| Kersist chowa nóż z powrotem za skórzany pas obejmujący kraciasty kilt i patrzy z nowym zainteresowaniem na wątpliwej reputacji jegomościa. Nigdy nie lubił takich szczurów, którzy wyręczają się w prawdziwej męskiej pracy innymi. Z drugiej strony w mieście bez pieniądza sobie nie poradzi.
Raz jeszcze omiata wzrokiem rozmówcę taksującym spojrzeniem.
- Takich jak ja, mówisz? - odpowiada śmiejąc się w duchu. Na ogół "ludzie z miasta" na widok wielkoludów w kiltach chwytali za bron i wskakiwali na wozy,a tu proszę szukali "takich jak on". Kersist spogląda na niebo w stronę paru leniwie przesuwających się kłębiastych obłoczków jakby szukając tam odpowiedzi na pytanie jegomościa. Nie znalazłszy jednak niczego poza nieprzyjemnym powiewem psujących się warzyw od strony slumsów, które minął, krzywi się i dorzuca:
- No dobra, co to za robota? |