lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Mira · 02-01-2008, 16:55

Uśmiech. Wilki raczej się nie uśmiechają, a jednak wiedziała co ten gest mimiczny oznacza i czując napływające z nim uczucia, odwzajemniła go. Może trochę zbyt lękliwie i niepewnie, ale był to z pewnością uśmiech.

Tiba wzięła z dłoni Marka kartkę i przeczytała. Odsunęła się odrobinę, by Tomek i Trzeci mogli zobaczyć jej zawartość. Ta krótka notka była niejako znakiem od Skaczącego w Mrok co powinni uczynić. Przybierając na twarzy wyraz skupienia, kobieta przyjrzała się z uwagą sylwetce przewodnika. Jak zwykle pewny siebie, może nawet zbyt... niemniej trudno było wątpić, iż nie wiedział co robi.

- Zostawmy go. – odezwała się w końcu, podnosząc wzrok na Marka, - Nigdy by nam nie wybaczył, gdybyśmy go wyrwali z transu bezpodstawnie...

Na chwilę zamyśliła się, by potem zwrócić się do stojącego dalej homida.

- Tomku, potrzebujemy cię. Proszę postaraj się uspokoić i obserwuj N’saklę czy nic złego mu się nie dzieje. Jeśli coś będzie nie w porządku, wtedy winniśmy działać. Sam Skaczący to zrozumie...

Pojecie „złego” w świecie duchów było abstraktem, znów jednak zabrakło Tibie właściwych słów, miała więc nadzieję, że Garou ją zrozumie.

Raz jeszcze spojrzała na kartkę, jakby się wahając. Mimo późnej pory, można było dostrzec dość wyraźnie zarysowujące się na policzkach kobiety rumieńce.

- Ja... nie bardzo radzę sobie z tymi... telefonami... – zwróciła się znów do Garou z plemienia Fianna – Czy mógłbyś... Marku?

Wyciagnęła w jego kierunku ręke z karteczką.

02-01-2008, 16:55	#87
Mira Konto usunięte Reputacja: 1	Uśmiech. Wilki raczej się nie uśmiechają, a jednak wiedziała co ten gest mimiczny oznacza i czując napływające z nim uczucia, odwzajemniła go. Może trochę zbyt lękliwie i niepewnie, ale był to z pewnością uśmiech. Tiba wzięła z dłoni Marka kartkę i przeczytała. Odsunęła się odrobinę, by Tomek i Trzeci mogli zobaczyć jej zawartość. Ta krótka notka była niejako znakiem od Skaczącego w Mrok co powinni uczynić. Przybierając na twarzy wyraz skupienia, kobieta przyjrzała się z uwagą sylwetce przewodnika. Jak zwykle pewny siebie, może nawet zbyt... niemniej trudno było wątpić, iż nie wiedział co robi. - Zostawmy go. – odezwała się w końcu, podnosząc wzrok na Marka, - Nigdy by nam nie wybaczył, gdybyśmy go wyrwali z transu bezpodstawnie... Na chwilę zamyśliła się, by potem zwrócić się do stojącego dalej homida. - Tomku, potrzebujemy cię. Proszę postaraj się uspokoić i obserwuj N’saklę czy nic złego mu się nie dzieje. Jeśli coś będzie nie w porządku, wtedy winniśmy działać. Sam Skaczący to zrozumie... Pojecie „złego” w świecie duchów było abstraktem, znów jednak zabrakło Tibie właściwych słów, miała więc nadzieję, że Garou ją zrozumie. Raz jeszcze spojrzała na kartkę, jakby się wahając. Mimo późnej pory, można było dostrzec dość wyraźnie zarysowujące się na policzkach kobiety rumieńce. - Ja... nie bardzo radzę sobie z tymi... telefonami... – zwróciła się znów do Garou z plemienia Fianna – Czy mógłbyś... Marku? Wyciagnęła w jego kierunku ręke z karteczką. __________________ Konto zawieszone.