lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Almena · 17-11-2007, 19:40

Słońce powoli zachodzi, wokół robi się coraz ciemniej, a milczące drzewa przemieniają się z wolna w ogromne, złowrogie posągi z pokrzywionymi łapskami i szponami, wpatrujące się w was drażniąco. Wszystko okrywa gęsty, chłodny całun mgły. W ciemnościach z ledwością możecie wypatrzyć rozgwieżdżone niebo za zasłoną gałęzi i liści.

Waldorff; Białe światło zdaje się mieć zbawienny wpływ na Astarotha. Demon wyraźnie złagodniał, jego oczy lśnią innym, przyjaźniejszym blaskiem. Reaguje nawet na lament nad pustą flaszką i stara się okazać dobre intencje, częstując cię jedynym rozweselaczem jaki posiada. Podaje ci na dłoni kilka listków, zdążyłeś zauważyć, nim twoją uwagę przykuło zachowanie Vriessa, który przybył by „uratować” Charlotte z łap wielkiego, złego wilka.[akcja odwleczona przez zapowiedzianą nieobecność gracza

]

Astaroth; Zerkasz spode łba na nekromantę, który ciągnie za rękę oszołomioną Charlotte. Kręcisz z politowaniem głową. Śmiertelnicy i ich wybryki, pfeh. Jak zwykle, o ironio, jesteś jedynym, który myśli trzeźwo nad aktualną sytuacją, zdaje się. Nikt poza tobą nie przejął się szczególnie zniknięciem Thomasa i Genghiego. Nie, żeby brakowało ci towarzystwa anioła, praworządnego syna Bieli, ale... no właśnie, ale. Wzdychasz pod nosem. Ogłaszasz, że wyruszasz na poszukiwania Anioła i Pierwszego Topora Lorda Inkwizytora, po czym teleportując się, znikasz.

Waldorff, Sathem; Tevonrel; Nekromanta i Charlotte udali się w nieznanym kierunku, w oczywistym celu

Astaroth wyruszył na poszukiwania zaginionej części drużyny i również wyemigrował.

Tevonrel; nadal na drzewie, w towarzystwie dziwnego zwierzaczka.

Sathem; Sam na sam z dwarfem...

17-11-2007, 19:40	#8
Almena Reputacja: 1	Słońce powoli zachodzi, wokół robi się coraz ciemniej, a milczące drzewa przemieniają się z wolna w ogromne, złowrogie posągi z pokrzywionymi łapskami i szponami, wpatrujące się w was drażniąco. Wszystko okrywa gęsty, chłodny całun mgły. W ciemnościach z ledwością możecie wypatrzyć rozgwieżdżone niebo za zasłoną gałęzi i liści. Waldorff; Białe światło zdaje się mieć zbawienny wpływ na Astarotha. Demon wyraźnie złagodniał, jego oczy lśnią innym, przyjaźniejszym blaskiem. Reaguje nawet na lament nad pustą flaszką i stara się okazać dobre intencje, częstując cię jedynym rozweselaczem jaki posiada. Podaje ci na dłoni kilka listków, zdążyłeś zauważyć, nim twoją uwagę przykuło zachowanie Vriessa, który przybył by „uratować” Charlotte z łap wielkiego, złego wilka.[akcja odwleczona przez zapowiedzianą nieobecność gracza] Astaroth; Zerkasz spode łba na nekromantę, który ciągnie za rękę oszołomioną Charlotte. Kręcisz z politowaniem głową. Śmiertelnicy i ich wybryki, pfeh. Jak zwykle, o ironio, jesteś jedynym, który myśli trzeźwo nad aktualną sytuacją, zdaje się. Nikt poza tobą nie przejął się szczególnie zniknięciem Thomasa i Genghiego. Nie, żeby brakowało ci towarzystwa anioła, praworządnego syna Bieli, ale... no właśnie, ale. Wzdychasz pod nosem. Ogłaszasz, że wyruszasz na poszukiwania Anioła i Pierwszego Topora Lorda Inkwizytora, po czym teleportując się, znikasz. Waldorff, Sathem; Tevonrel; Nekromanta i Charlotte udali się w nieznanym kierunku, w oczywistym celu Astaroth wyruszył na poszukiwania zaginionej części drużyny i również wyemigrował. Tevonrel; nadal na drzewie, w towarzystwie dziwnego zwierzaczka. Sathem; Sam na sam z dwarfem... __________________ - Heh... Ja jestem klopotami. Jak klopofy nie podoszają za mną, pszede mnom albo pszy mnie to cos sie dzieje ztecytowanie nienafuralnego ~Dirith po walce i utracie części uzębienia. "Nie ma co, żeby próbować ukryć się przed drowem w ciemnej jaskini to trzeba mieć po prostu poczucie humoru"-Dirith.