lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Astaroth · 15-10-2007, 18:53

Pytanie Tantaliona pozostało bez odpowiedzi. Nie wiedział czy Vein nie usłyszał, czy tak się spieszył, że nie miał czasu odpowiadać. *Nieważne. I tak dowiem się wszystkiego prędzej czy później.* - skomentował w myślach całą sytuację. Najważniejsze było to, że Mordinan czuł się już znacznie lepiej. Zakonnik był zadowolony, że towarzysz posłuchał jego rady i wypoczął. Po ranie nie było praktycznie śladu. Ot, po prostu dobry efekt połączenia magii i snu. Obserwując odchodzącego Veina z uśmiechem na ustach, wrócił do swoich obowiązków.
Czas, który pozostał do końca warty, minął Tantalionowi dość szybko. Zgodnie z sugestią Veinsteela, zakonnik obudził Peredhila, a sam ułożył się na swoim miejscu i po kilku minutach zasnął.
Z drzemki wyrwał go oburzony głos Corweia:
"-Niech go! A myślałem, że krasnoludy są honorowe i odważne. Żeby opuścic nas teraz, kiedy mamy zaatakowac... Dzisiaj wieczorem przedstawię wam plan odbicia Falco. Dopracuję tylko szczegóły." – po czym zwrócił się do Veina – "Wychodzisz gdzieś? Jeżeli tak, to wolał bym jednak abyś nie był sam. Zbudź kogoś i idź z nim."
Półelf skinął mu głową i odrzekł:
"-Powiedz Tantalionowi jak się obudzi, że pożyczyłem jego nagolenniki. Aquodayro, obudź się. Idziemy na spacer po mieście."
Gdy obaj wyszli, Tantalion dał znać Corweiowi, że nie śpi i wszystko słyszał. Podniósł się i spojrzał na mężczyznę spod zmrużonych oczu.
- Czym tak się wzburzyłeś? Kto nas opuścił? – to mówiąc podszedł do stołu i przeczytał notkę od Kelgara. Stał tak przez chwilę, po czym przemówił patrząc gdzieś w dal:
- Szaleńcem jest ten, kto myśli, iż ucieknie przed gniewem smoków, unikając walki z nimi. – jego glos brzmiał jakby był wypowiadany z oddali. – Przegrał, nim na dobre rozpoczął walkę. – rozejrzał się uważniej po pomieszczeniu – Wiedział dość sporo. Jeśli wpadnie w ręce smoków, to możemy znaleźć się w niebezpieczeństwie.
Tym ponurym akcentem Tantalion zakończył swój wywód. Jako że było dość wcześnie, wrócił do łóżka, ale już nie mógł zmrużyć oka. Przez cały dzień pozostawał w kryjówce, ćwicząc kontuzjowane ramię. Późnym popołudniem stwierdził z zadowoleniem, że jest ono już niemal całkowicie sprawne. Gdy pomyślał o kolejnej zmianie opatrunku, do kryjówki powrócili Vein i Aquodayro. Półelf podał zakonnikowi rzeczy o które prosił i wydał resztę pieniędzy.
- Dziękuję. – rzucił krótko Tantalion, kiwając głową. Zabrał się energicznie do smarowania ramienia, używając jak najmniejszej ilości maści. W tym czasie Veinsteel rozpoczął rozprawę na temat Malluna. Gdy skończył, łowca zabrał głos:
- Jak zwykle pomyślałeś o wszystkim Veinsteelu. I ja uważam, że dopóki śmierć Malluna nie zostanie ogłoszona, lub nie zobaczymy jego martwego ciała, nie możemy przesądzać sprawy. Jednak wcale nie jest pewne czy żyje. Pomimo logicznego wywodu jaki nam przedstawiłeś, zapominasz, że w ferworze walki rzadko myśli się o tak dalekosiężnej taktyce. Zaatakowany przeciwnik mógł użyć wszelkich środków by pozbyć się zagrożenia, nie licząc się z konsekwencjami. Istnieje takie samo prawdopodobieństwo, że Mallun żyje jak i to, że jest martwy.
Rozmowa została przerwana, gdyż padający ze zmęczenia Mordinan położył się do łóżka i szybko zasnął. Tantalion wykorzystał ten czas na oswojenie się z magicznymi nagolennikami. Poszedł na górę do szopy i ćwiczył tempo swojego chodu. Intensywność wzmocnionych magicznie kroków często go zaskakiwała. Wielokrotnie złapał się na tym, że stawiając z pozoru normalne kroki, lądował z nosem na ścianie. Kilka razy wyszedł przez nieuwagę z szopy, gnany siłą rozpędu, ale jeszcze szybciej wracał. Dla postronnego obserwatora cała sytuacja musiałaby wyglądać nad wyraz komicznie.
Dopiero po jakichś dwóch godzinach ćwiczeń Tantalion przyzwyczaił się do nowego sposobu chodzenia i był w stanie go kontrolować i regulować. Gdy wrócił na dół, zobaczył, że wszyscy są już na nogach. Corwei widząc, że są w komplecie przedstawił swój plan:
"- Za dwa dni do pałacu przybywają więźniowie, którzy zostaną złożeni w ofierze smokom przed Falco. W ten dzień w zamku będzie duże zamieszanie, więc raczej uda nam się wślizgnąć przez balkon na 7m. nad ziemią. Do tego będzie potrzebna lina. Ja mam 10m. ze sobą. Później będziemy musieli przemknąć przez pałacowe korytarze. Jeżeli nas ktoś zobaczy będziemy musieli go szybko zabić, zanim kogoś zaalarmuje. Następnie dotrzemy do lochów, które są teraz silnie strzeżone. Tutaj nie unikniemy walki. Jeżeli wszystko dobrze pójdzie odnajdziemy Falco pilnowanego przez dwójkę magów. Nie znam ich, więc nie wiem czego mamy się spodziewać. Kiedy już go będziemy mieli użyję jednego ze zwojów Malluna aby przeteleportować nas w miejsce gdzie Vein rozsypał proszek. Ucieczka z kanałów będzie ciężka, resztę planu przedstawię w kanałach. Opracowałem ten plan na podstawie zwojów i zapisków Malluna. Jeżeli macie jakieś pytania lub sugestię to teraz jest najlepszy moment aby się z nami nimi podzielić."
- Ja również posiadam 10 metrów liny. Nie powinno być problemów z dostaniem się na górę. – odrzekł zakonnik.
Do rozmowy wtrącił się Aquodayro:
"- Lina niepotrzebną jest. Wysiłek to duży na sznurku się wspiąć dać rady mogą nie móc niektórzy też dlatego ja lewitować mogę niemogących. Osoby dwie radę mogę dać podźwignąć mentalnie, ale szybciej i tak to przeprowadzić mogę niż by kolejno wchodzić wszyscy musieli. Krasnoludzka zbiegłość mnie martwi także. Mógł on pomóc teraz ważka i rzec plany nasze o dniu akcji. Zmienić zatem go radze na jutro. Zbyt wiele ryzykować będziem robiąc za dwa dni go. A wykorzystać element zaskoczenia tak możemy."
Następny głos zabrał Vein:
"- To wydaje się być dobry plan, ale brak mu zabezpieczeń oraz wyjścia awaryjnego. Pomyślmy... Znamy budowę pałacu? Kelgar nie zna naszych planów co do dnia odbicia Falco, ale ostrożność nie zawadzi. Co zatem proponujecie na środek ostrożności? Chcę znać wasze zdanie."
Tantalion podrapał się po głowie i odparł:
- Jeśli Kelgar jest zdrajcą, to tylko szybkość działania może ocalić nasz plan i Falco. Krasnolud nie musi znać szczegółów. Zna nasz cel. Jeśli stronnicy smoków już wiedzą co zamierzamy, to Falco będzie strzeżony pilniej niż cnota niejednej dziewicy. Może stać się też rzeczywistą pułapką na nas. Musimy być gotowi na najgorsze i oczekiwać nieoczekiwanego. Corwei... – zakonnik zwrócił się do mężczyzny – dobrze by było żebyśmy schemat działania poznali już teraz, a nie podczas ucieczki w kanałach. Może nie być czasu na omawianie detali. Każdy z nas powinien też mieć przyporządkowane określone zadania, zgodnie z umiejętnościami i predyspozycjami. Myślę, że nie wszyscy muszą pchać się do lochów aby tam uścisnąć dłoń Falco. - dodał z nutką sarkazmu, po czym znów nabrał poważnego tonu - Przydałoby się też wtopić jakoś w tłum. Powinniśmy zdobyć przebranie dla każdego z nas lub... – tu zerknął na czarodzieja – Aquodayro, czy jesteś zdolny do stworzenia iluzji obejmującej kilka osób jednocześnie?

15-10-2007, 18:53	#146
Astaroth Reputacja: 1	Pytanie Tantaliona pozostało bez odpowiedzi. Nie wiedział czy Vein nie usłyszał, czy tak się spieszył, że nie miał czasu odpowiadać. Nieważne. I tak dowiem się wszystkiego prędzej czy później. - skomentował w myślach całą sytuację. Najważniejsze było to, że Mordinan czuł się już znacznie lepiej. Zakonnik był zadowolony, że towarzysz posłuchał jego rady i wypoczął. Po ranie nie było praktycznie śladu. Ot, po prostu dobry efekt połączenia magii i snu. Obserwując odchodzącego Veina z uśmiechem na ustach, wrócił do swoich obowiązków. Czas, który pozostał do końca warty, minął Tantalionowi dość szybko. Zgodnie z sugestią Veinsteela, zakonnik obudził Peredhila, a sam ułożył się na swoim miejscu i po kilku minutach zasnął. Z drzemki wyrwał go oburzony głos Corweia: "-Niech go! A myślałem, że krasnoludy są honorowe i odważne. Żeby opuścic nas teraz, kiedy mamy zaatakowac... Dzisiaj wieczorem przedstawię wam plan odbicia Falco. Dopracuję tylko szczegóły." – po czym zwrócił się do Veina – "Wychodzisz gdzieś? Jeżeli tak, to wolał bym jednak abyś nie był sam. Zbudź kogoś i idź z nim." Półelf skinął mu głową i odrzekł: "-Powiedz Tantalionowi jak się obudzi, że pożyczyłem jego nagolenniki. Aquodayro, obudź się. Idziemy na spacer po mieście." Gdy obaj wyszli, Tantalion dał znać Corweiowi, że nie śpi i wszystko słyszał. Podniósł się i spojrzał na mężczyznę spod zmrużonych oczu. - Czym tak się wzburzyłeś? Kto nas opuścił? – to mówiąc podszedł do stołu i przeczytał notkę od Kelgara. Stał tak przez chwilę, po czym przemówił patrząc gdzieś w dal: - Szaleńcem jest ten, kto myśli, iż ucieknie przed gniewem smoków, unikając walki z nimi. – jego glos brzmiał jakby był wypowiadany z oddali. – Przegrał, nim na dobre rozpoczął walkę. – rozejrzał się uważniej po pomieszczeniu – Wiedział dość sporo. Jeśli wpadnie w ręce smoków, to możemy znaleźć się w niebezpieczeństwie. Tym ponurym akcentem Tantalion zakończył swój wywód. Jako że było dość wcześnie, wrócił do łóżka, ale już nie mógł zmrużyć oka. Przez cały dzień pozostawał w kryjówce, ćwicząc kontuzjowane ramię. Późnym popołudniem stwierdził z zadowoleniem, że jest ono już niemal całkowicie sprawne. Gdy pomyślał o kolejnej zmianie opatrunku, do kryjówki powrócili Vein i Aquodayro. Półelf podał zakonnikowi rzeczy o które prosił i wydał resztę pieniędzy. - Dziękuję. – rzucił krótko Tantalion, kiwając głową. Zabrał się energicznie do smarowania ramienia, używając jak najmniejszej ilości maści. W tym czasie Veinsteel rozpoczął rozprawę na temat Malluna. Gdy skończył, łowca zabrał głos: - Jak zwykle pomyślałeś o wszystkim Veinsteelu. I ja uważam, że dopóki śmierć Malluna nie zostanie ogłoszona, lub nie zobaczymy jego martwego ciała, nie możemy przesądzać sprawy. Jednak wcale nie jest pewne czy żyje. Pomimo logicznego wywodu jaki nam przedstawiłeś, zapominasz, że w ferworze walki rzadko myśli się o tak dalekosiężnej taktyce. Zaatakowany przeciwnik mógł użyć wszelkich środków by pozbyć się zagrożenia, nie licząc się z konsekwencjami. Istnieje takie samo prawdopodobieństwo, że Mallun żyje jak i to, że jest martwy. Rozmowa została przerwana, gdyż padający ze zmęczenia Mordinan położył się do łóżka i szybko zasnął. Tantalion wykorzystał ten czas na oswojenie się z magicznymi nagolennikami. Poszedł na górę do szopy i ćwiczył tempo swojego chodu. Intensywność wzmocnionych magicznie kroków często go zaskakiwała. Wielokrotnie złapał się na tym, że stawiając z pozoru normalne kroki, lądował z nosem na ścianie. Kilka razy wyszedł przez nieuwagę z szopy, gnany siłą rozpędu, ale jeszcze szybciej wracał. Dla postronnego obserwatora cała sytuacja musiałaby wyglądać nad wyraz komicznie. Dopiero po jakichś dwóch godzinach ćwiczeń Tantalion przyzwyczaił się do nowego sposobu chodzenia i był w stanie go kontrolować i regulować. Gdy wrócił na dół, zobaczył, że wszyscy są już na nogach. Corwei widząc, że są w komplecie przedstawił swój plan: "- Za dwa dni do pałacu przybywają więźniowie, którzy zostaną złożeni w ofierze smokom przed Falco. W ten dzień w zamku będzie duże zamieszanie, więc raczej uda nam się wślizgnąć przez balkon na 7m. nad ziemią. Do tego będzie potrzebna lina. Ja mam 10m. ze sobą. Później będziemy musieli przemknąć przez pałacowe korytarze. Jeżeli nas ktoś zobaczy będziemy musieli go szybko zabić, zanim kogoś zaalarmuje. Następnie dotrzemy do lochów, które są teraz silnie strzeżone. Tutaj nie unikniemy walki. Jeżeli wszystko dobrze pójdzie odnajdziemy Falco pilnowanego przez dwójkę magów. Nie znam ich, więc nie wiem czego mamy się spodziewać. Kiedy już go będziemy mieli użyję jednego ze zwojów Malluna aby przeteleportować nas w miejsce gdzie Vein rozsypał proszek. Ucieczka z kanałów będzie ciężka, resztę planu przedstawię w kanałach. Opracowałem ten plan na podstawie zwojów i zapisków Malluna. Jeżeli macie jakieś pytania lub sugestię to teraz jest najlepszy moment aby się z nami nimi podzielić." - Ja również posiadam 10 metrów liny. Nie powinno być problemów z dostaniem się na górę. – odrzekł zakonnik. Do rozmowy wtrącił się Aquodayro: "- Lina niepotrzebną jest. Wysiłek to duży na sznurku się wspiąć dać rady mogą nie móc niektórzy też dlatego ja lewitować mogę niemogących. Osoby dwie radę mogę dać podźwignąć mentalnie, ale szybciej i tak to przeprowadzić mogę niż by kolejno wchodzić wszyscy musieli. Krasnoludzka zbiegłość mnie martwi także. Mógł on pomóc teraz ważka i rzec plany nasze o dniu akcji. Zmienić zatem go radze na jutro. Zbyt wiele ryzykować będziem robiąc za dwa dni go. A wykorzystać element zaskoczenia tak możemy." Następny głos zabrał Vein: "- To wydaje się być dobry plan, ale brak mu zabezpieczeń oraz wyjścia awaryjnego. Pomyślmy... Znamy budowę pałacu? Kelgar nie zna naszych planów co do dnia odbicia Falco, ale ostrożność nie zawadzi. Co zatem proponujecie na środek ostrożności? Chcę znać wasze zdanie." Tantalion podrapał się po głowie i odparł: - Jeśli Kelgar jest zdrajcą, to tylko szybkość działania może ocalić nasz plan i Falco. Krasnolud nie musi znać szczegółów. Zna nasz cel. Jeśli stronnicy smoków już wiedzą co zamierzamy, to Falco będzie strzeżony pilniej niż cnota niejednej dziewicy. Może stać się też rzeczywistą pułapką na nas. Musimy być gotowi na najgorsze i oczekiwać nieoczekiwanego. Corwei... – zakonnik zwrócił się do mężczyzny – dobrze by było żebyśmy schemat działania poznali już teraz, a nie podczas ucieczki w kanałach. Może nie być czasu na omawianie detali. Każdy z nas powinien też mieć przyporządkowane określone zadania, zgodnie z umiejętnościami i predyspozycjami. Myślę, że nie wszyscy muszą pchać się do lochów aby tam uścisnąć dłoń Falco. - dodał z nutką sarkazmu, po czym znów nabrał poważnego tonu - Przydałoby się też wtopić jakoś w tłum. Powinniśmy zdobyć przebranie dla każdego z nas lub... – tu zerknął na czarodzieja – Aquodayro, czy jesteś zdolny do stworzenia iluzji obejmującej kilka osób jednocześnie?