No i widzisz
merill - nikt nic do Ciebie nie ma - ino zabiłeś rozmowę.
Słuchajcie, jak tak patrzę na sesję, to widzę, że trochę się zakręciliśmy. Dużo postaci gra samych sobie, jedynie jako obserwatorzy, którzy nie wchodzą w relacje z innymi. No i moje pytanie -
po co komu taka gra? Lhian na przykład. Twoja postać wyraża gamę uczuć, ale co komu po nich? Tzn. nie mówię, że są niepotrzebne, ale do tego przydało by się jeszcze jakieś działanie. Tak jak zrobiła
Odyseja - "idę tu i męczcie się co teraz ze mną zrobić". Nie ma zabawy bez ryzyka.
W sesji otwartej każdy po części jest MG i dlatego musi troszczyć się nie tylko o swoją postać, ale też o spójność fabuły. O to, żeby było za co ją ciągnąć do przodu.
Pomyślcie nad tym.