzi. - Cóż za cudowny pomysł - – pomyślała elfka i zanurzyła twarz w celu jej obmycia. Woda pachniała konwaliami, była cudownie ciepła. Dziewczyna zamarzyła o balii z wodą i gorącej kąpieli. Tak dawno nie miała żadnych wygód. Rozmarzania o kąpieli, gorącej wodzie, czystych ubraniach przerwało pukanie. Zdezorientowana i odrobinę wystraszona dziewczyna odwróciła się gwałtownie i zasłoniła ciało rękami. Dźwięki dochodziły z sąsiedniego pokoju – ktoś pukał o ścianę. Z tego co dziewczyna zauważyła, w tamtym pokoju był Alkus. Złotowłosa elfka zauważyła również, że wilk wpatruje się w nią bacznie. Ba, można by nawet powiedzieć, że ów wilk pożera ją wzrokiem. Ich spojrzenia zetknęły się na dłuższą chwilę, podczas której elfka była niemal pewna, że w oczach zwierzęcia było widać ponadludzką inteligencję i jakby dwa figlarne ogniki. Stuk, puk. Podano do stołu Wasze oczekiwania przerwało stukanie do drzwi, do każdych po kolei, a następnie słowa słóżki - Podano do stołu. Proszę na śniadanie. - Dziewczyna powtarzała pod każdymi drzwiami, a później wróciła do swoich obowiązków. Zgłodniali i zmęczeni opuściliście swoje pokoje i udaliście sie według wcześniejszych wskazówek do jadalni. Już z daleka kusił i wabił was zapach pieczonego mięsa, bekonu i świeżego pieczywa. Pokój miał okno z północnej strony przez co był zaciemniony, ale wcale nie psuło to wrażenia jakie zrobił na was bogato zastawiony stół. Na wielkim na ponad 5 metrów stole, przykrytym niebieskim obrusem rozstawiono przeróżne dania. Krojoną polędwicę, jajka na bekonie, różnego rodzaju owoce. Całości dopełniały ciastka i wino. Cała sala pachniała jedzeniem oraz kwiatami rozstawionymi pomiędzy talerzami z przekąską. Obaj kupcy już siedzieli i czekali na was. - Proszę, siadajcie i posilcie się – właściciel domu zaprosił was gestem do zajęcia miejsc. Gdy to uczyniliście, znajoma służka zaczęła wnosić talerze z gorącym mięsem. Pierwsze danie śniadania minęło bez słowa. Nikt się nie odezwał nie chcąc psuć smaku jedzenia, gdyż te było wyborne. Nawet krasnolud pałaszował bez słowa. Podczas wymiany talerzy i wnoszenia pieczonych królików Alkusowi wydawało sie, że spod podłogi słyszał jakiś jęk. Zapobiegliwy złodziejaszek wyczulił tylko swój słuch, ale nie odezwał się i nikomu nic nie powiedział na ten temat. Chyba lepiej będzie jak się wstrzymam do końca posiłku pomyślał. Tymczasem pomiędzy kupcem, a właścicielem domu nawiązała się rozmowa. W sumie nie tyczyła się ona niczego ciekawego poza grzecznościowymi pytaniami o powodzenie w interesach, o rodzinę i inne tego typu uprzejmości. Dopiero po kilkunastu długich minutach padło sformułowanie, które przykuło uwagę wszystkich zgromadzonych na sali. - Rachunie, przejdźmy do interesów. - Tak. W rzeczy samej, najwyższa pora załatwić to co uzgadnialiśmy wcześniej. - Czy nadal jesteś zainteresowany kupnem posiadłości. - Oczywiście, że tak. Przystaję również na warunki, jakie uzgodniliśmy wcześniej. Możemy więc iść podpisać dokumenty. Obaj kupcy wstali i wyszli z jadalni udając się zapewne do gabinetu, by podpisać wszystkie dokumenty i zakończyć transakcję sprzedaży bliżej nieokreślonej posiadłości. Wychodząc Rochun rzucił jeszcze przez ramię - Macie wolne do obiadu. __________________ Szczęścia w mrokach...