Kutak

Aligarii wejście Archonta skwitował niewielkim uśmiechem, bez sarkazmu i ironii posyłając mu w miarę życzliwe spojrzenie. Gdy przyszła jego kolej powitania, wstał nawet- podpierając się przy tym na lasce- i mocno uścisnął dłoń swego nowego współpracownika. Nie siadł nawet, gdy ten zaczął przemawiać, okazywał mu więc naprawdę sporo szacunku. Mimo to przez cały czas- czy w momentach szczególnie miłych słów, czy gdy Lasalle wspominał o tym, iż ciągle jest "urzędnikiem"- twarz Roberta była kamienna, a mały uśmieszek zdawał się coraz bardziej narzuconym przez właściciela grymasem, niż naturalnym odruchem.

- Cudownie.- odezwał się w końcu Stańczyk- W pierwszej kolejności pragnąłbym przeprosić Ciebie, Archoncie, za brak należytego powitania w mieście- rzec można, iż mieliśmy pewne komplikacje. A poza tym, czy w mieście opanowanym przez Rolanda i jego poddanych warto narażać się organizacją większych uroczystości? Mam nadzieje, iż skromna forma nie przeczy naszej życzliwości wobec twojej osoby, której jesteśmy pełni- przerwał, nieznacznie stukając laską dla oddzielenia wypowiedzi.

- Jestem także naprawdę zadowolony z powodu wyboru Rady Camarilli- mówiąc szczerze, miałem wiele obaw dotyczących archonta. Na szczęście żadna z nich się nie spełniła, za co dziękuje wszelkim siłom istniejącym na tym świecie. Mam także nadzieję, iż Pańskie plany na Islandii nie przysporzą żadnych trudności. Jeżeli jednak będzie inaczej, proszę pamiętać o nas.- znów delikatny uśmiech- Miejmy nadzieje, że wszyscy zostaniemy przyjaciółmi- a oni zawsze sobie pomagają.

Stary wampir skończył, delikatnie skinął głową i usiadł znów na swym fotelu. Był naprawdę zmęczony, w jego głowie kłębiło się pełno myśli, które chciałby poukładać sobie w czasie snu- lecz wciąż czekał na pewną wiadomość...

 

__________________
Kutak - to brzmi dumnie.