lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

MrYasiuPL · 09-12-2007, 16:53

Na podłodze leżał młodzieniec. Mógł mieć najwyżej 20 lat a zapewne mniej. Jego czarne włosy nieco przysłaniały twarz lecz piwne oczy było widać. Gdy się podniósł dało się zobaczyć iż jest on szczupły i wysoki. Miał ładną twarz przeoraną jednak szponami jakiegoś zwierza pod okiem. Niewielu mogło by się domyśleć, że jest to blizna po broni chaosu.

Zgrzyt klucza. W Justicarze obudziło to pewne wspomnienia. Zobaczył strażnika. Spojrzał na niego z nienawiścią. „Cholera! Po co pchałem się do wojska? Tyle zmarnowanego czasu a teraz zapewne śmierć…”. Mieli na dodatek pałki. Nie podobało mu się to. Być może mieli ich zabić na miejscu? Wyszli z pomieszczenia i skierowali się do wozu. Tak jak przypuszczał. Zaczęli ich uderzać. Miał już próbować ucieczki. Niestety. Zemdlał.

Obudził się słysząc dzwon. Żył! Radość opuściła go niemal natychmiast. Pewnie czas na tortury? Z za rogu wyszedł jakiś mnich. Było lepiej niż myślał. Msza w intencji skazańców. Po słowach duchownego wybałuszył oczy. Nie myślał, że ma szansę przeżycia. Uśmiechnął się półgębkiem. „I niby nie mam szczęścia.”

-Zgodzę się z chęcią kapłanie ale mam pewien problem. Czy dało by się wyciągnąć mój oddział z tamtych śmierdzących lochów? Jesteśmy niewinni… ale kto by w to wierzył. To co? A może da się wyciągnąć chociaż jedną osobę? W każdym razie dziękuję za to że nie zniszczyliście mojego ekwipunku. Zaraz… chyba nie zostawicie mi pustej flaszki?!
Poruszył się niespokojnie przyglądając mnichowi.
-A tak w ogóle to mam na imię Justicar.

09-12-2007, 16:53	#8
MrYasiuPL Reputacja: 1	Na podłodze leżał młodzieniec. Mógł mieć najwyżej 20 lat a zapewne mniej. Jego czarne włosy nieco przysłaniały twarz lecz piwne oczy było widać. Gdy się podniósł dało się zobaczyć iż jest on szczupły i wysoki. Miał ładną twarz przeoraną jednak szponami jakiegoś zwierza pod okiem. Niewielu mogło by się domyśleć, że jest to blizna po broni chaosu. Zgrzyt klucza. W Justicarze obudziło to pewne wspomnienia. Zobaczył strażnika. Spojrzał na niego z nienawiścią. „Cholera! Po co pchałem się do wojska? Tyle zmarnowanego czasu a teraz zapewne śmierć…”. Mieli na dodatek pałki. Nie podobało mu się to. Być może mieli ich zabić na miejscu? Wyszli z pomieszczenia i skierowali się do wozu. Tak jak przypuszczał. Zaczęli ich uderzać. Miał już próbować ucieczki. Niestety. Zemdlał. Obudził się słysząc dzwon. Żył! Radość opuściła go niemal natychmiast. Pewnie czas na tortury? Z za rogu wyszedł jakiś mnich. Było lepiej niż myślał. Msza w intencji skazańców. Po słowach duchownego wybałuszył oczy. Nie myślał, że ma szansę przeżycia. Uśmiechnął się półgębkiem. „I niby nie mam szczęścia.” -Zgodzę się z chęcią kapłanie ale mam pewien problem. Czy dało by się wyciągnąć mój oddział z tamtych śmierdzących lochów? Jesteśmy niewinni… ale kto by w to wierzył. To co? A może da się wyciągnąć chociaż jedną osobę? W każdym razie dziękuję za to że nie zniszczyliście mojego ekwipunku. Zaraz… chyba nie zostawicie mi pustej flaszki?! Poruszył się niespokojnie przyglądając mnichowi. -A tak w ogóle to mam na imię Justicar.