| Niech to diabli! Chociaż nie, nie diabli, poprawił się w myślach Daniłłowicz- w tej chwili jeden diabeł w zupełności mu wystarczał. Raz już spotkał się z Borutą- wtedy, w klasztorze, kiedy zawarł pierwszą z umów… Cóż, nie sądził, że spotka tego diabła raz jeszcze- widać los postanowił zadrwić z niemłodego już szlachcica…
- Nie daj Boże! Diabeł prawi o honorze!?- zakrzyknął, gdy Boruta przedstawił swą propozycje- Trzeba było sługi swego na mnie nie nasyłać- w końcu i ja po twojej stronie walczę, diable miły!
- Ani słowa o Tym na górze!- syknął wściekle diabeł- A i sam na swą hańbę spójrz- sojusznika sam zaatakowałeś!
- Przeta on mnie zaatakował! Całą swą wiarygodnością ręczę!
- Całą… Czym? Panie Daniłłowicz, opamiętaj się pan!- zadrwił stwór z piekieł- Osiem lat i dwanaście niedziel, a później znowu hulanka i zabawa, ile dusza zapragnie, a ciało pozwoli!
- Oj, ostatnio już nie tak bardzo pozwala… A może dałoby się coś z tym…- w oczach szlachcica coś zdawało się błyskać.
- Milczeć! Właśnie mi człowieka zarąbałeś, waszmości, a tu już o dziewkach i zdrowiu!
- Jak bez zdrowia to dwa lata. – Polak tupnął nogą i ze zdecydowaną miną spojrzał hardo na diabła.
- Nic mnie twe humory, Władysławie. Równych osiem lat, ni zdrowaśki krócej…
- Po moim trupie!
- Pan Rosiński chętnie to załatwi…- buchnął śmiechem diabeł, po czym spojrzał na już całkiem zdenerwowanego Daniłłowicza- Niechaj i będzie lepiej dla ciebie. Rzec muszę, że cię polubić zdołałem, bo pijak z ciebie na potęgę, a i jak braciszka na szablę nabiłeś, to aż jucha na Jezusa na krzyżu trysnęła… Oj, działo się, działo…
- Emh…- cichym chrząknięciem człowiek dał znać, iż czas i wystrzały zbliżające się coraz prędzej do drzwi stodoły nie służą wspominkom.
- Tak, racja. Sześć lat, sześć miesięcy i sześć dni- oto i moja ostatnia propozycja. To albo natychmiastowa podróż do piekła- pamiętasz bowiem, co podpisałeś…
- Tak, tak- pamiętam!- warknął Polak, chociaż w gruncie rzeczy był całkiem zadowolony- prawie dwa lata odpadły mu od wcześniejszej służby. Ileż zdąży zdziałać przez dwa lata…- Dawaj ten świstek nieboski z pieczęcią od Lucyfera i mów, cóż mam robić dla Ciebie, mój- dorzucił, siląc się na sarkazm- panie…
__________________
Kutak - to brzmi dumnie. |