Mistrz Aldophus zamknął drzwi z białym światłem. Mrok pomieszczenia rozświetlał tylko nikły poblask znad ramienia maga. Zapadła cisza. Delikatny szmer szat Mistrza dobiegł do uszu obu nowicjuszy. Jak na swój wiek Szary Mag poruszał się naprawdę sprawnie i w ciemnościach mógł naprawdę blisko podejść zanim można by było się zorientować. Tym razem wybrał drzwi po lewej stronie Gunthera, ozdobione znakiem:
-
Moi drodzy - zaczął Aldophus. -
Oto Błękitny Wiatr, Azyr.
Otworzenie drzwi spowodowało wtargnięcie do komnaty świeżego powietrza, jakby zerwał się przeciąg i przez okno wpadł dziki wiatr. Zapachniało deszczem i ozonem. W środku niewielkiej komnatki dało się dostrzec postument i stojące na nim lustro. Było ono wielkości rycerskiej tarczy a w jego odbiciu można było dostrzec wieczorne niebo, zbierające się burzowe chmury oraz kilkanaście kropel deszczu ściekających po drugiej stronie lustrzanej szyby.
-
To jest wiatr przyszłości, spokoju oraz cierpliwości. Jednocześnie może zamienić się w coś, co ciężko przewidzieć. Spójrzcie na burzę - czy ją da się przewidzieć? To jest właśnie esencja Błękitnego Wiatru - pozory łagodności kryją najokrutniejszą z sił - przyrodę oraz czas. Musicie bowiem pamiętać, że magowie, którzy zajmują się tym rodzajem wiatru - Astromancji - to również osoby biegłe w przewidywaniu przyszłości. Potrafią czytać z nieba i gwiazd a wiedza ta często jest bardzo niebezpieczna i okrutna.