| Sven
Wyszedłeś z lasu. Ludzie ponownie zaczęli się na ciebie gapić, ale po chwili zorientowałeś się, że jesteś cały uwalany ziemią i śniegiem. Otrzepałeś się, i ruszyłeś do karczmy, co chwilę zerkając na szyje spotkanych mieszkańców. Zauważyłeś, że wyglądający na bogatszych i ogólnie dobrze usytuowanych mieli zawieszone złowrogie, tajemnicze naszyjniki. Ci chodzący w obdartych, brudnych ubraniach nie mieli naszyjników i wyglądali na załamanych. Wszedłeś do karczmy i zrobiło ci się cieplej. W kominku było napalone, a na dworze właśnie zaczął padać śnieg. Karczmarz jak zwykle pucował swoje wysokie, pojemne szklanice i kufle. Na jego szyi połyskiwał łagodnie złoty medalion z czaszką. Przyjrzałeś mu się, i natychmiast zauważyłeś różnicę. Oczy nie jarzyły się czerwienią, a krążek nie wprawił cię w zadumę. Poczułeś otuchę. Karczmarz napotkał twoje spojrzenie.
A czemu się tak przyglądamy na moim medalionie?
Garmit i Ghared
Sven ruszył śmiało w kierunku wioski. Po chwili, gdy straciliście go z oczu zaczął padać śnieg. Ulryk przemówił do was, wyrywając was z zadumy.
Lepiej stąd chodźmy. Jeżeli chłopak poinformuje zbrojnych, będziemy mieli kłopoty. Aha... Opowiedzcie mi więcej, co widzieliście lub słyszeliście w tym domu. Bo mam podejrzenia, że ci mieszkańcy mają zamiar sprowadzić z domeny chaosu, czy jak to się tam nazywało, jakąś potworność. |