lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

mataichi · 16-10-2007, 22:10

Karol Lipiński

Z uczuciem zgorszenia przysłuchiwał się kłótni dwóch Ventrue…władza, władza i tylko władza była dla nich najważniejsza a pani doktor wydawała się być jedynie pretekstem do wszczęcia kłótni. Ciekawe ile będą w stanie poświęcić i do czego są gotowi się posunąć żeby się przy niej utrzymać – zerknął na Stańczyka – bądź ją zdobyć – tym razem wzrok Nosferatu spoczął na Andrzeju.

Gdy dysputy dobiegły końca, Karol omal nie wybuch śmiechem. Deresz zlekceważył polecenia księcia i nie raczył wysłuchać do końca tego, co miał do powiedzenia Aligari. Nawet w tak banalnej rzeczy nie potrafią się dogadać…aż strach pomyśleć, co będzie, gdy przyjdzie czas na podejmowanie istotnych decyzji.

- Zapowiadają nam się długie noce, tu w Islandii, nieprawdaż? – uśmiechnął się Brian i mrugnął do Karola.

- Oj tak, a to dopiero sam początek – w głosie Nosferatu wyraźnie można było usłyszeć rozbawiony ton. – Choćby z czystej ciekawości chciałbym zobaczyć, co się stanie jak nasi nadgorliwi Ventrue naprawdę się rozkręcą. – po ostatnim zdaniu skinął jedynie głową w stronę Gangrela.

***

Borg Hotel był rzeczywiście wspaniały, panowały w nim warunki zupełnie inne od tych, do których Karol przez tak wiele lat zdążył się przyzwyczaić. Książe zapewne jako jedyny spośród nowych towarzyszy znał ojczysty język Islandii. Bariera językowa mogła być sporą przeszkodą dla reszty wampirów, co dawało duży plus nowemu włodarzowi Reykjav�-ku.

Apartament też nie ustępował blaskiem reszcie hotelu. Karola zaczął już irytować przepych tego miejsca. Odebrał klucze od swojego pokoju i pośpiesznie skierował się w pierwsze drzwi po prawej stronie, na których widniała plakietka z jego nazwiskiem.

Bagaże już na niego czekały…trzy niewielkie walizy i stosy futerałów po instrumentach. Zaczął przeszukiwać swoje pakunki i po chwili wyciągnął na wierzch mocno podniszczony futerał na skrzypce. Do jego uszu doszedł znajomy dźwięk drapania pazurków. Nie czekając ani chwili dłużej zaglądnął do środka, nie było tam jednak instrumentu.

Trzy spore szczury wskoczyły na wampira i rozpoczęły swoistą procedurę powitania. Spinały się na Karola strącając się nawzajem.

- Mi też was brakowało – powiedział pieszczotliwie Nosferatu, po czym wyjął spory kawałek sera z kieszeni i wrzucił go do ciasnego lokum swoich podopiecznych. – Teraz pewnie nie będzie mnie przez chwilę, więc postarajcie się nie rzucać nikomu w oczy, zrozumiano? -Kto, jak kto ale ta trójka gryzoni umiała o siebie zadbać.

-Dobrze słyszeć, że wszystko gra - westchnął zanim udał się do salonu na naradę, która zapewne teraz nastąpi.

16-10-2007, 22:10	#32
mataichi Reputacja: 1	Karol Lipiński Z uczuciem zgorszenia przysłuchiwał się kłótni dwóch Ventrue…władza, władza i tylko władza była dla nich najważniejsza a pani doktor wydawała się być jedynie pretekstem do wszczęcia kłótni. Ciekawe ile będą w stanie poświęcić i do czego są gotowi się posunąć żeby się przy niej utrzymać – zerknął na Stańczyka – bądź ją zdobyć – tym razem wzrok Nosferatu spoczął na Andrzeju. Gdy dysputy dobiegły końca, Karol omal nie wybuch śmiechem. Deresz zlekceważył polecenia księcia i nie raczył wysłuchać do końca tego, co miał do powiedzenia Aligari. Nawet w tak banalnej rzeczy nie potrafią się dogadać…aż strach pomyśleć, co będzie, gdy przyjdzie czas na podejmowanie istotnych decyzji. - Zapowiadają nam się długie noce, tu w Islandii, nieprawdaż? – uśmiechnął się Brian i mrugnął do Karola. - Oj tak, a to dopiero sam początek – w głosie Nosferatu wyraźnie można było usłyszeć rozbawiony ton. – Choćby z czystej ciekawości chciałbym zobaczyć, co się stanie jak nasi nadgorliwi Ventrue naprawdę się rozkręcą. – po ostatnim zdaniu skinął jedynie głową w stronę Gangrela. *** Borg Hotel był rzeczywiście wspaniały, panowały w nim warunki zupełnie inne od tych, do których Karol przez tak wiele lat zdążył się przyzwyczaić. Książe zapewne jako jedyny spośród nowych towarzyszy znał ojczysty język Islandii. Bariera językowa mogła być sporą przeszkodą dla reszty wampirów, co dawało duży plus nowemu włodarzowi Reykjav�-ku. Apartament też nie ustępował blaskiem reszcie hotelu. Karola zaczął już irytować przepych tego miejsca. Odebrał klucze od swojego pokoju i pośpiesznie skierował się w pierwsze drzwi po prawej stronie, na których widniała plakietka z jego nazwiskiem. Bagaże już na niego czekały…trzy niewielkie walizy i stosy futerałów po instrumentach. Zaczął przeszukiwać swoje pakunki i po chwili wyciągnął na wierzch mocno podniszczony futerał na skrzypce. Do jego uszu doszedł znajomy dźwięk drapania pazurków. Nie czekając ani chwili dłużej zaglądnął do środka, nie było tam jednak instrumentu. Trzy spore szczury wskoczyły na wampira i rozpoczęły swoistą procedurę powitania. Spinały się na Karola strącając się nawzajem. - Mi też was brakowało – powiedział pieszczotliwie Nosferatu, po czym wyjął spory kawałek sera z kieszeni i wrzucił go do ciasnego lokum swoich podopiecznych. – Teraz pewnie nie będzie mnie przez chwilę, więc postarajcie się nie rzucać nikomu w oczy, zrozumiano? -Kto, jak kto ale ta trójka gryzoni umiała o siebie zadbać. -Dobrze słyszeć, że wszystko gra - westchnął zanim udał się do salonu na naradę, która zapewne teraz nastąpi.