dzban

Uczucie ulgi jakie zawładnęło Michaelem kiedy przekroczył próg do nowego świata, było spowodowane bardziej tym, że nastąpiło ogólne rozluźnienie współtowarzyszy.Wstyd zszedł na drugi plan, na pierwszym zaś pozostała ciekawośc i współdziałanie.Stanął na środku i rozejrzał się.Zapach świerzości.Nareszcie nie czuc już tego strasznego smrodu spalenia.
Ujrzał Fede klęczącą przy dziurce od klucza i z zaciekawieniem wpatrującą się w jej czerń.Przy szafie stali zaś Lin i Eugene próbując ją otworzyc.Na podłodze czarne ślady ich bosych, osmalonych stóp wyznaczały szlaki ich poczynań.Sam podszed do okien.Miał nadzieje zobaczyc coś lub kogoś co pozwoli mu zlokalizowac miejsce, w którym się znajdują.Delikatnie rozszerzył firanki.
-Nie wiem jak Wy moi drodzy, ale ja oprócz tego że tęsknię za ubraniem, to jeszcze chętnie bym się umył.Tę cholerną sadze mam nawet w ustach.Znaleźliście coś ciekawego?- mówił w przestrzeń jakby do wszystkich,mrużąc oczy ciągle jeszcze oślepione światłem dziennym.
Słodko wygląda-pomyślał mimo woli -kiedy tak klęczy i ciekawym wzrokiem patrzy przez tą dziurkę od klucza.Jak dziecko ciekawe świata.
Myśl ta przeszła mu przez głowę niczym pocisk.Postanowił się skupic na tym co widzi za oknem.