| - Z tymi wynikami badań, to może jeszcze nie jest nic straconego. Być może uda nam się do nich jakoś dotrzeć - dodała Miranda zanim wszedł Książe - I jeśli morderca wychodził z kanałów wprost na ofiarę, to zasadzka też nie ma zbytnio sensu...
Gdy pojawił się Książę, Mira nie kryła zdziwienia ale szybko oddała mu należyty szacunek, usmiechem i pokłonem. Scena jaka się zaraz potem odegrała, była wyjątkowo ciekawa i nasuwała wiele przypuszczeń i podejrzeń o stosunkach między Księciem a Vadiel. Widać każda plotka o niej, miała nawet więcej jak ziarnko prawdy, a przynajmniej ta.
Potem odezwał się ten przeklęty Tremer i Miranda starała się jak tylko mogła ukryć zdenerwowanie. Zacisnęła zęby i pięści a krew w niej na chwilkę zawrzała. Ponownie nie wydała z siebie żadnego dźwięku, nie była w stanie. Ale zachowanie Paula było przecież do przewidzenia, nic innego nie mógł powiedzieć jak zwyczajnie pchać się w tyłek Jegomości bez mydła...
Mira postanowiła obrócić swoje zdenerwowanie na korzyść dla siebie. Zapewnianie Księcia o jej udziale w tym przedsięwzięciu przecież nie miało sensu. Chyba doskonale widzi kto stoi w tym pokoju, a gadki w tremerskim stylu były dla miernot...
W każdym razie Mira miała nadzieje, że takie tandetne zagrywki nie podziałają na starego dziadygę. |