lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Arango · 22-10-2007, 17:47

Obóz nad Sołynką - ranek

Cisza zapadła gdy padł pan Żolichowski, lecz krótko trwała. Wrzask się podniósł od strony najezdników i kilku z nich zsiadłszy z konia rzuciło się ku panu Mateuszowi, inni krzyczeć zaczęli ku taborkowi :

- Zdać się psie syny !!! - i palić z półhaków ku obrońcom.

Inni kompanionów z obozu heretyków wołać zaczęli i wnet kopnęła się z stamtąd gromada pieszych w większości czeladzi lada jak uzbrojonej, ale licznej. Zamieszanie się wśród kompanii Rosińskiego zaczęła, bo część do pana Ankwicza biegła, część odgrażała obrońcom, inni z pistoletów strzelali choć po prawdzie bardziej dla postrachu i w powietrze.

Dymy prochowe mieszać się zaczęły z mgłą nisko jeszcze po łąkach się płużącą.

W taborze pan Ligęza do podoficera krzyknął jeno :

- Alt !!!

Po czym ku wiadru z wodą naniesioną przez wozniców wieczorem skoczył i głowę zanurzył, widać że wino wczoraj jeszcze z głowy mu nie wywietrzało.

- Przy Tobie komenda ! On pijany jeszcze !- krzyknął Niewiarowski Mihiczowi.

Drabiny jęczały pod ciężarem wspinających się pachołków. Pierwszy łeb jaki się ukazał ciął pan Algiert, a cham jeno jak kur zarzynany zapiał cienko i ręce rozłożywszy upadł na klepisko.

Zaraz jednak spisy, drągi, kije w otwór wrażono, tedy pan Rokutowski ciąć następnych nie mógł i skoczyć w kąt musiał. Zaraz tez sześciu drabów na stryszku onym znalazło się. Jednemu prosto w pierś wypalił z krócicy a ten padł jak łan zboża przez kosiarza zżęty. Inni jednak zaraz z szablami sie rzucili i zdrowo sie pan Algiert zwijać musiał. Jednego przez pysk chlasnął, innemu rękę z szerpentyną przy łokciu samym odwalił, gdy przypadł z boku chłop ogromny, rudobrody i w bok wraził mu dwuzębne widły.

Upadł pan Walenty na kolana i jedynie - Matko Boska ! - zawołać zdążył, gdy zgraja dopadła tak, że zniknął pod nawałą ciosów. Nie minęły dwa pacierze gdy tylko zewłok bezkształtny na stryszku ostał, a pijane krwią i umazane juchą ciury rzucać się głową pana Algierta zaczęli.

Tak zginął pan Walenty Algiert Rokutowski herbu Działosza, który z Litwy aż przyjechał by tu z rąk pachołków kupy swawolnej śmierć znalezć.

Nerwy pana Daniłłowicza napięte były jak postronki gdy trwał wpatrzony w drzwi szopy. Tedy aż podskoczył usłyszawszy skrzyp za plecami. Odwrócił sie wartko i ujrzał jak uchylają się w tylnej ścianie, małe drzwiczki służące do wypędzania owiec i baranów na pastwisko. Doleciał go tez z stamtąd naglący szept :

- Pane, pane, bieżaj do mnie to Cię te piekielniki nie znajdą.

A po chwili :

- Pane jasny a obiecaj, ze jak łoziną Cię do lasu wyprowadzę to ze mną zatańcujesz. Przysięgnij sie bo ja okrutnie tańcować lubię.

Jednocześnie w szopie pojawiła się młoda dziewczyna z wiejska przybrana, ale w odróżnieniu od nurków sańskich w kolorową spódnicę i kubraczek, a nie jak inne kobiety w obozowisku w brązy i szarości.

22-10-2007, 17:47	#72
Arango Banned Reputacja: 1	Obóz nad Sołynką - ranek Cisza zapadła gdy padł pan Żolichowski, lecz krótko trwała. Wrzask się podniósł od strony najezdników i kilku z nich zsiadłszy z konia rzuciło się ku panu Mateuszowi, inni krzyczeć zaczęli ku taborkowi : - Zdać się psie syny !!! - i palić z półhaków ku obrońcom. Inni kompanionów z obozu heretyków wołać zaczęli i wnet kopnęła się z stamtąd gromada pieszych w większości czeladzi lada jak uzbrojonej, ale licznej. Zamieszanie się wśród kompanii Rosińskiego zaczęła, bo część do pana Ankwicza biegła, część odgrażała obrońcom, inni z pistoletów strzelali choć po prawdzie bardziej dla postrachu i w powietrze. Dymy prochowe mieszać się zaczęły z mgłą nisko jeszcze po łąkach się płużącą. W taborze pan Ligęza do podoficera krzyknął jeno : - Alt !!! Po czym ku wiadru z wodą naniesioną przez wozniców wieczorem skoczył i głowę zanurzył, widać że wino wczoraj jeszcze z głowy mu nie wywietrzało. - Przy Tobie komenda ! On pijany jeszcze !- krzyknął Niewiarowski Mihiczowi. Drabiny jęczały pod ciężarem wspinających się pachołków. Pierwszy łeb jaki się ukazał ciął pan Algiert, a cham jeno jak kur zarzynany zapiał cienko i ręce rozłożywszy upadł na klepisko. Zaraz jednak spisy, drągi, kije w otwór wrażono, tedy pan Rokutowski ciąć następnych nie mógł i skoczyć w kąt musiał. Zaraz tez sześciu drabów na stryszku onym znalazło się. Jednemu prosto w pierś wypalił z krócicy a ten padł jak łan zboża przez kosiarza zżęty. Inni jednak zaraz z szablami sie rzucili i zdrowo sie pan Algiert zwijać musiał. Jednego przez pysk chlasnął, innemu rękę z szerpentyną przy łokciu samym odwalił, gdy przypadł z boku chłop ogromny, rudobrody i w bok wraził mu dwuzębne widły. Upadł pan Walenty na kolana i jedynie - Matko Boska ! - zawołać zdążył, gdy zgraja dopadła tak, że zniknął pod nawałą ciosów. Nie minęły dwa pacierze gdy tylko zewłok bezkształtny na stryszku ostał, a pijane krwią i umazane juchą ciury rzucać się głową pana Algierta zaczęli. Tak zginął pan Walenty Algiert Rokutowski herbu Działosza, który z Litwy aż przyjechał by tu z rąk pachołków kupy swawolnej śmierć znalezć. Nerwy pana Daniłłowicza napięte były jak postronki gdy trwał wpatrzony w drzwi szopy. Tedy aż podskoczył usłyszawszy skrzyp za plecami. Odwrócił sie wartko i ujrzał jak uchylają się w tylnej ścianie, małe drzwiczki służące do wypędzania owiec i baranów na pastwisko. Doleciał go tez z stamtąd naglący szept : - Pane, pane, bieżaj do mnie to Cię te piekielniki nie znajdą. A po chwili : - Pane jasny a obiecaj, ze jak łoziną Cię do lasu wyprowadzę to ze mną zatańcujesz. Przysięgnij sie bo ja okrutnie tańcować lubię. Jednocześnie w szopie pojawiła się młoda dziewczyna z wiejska przybrana, ale w odróżnieniu od nurków sańskich w kolorową spódnicę i kubraczek, a nie jak inne kobiety w obozowisku w brązy i szarości. Ostatnio edytowane przez Arango : 22-10-2007 o 18:02.