| - A Ty, co robisz? Karmisz konie? - spytała Vanessa. - Wszystko jedno.
Brono odwrócił się na chwilę by zobaczyć kto do niego mówi. Widząc Vanessę powrócił do swojego zajęcia. Nie miał czasu na rozmowę. Niepokoił go wilgotny piasek. Zagarnął garść piasku i zbliżył ją do nosa. Wciągnął głęboko powietrze. Zapach piasku coś mu przypominał. Nagle uświadomił sobie co to za zapach.
Vanessa już odjechała. Traper nie zwrócił na to szczególnej uwagi. Podszedł do sterty siana, która coraz bardziej go niepokoiła. Zaczął powoli rozgarniać siano. Gdy zaczął to robić spod siana wyskoczyły szczury i rozpierzchły się po stajni. W pewnym momencie do nozdrzy Bruna dotarł ostry zapach krwi. Traper przyśpieszył swoje ruchy i jego oczom ukazał się widok dwóch już nadgryzionych ciał. Mimo wielu ran wygryzionych przez szczury natychmiast rozpoznał do kogo należały ciała.
Po chwili towarzysze Bruna siedzący w karczmie zobaczyli i usłyszeli jak traper wpada z hukiem do gospody. Drzwi ledwo utrzymały się w zawiasach. Bruno szybko podszedł do członków drużyny.
- Nie żyją. Kate i Aranel nie żyją - stwierdził. - W stajni znalazłem ich ciała. Zostali zarżnięci jak świnie.
__________________
Nic nie zostanie zapomniane,
Nic nie zostanie wybaczone.
Księga Żalu I,1 |