| Wilk
Wstałeś, choć nie w pełni sił zacząłeś biec truchtem. Męczyłeś się, gdyż ból z kolana nie pozwalał ci w pełni oddychać. Ciągle widziałeś przed sobą jakieś obrazy z przeszłości. Zamraczały ci teraźniejszość. Upadłeś. Przeczołgałeś się. Nagle coś spadło na twoje plecy. Zobaczyłeś na to: była to ludzka czaszka. Zakląłeś. Rzucałeś ją non stop do przodu, znakując sobie drogę. Nagle czaszka upadła a ty usłyszałeś syczenie i inne nie znajome dla ciebie odgłosy. Podczołgałeś się bliżej. Zauważyłeś rosłego człowieka wspinającego się po skarpie.
Seamus
Razem z Błękitnym rozpaliliście ogień, lecz nie na tyle aby stał nawet godzinę. Przeszukałeś plecak. Znalazłeś starą szmatę która wcześniej rozdzieliwszy, obłożyłeś ręce. Złapałeś Klausa za biodra i z całej siły ciągnąłeś w swoją stronę. Przyciągnąłeś go kilka metrów od ogniska, lecz ciepło i tam docierało. Przeszukałeś plecak ponownie w poszukiwaniu czegoś do czego można było nalać wody. Niestety nie znalazłeś takiej rzeczy. Jedyne co miałeś to sztylecik.
Błękitny
Nie byłeś taki wytrzymały jak Seamus. Energia osłabiła cię do tego stopnia że sparaliżowała twoje dolne kończyny. Stękałeś, myśląc że to coś pomoże, lecz nic z tego. Deszcz kropił ciągle. Twoje nogi zamiast leżeć na ziemi, pływały w błocie. Byłeś sparaliżowany.
Borgir
Korzonek nie byÅ‚ taki wytrzymaÅ‚y. OpuÅ›ciÅ‚ ciÄ™ tak nisko że robactwo wyprostowujÄ…c siÄ™ mogÅ‚o dosiÄ™gnąć twoich stóp. KrzyknÄ…Å‚eÅ› przeraźliwie, co rozdrażniÅ‚o insekty. CoÅ› ciÄ…gnęło ciÄ™ w dół. Wielka macka „poÅ‚knęła” twojÄ… nogÄ™.
__________________
"Ci co żywią się nadzieją, umrą głodni." |