lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

3killas · 20-10-2007, 11:20

Kiedy tak stał, oparty o ścianę o budynku, zauważył gnoma, pędzącego na złamanie karku w jego stronę, któremu uprzejmie machnął ręką na przywitanie. Gładko ogolony gnom z włosami poskręcanymi w śmieszne warkoczyki już miał pukać do drzwi, gdy nagle stanęła w nich Chloe z Wolfgangiem. Posłaniec wręczył jej kopertę i błyskawicznie się ulotnił. Dziewczyna przeczytała wiadomość i oznajmiła im, że ma coś do roboty. Elf nawet nie dopytywał się o co chodzi, wiedział, że rudowłosa medyczka była ciągle rozchwytywana.

Szli w stronę placu broni, wszędzie było sporo ludzi, ale bynajmniej nie było tłoczno. Ulice były szerokie, a domy eleganckie, Celahir lubił na nie patrzyć. Niektóre budynki były naprawdę wysokie i potężne, zawsze dziwiło go że się nie zawalają. Po krótkiej chwili dotarli do placu broni, gdzie opuściła ich Chloe.

Towarzysze w skupieniu wysłuchali żaczka, choć Wolgang na początku kręcił się niespokojnie, wyraźnie czymś zaprzątnięty.

-Celahirze czy mógłbyś wskazać mi dalszą drogę? Byłbym ci niezmiernie wdzięczny. Chyba że mógłbyś mnie tam doprowadzić osobiście. - spytał Wolfgang.

Otto i Wolfgang nie byli na razie skłonni spełnić swojego obowiązku, zresztą Celahir nie dziwił się im. – Oczywiście Wolfgangu zaraz pokażę Ci drogę. – po czym szczegółowo wytłumaczył kompanowi jak ma iść dalej.

-Na pewno trafisz! Do zobaczenia wieczorem, tak? – spytał na pożegnanie.

Zostali sami z Ottem. Obejrzeli ogłoszenie o naborze do straży, ale Celahir nie był tym zainteresowany. Na razie liczył na zdobycie jakiejś szybszej pracy, która nie zmuszałaby go do długoterminowych zoobowiązań.

- Otto, jaki masz plan na dzisiaj? Może przejdziesz się ze mną do dzielnicy targowej? Nie masz nawet pojęcia na jakie cuda można tam natrafić... Jeszcze przedwczoraj widziałem tam piękny miecz, ostry jak brzytwa, wspaniale zdobiony. Zakochałbyś się w nim – zaczął roztaczać przed nim wspaniałą wizję broni – więc jak?

20-10-2007, 11:20	#215
3killas Reputacja: 1	Kiedy tak stał, oparty o ścianę o budynku, zauważył gnoma, pędzącego na złamanie karku w jego stronę, któremu uprzejmie machnął ręką na przywitanie. Gładko ogolony gnom z włosami poskręcanymi w śmieszne warkoczyki już miał pukać do drzwi, gdy nagle stanęła w nich Chloe z Wolfgangiem. Posłaniec wręczył jej kopertę i błyskawicznie się ulotnił. Dziewczyna przeczytała wiadomość i oznajmiła im, że ma coś do roboty. Elf nawet nie dopytywał się o co chodzi, wiedział, że rudowłosa medyczka była ciągle rozchwytywana. Szli w stronę placu broni, wszędzie było sporo ludzi, ale bynajmniej nie było tłoczno. Ulice były szerokie, a domy eleganckie, Celahir lubił na nie patrzyć. Niektóre budynki były naprawdę wysokie i potężne, zawsze dziwiło go że się nie zawalają. Po krótkiej chwili dotarli do placu broni, gdzie opuściła ich Chloe. Towarzysze w skupieniu wysłuchali żaczka, choć Wolgang na początku kręcił się niespokojnie, wyraźnie czymś zaprzątnięty. -Celahirze czy mógłbyś wskazać mi dalszą drogę? Byłbym ci niezmiernie wdzięczny. Chyba że mógłbyś mnie tam doprowadzić osobiście. - spytał Wolfgang. Otto i Wolfgang nie byli na razie skłonni spełnić swojego obowiązku, zresztą Celahir nie dziwił się im. – Oczywiście Wolfgangu zaraz pokażę Ci drogę. – po czym szczegółowo wytłumaczył kompanowi jak ma iść dalej. -Na pewno trafisz! Do zobaczenia wieczorem, tak? – spytał na pożegnanie. Zostali sami z Ottem. Obejrzeli ogłoszenie o naborze do straży, ale Celahir nie był tym zainteresowany. Na razie liczył na zdobycie jakiejś szybszej pracy, która nie zmuszałaby go do długoterminowych zoobowiązań. - Otto, jaki masz plan na dzisiaj? Może przejdziesz się ze mną do dzielnicy targowej? Nie masz nawet pojęcia na jakie cuda można tam natrafić... Jeszcze przedwczoraj widziałem tam piękny miecz, ostry jak brzytwa, wspaniale zdobiony. Zakochałbyś się w nim – zaczął roztaczać przed nim wspaniałą wizję broni – więc jak?