| Gdy tylko zobaczył lecące obok czarne kulki odruchowo rzucił się pędem w stronę pustyni. Nie minęło kilka chwil, a granat pierdyknął, rozpieprzając wóź w drobne kawałki, wraz z Kilianem. Fala uderzeniowa zmiotła wszystkich dookoła, nawet wilk schował głowę w łapach.
Jego wybór, ja za nic bym nie siedział w tym śmieciu. pomyślał. Przyległ do ziemi ja dziecko do sutka, ani myślał się ruszać. Jednak jest jeden do jednego, oni nam wóź, my im motocykle, jesteśmy na równi. Chciał się podzielić z tą refleksją ze swoimi kompanami, ale stwierdził, że rozsądniej będzie zachować ciszę. Po kilku chwilach ttalengo osłupienia, rozejrzał się po bokach. Roztropny wilk dawno wybrał sobie osłonę w postaci sterty gruzu, nie namyślając się zbyt długo Steve podczołgał się w tym kierunku. Nigdy więcej takich szalonych przygód, jak wyjdę z tego porzucę ich przy lepszej okazji… Życie jest mi milsze od takiej kompanii. |